Zawsze gdy czytam takie opowieści, cieszę się, że żyję w Europie w dwudziestym pierwszym wieku i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała się bezpośrednio zmierzyć z taką niesprawiedliwością, z takim traktowaniem kobiet. Jednak "Dziewczyna z ogrodu" to nie tylko opowieść o irańskich kobietach, to też książka o pragnieniu posiadania potomstwa, o potrzebie pozostawienie po sobie śladu i o miłości matki do dziecka.

Sama tematyka nie jest łatwa, chociaż bardzo ciekawa i emocjonująca. Autorka w interesujący sposób łączy teraźniejszość z przeszłością, co może nie ułatwia odbioru opowieści, ale z pewnością dodaje jej pewnego uroku. Niekiedy przez te przeskoki w czasie miałam zamazany obraz rzeczywistości, jednak z czasem z tej mgły wyłoniła się w pełni klarowna historia. Ogólnie czyta się ją bardzo dobrze. Niejednokrotnie łapałam się na tym, że nie mogę się od niej oderwać, że obiecuję sobie, iż czytam jeszcze tylko jedną stronę i idę się zająć obowiązkami, a faktycznie zawsze przerzucałam znacznie więcej kartek. Jednak nie wiem, czy jest to książka, którą można przeczytać na jedno posiedzenie. Wydaje mi się, że nie. Ja kilka razy potrzebowałam małego oddechu od ludzkiej niesprawiedliwości, od tego męskiego świata, w którym kobiety nie mają prawa marzyć.

Jest to opowieść rozdzierająca serce każdej kobiety, a w szczególności matki. Poruszyła ona wiele strun mojej duszy, sprawiła, że na chwilę przeniosłam się do zupełnie innej rzeczywistości. Cóż, trzeba przyznać, że powieść "Dziewczyna z ogrodu" to świetny debiut, który w pełni spełnił moje oczekiwania.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/01/parnaz-foroutan-dziewczyna-z-ogrodu.html

Zawsze gdy czytam takie opowieści, cieszę się, że żyję w Europie w dwudziestym pierwszym wieku i mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała się bezpośrednio zmierzyć z taką niesprawiedliwością, z takim traktowaniem kobiet. Jednak "Dziewczyna z ogrodu" to nie tylko opowieść o irańskich kobietach, to też książka o pragnieniu posiadania potomstwa, o potrzebie pozostawienie po...