Oj słabe to dzieło. Pomysł na koegzystencję gadów wyżej rozwiniętych od dopiero co stających na tylnych nogach naczelnych ssaków jest tak miałki jak Wisła na wysokości Warszawy. Nie wiem kiedy zdecyduję się na kontynuację czytania tej serii. Nie mam aż tyle wolnego czasu, aby go marnować na takie propozycje…

Oj słabe to dzieło. Pomysł na koegzystencję gadów wyżej rozwiniętych od dopiero co stających na tylnych nogach naczelnych ssaków jest tak miałki jak Wisła na wysokości Warszawy. Nie wiem kiedy zdecyduję się na kontynuację czytania tej serii. Nie mam aż tyle wolnego czasu, aby go marnować na takie propozycje…

Fabuła brzmi jak horror klasy B - inteligentne jaszczury kontra ludzie. Ale książka jest naprawdę dobra, czyta się łatwo, akcja jest wartka, autor ma ciekawe pomysły (np. na język Yilane). Nie powiedziałabym, że to typowe science-fiction, akcja dzieje się w alternatywnej przeszłości, nie ma statków kosmicznych i niesamowitych osiągnięć technologicznych ludzkości (czy też innych ras). Jedyna dziedzina nauki, jaką autor porusza, to genetyka/biotechnologia, ale nie ma się też co czepiać, że te pomysły byłyby niemożliwe do wprowadzenia w okresie pseudo-prehistorycznym - to tylko książka pisana dla rozrywki, którą można z czystym sumieniem polecić

Fabuła brzmi jak horror klasy B - inteligentne jaszczury kontra ludzie. Ale książka jest naprawdę dobra, czyta się łatwo, akcja jest wartka, autor ma ciekawe pomysły (np. na język Yilane). Nie powiedziałabym, że to typowe science-fiction, akcja dzieje się w alternatywnej przeszłości, nie ma statków kosmicznych i niesamowitych osiągnięć technologicznych ludzkości (czy też...

Harry Harrison, o czym przekonuję się od lat przy lekturze każdej jego powieści, był pierwszorzędnym pisarzem drugorzędnym (to Gombrowicz o Sienkiewiczu, a za nim ja o Harrisonie, i tym sprytnym zabiegiem postawiłem się w jednym rzędzie z Witoldem G.!),a jego twórczość to powieści przygodowe, to Winnetou ery kosmicznej. Czyta się to science-fiction świetnie (tu mowa o fiction),zainteresowanie czytelnika nie spada ani na chwilę, akcja jest wartka, rzeczywistość opisywania fascynująca, a ładunek wiedzy, tzn. tej science, też jest nie do pogardzenia, bo koncepcja alternatywnie widzianej ewolucji życia na Ziemi warta jest uwagi.
I ani na jotę się to nie zestarzało, równie dobrze mogłoby powstać dziś. No to czytamy kolejne tomy, prawda?

Harry Harrison, o czym przekonuję się od lat przy lekturze każdej jego powieści, był pierwszorzędnym pisarzem drugorzędnym (to Gombrowicz o Sienkiewiczu, a za nim ja o Harrisonie, i tym sprytnym zabiegiem postawiłem się w jednym rzędzie z Witoldem G.!),a jego twórczość to powieści przygodowe, to Winnetou ery kosmicznej. Czyta się to science-fiction świetnie (tu mowa o...

Kiedy trylogia Edenu pojawiła się przeceniona w księgarni internetowej, to szybko, sugerując się tylko opiniami innych użytkowników, kupiłem ją można by powiedzieć w ciemno. Przed rozpoczęciem czytania wciąż byłem sceptycznie nastawiony, widząc dinozaury i ludzi razem namalowanych na okładce. Nic bardziej mylnego. Po przeczytaniu pierwszego tomu już wiem, że był to strzał w dziesiątkę.

Książka zawiera masę oryginalnych pomysłów i zabiegów mającym dodać opowiedzianej historii nuty realizmu. Tło historyczne jednej jak i drugiej rasy wciąga bez reszty; losy głównych bohaterów są fascynujące, a po jakimś czasie przekonujemy się, że fikcja tak naprawdę mogłaby być rzeczywistością. Gdyby nie jedno zdarzenie sprzed 65 milionów lat...

Ja osobiście zacząłem czytać książkę od końca, gdzie znajduje się swego rodzaju garść skondensowanej wiedzy o rasach, językach i innych ważnych elementach tego nieznanego świata. Z perspektywy przeczytanej książki mogę zapewnić, że liczba ukrytych tam spoilerów jest znikoma (w sumie to jeden malutki),a korzyści z późniejszego lepszego odbioru książki są nieprzecenione.

Książka na pewno nie nuży powolną akcją. Cały czas coś się dzieje; cały czas poznajemy bardzo intrygujące losy głównych bohaterów; na nowo poznajemy gatunki zwierząt rozumnych i tych mniej, spotykamy okazy wymarłe i te współczesne, wszystkie koegzystujące razem; natrafiamy na kolejne, nieznane odłamy ludzkości.

Nie bez powodu zarwałem nockę, żeby skończyć tę powieść.

Kiedy trylogia Edenu pojawiła się przeceniona w księgarni internetowej, to szybko, sugerując się tylko opiniami innych użytkowników, kupiłem ją można by powiedzieć w ciemno. Przed rozpoczęciem czytania wciąż byłem sceptycznie nastawiony, widząc dinozaury i ludzi razem namalowanych na okładce. Nic bardziej mylnego. Po przeczytaniu pierwszego tomu już wiem, że był to strzał w...

Czy byłoby lepiej niż dziś? Czy człowiek mógłby żyć w cieniu?

Czy byłoby lepiej niż dziś? Czy człowiek mógłby żyć w cieniu?

Rewelacyjna. Jedyna taka powieść jaką znam, opowiadająca o rozwoju na Ziemi innej (poza ludzką),ale rodzimej ziemskiej cywilizacji (cywilizacji gadów). Pierwsza część trylogii Eden.

Rewelacyjna. Jedyna taka powieść jaką znam, opowiadająca o rozwoju na Ziemi innej (poza ludzką),ale rodzimej ziemskiej cywilizacji (cywilizacji gadów). Pierwsza część trylogii Eden.

A gdyby... a gdyby dinozaury nie wyginęły, lecz wyewoluowały w inteligentny gatunek? Jak wyglądałoby ich spotkanie z człowiekiem (pierwotnym)? Znakomite science-fiction - Ziemia podczas początku ostatniego zlodowacenia.

A gdyby... a gdyby dinozaury nie wyginęły, lecz wyewoluowały w inteligentny gatunek? Jak wyglądałoby ich spotkanie z człowiekiem (pierwotnym)? Znakomite science-fiction - Ziemia podczas początku ostatniego zlodowacenia.

Nie spodziewałam się, że będę miała opinię tak odmienną od większości osób w tym serwisie. Podobały mi się tylko fragmenty o ludzie Tanu, czyli o człowieku prehistorycznym. Ta część była przemyślana, przekonywująca, miała w sobie "to coś".

Natomiast fragmenty o jaszczurach okazały się być całkowitą porażką i pomyłką literacką, jakiej dawno nie widziałam. To, że społeczeństwem jaszczurów kierują samice, a samce odchowują jaja, mając też przy okazji mniejszy poziom inteligencji - OK, rozumiem, różnie gatunki wyewoluowały, jeśli chodzi o zwyczaje godowe i chowanie młodych. Ale im dalej w las, tym gorzej...

Jeszcze fragment o podróżowaniu jaszczurów na wielkiej rybie - no dobra, pierwsza myśl - nieźle sobie ją oswoiły. Ale okazało się, że to nie o oswojenie chodzi, lecz hodowlę. Jak już doszłam do fragmentu, gdzie jaszczury, które nie znały jeszcze nauki, techniki, nie miały żadnych urządzeń typu mikroskopy, o prymitywnym skalpelu nie wspomnę, gdzie nie znały jeszcze szkła, wyrabiania metalu, no niczego, zaczęły mówić o węglowodorach i manipulacji genami... No na litość boską, co to jest?!

Okazało się, że samice jaszczurów robiły krzyżówki genetyczne i wyhodowały sobie np. organiczny grzejnik, który czerpał energię z soków drzewa. Nie wiem, jaką wiedzę nt. genetyki miał p. Harrison, jak pisał te brednie, ale manipulacje genetyczne są możliwe poprzez wprowadzenie pożądanego genu do DNA danego organizmu. Jak niby miałoby to być możliwe bez zaawansowanej techniki??

W dodatku samice jaszczurów zachowywały się niczym kobiety z "Seksmisji". Przywódczyni samic jawiła mi się niczym generał ze szpicrutą co chwila dająca wzniosłe przemowy, a pozostałe samice były niczym pokorne kadetki. To był wręcz tragikomiczny, karykaturalny obraz społeczeństwa. Dodajmy do tego jeszcze sektę wśród jaszczurów, wg której wszelkie odbieranie życia jest złe, a otrzymamy tak totalnie nielogiczny, niezrozumiały misz-masz niemożliwej do zastosowania w prymitywnych warunkach nauki i idiotycznej religii, że głowa mała.

Przyznam szczerze: nie doczytałam tej książki do końca. Dla mnie okazała się ona karykaturą powieści science fiction, bo koło nauki to ona nigdy nie leżała. Ode mnie ocena 3/10 - słaba.

Nie spodziewałam się, że będę miała opinię tak odmienną od większości osób w tym serwisie. Podobały mi się tylko fragmenty o ludzie Tanu, czyli o człowieku prehistorycznym. Ta część była przemyślana, przekonywująca, miała w sobie "to coś".

Natomiast fragmenty o jaszczurach okazały się być całkowitą porażką i pomyłką literacką, jakiej dawno nie widziałam. To, że...

Alternatywna wizja świata, gdzie dinozaury nie wyginęły, a wyewoluowały w humanoidalne stwory i to ludzie muszą walczyć przeciwko nim o przetrwanie. Bardzo dobrze i pomysłowo została tu przedstawiona społeczność jaszczurów i w jaki sposób wykorzystują one faunę i florę do własnych celów (na dodatek jest to zilustrowane). Ta rasa nie stanowi jednolitych czarnych charakterów, których mają pokonać pozytywni bohaterowie, ale różnorodne postacie mające bardzo zróżnicowane podejście do sytuacji. Ludzcy bohaterowie są trochę bardziej ujednoliceni, ale to nie oznacza, że są to mniej ciekawe postacie. Na pierwszy plan wybija się wychowywany przez jaszczury Kerrick, który w pewnym momencie nie może się odnaleźć w żadnym ze światów. Same społeczności ludzkie też są dobrze opisane, ale nie robią takiego wrażenia jak jaszczury, ponieważ już liczne książki historyczne zdążyły przedstawić życie ludzi w epoce kamienia. Autor zaskakująco szczegółowo buduje świat przedstawiony i na końcu książki umieścił aneks tłumaczący kulturę, biologię czy język jaszczurów. Ogólnie do książki nie mam większych zastrzeżeń, ale trochę zirytowało mnie umieszczenie akcji akurat w Ameryce Północnej – akcja mogła dziać się równie dobrze w okolicach półwyspu Skandynawskiego. Także pewna scena „interakcji” Kerricka z jedną z jaszczurzych postaci była dla mnie niepotrzebna i niesmaczna. Niektórym pewnie może też przeszkadzać, że wygląd normalnych dinozaurów nie uwzględnia obecnych teorii (trzeba jednakże wziąć pod uwagę, że powieść została oryginalnie wydana w latach 80.) Mimo to uważam, że jest to kapitalna książka i gorąco ją polecam.

Alternatywna wizja świata, gdzie dinozaury nie wyginęły, a wyewoluowały w humanoidalne stwory i to ludzie muszą walczyć przeciwko nim o przetrwanie. Bardzo dobrze i pomysłowo została tu przedstawiona społeczność jaszczurów i w jaki sposób wykorzystują one faunę i florę do własnych celów (na dodatek jest to zilustrowane). Ta rasa nie stanowi jednolitych czarnych charakterów,...

Bardzo podobał mi się klimat w tej książce... Niesamowite, że autor wpadł na tak ciekawy scenariusz.

Bardzo podobał mi się klimat w tej książce... Niesamowite, że autor wpadł na tak ciekawy scenariusz.