Co mogę powiedzieć na początek? Jest to miła i przyjemna fantastyka. Historia pewnej adeptki i uczennicy szkoły magicznej (Nie, to nie Harry Potter w spódnicy). Dziewczyna jest ruda, szalona, uparta, wścibska, nie umie trzymać języka za zębami i ogólnie prędzej kogoś zabije przypadkiem niż specjalnie. Ma jednak w tym wszystkim głowę na karku więc wiecie nie da się jej nie lubić. I tak jawi nam się Wolha Redna, która na początku historii otrzymuje zadanie od mistrza, by zająć się delikatną sytuacją na ziemiach wampirów. Jak się domyślacie jakieś tam obawy co do krwiopijców ma, ale zbyt pyskata jest by się tym przejmować. Przecież tylko 14 osób przed nią zginęło gdy zawitali na te ziemie… a ona jest mistrzem dyplomacji. Tak jakby.

Generalnie jest to książka fantastyczno-komediowa. Lekka, przyjemna, wywołująca salwy śmiechu. Czytało mi się ją bardzo, ale to bardzo dobrze. Mimo akcji, która ładnie się rozwija nie jest to książka porywająca. Nie będziecie czytali jej z zapartym tchem. Są zwroty akcji i nawet jakiś tam wątek kryminalny – osobiście uważam, że bardzo słaby. Jednak książkę tę czyta się głównie dla komedii i może lekkiego romansu. Choć wolałabym nieco mroczniejszego władcę wampirów. Sami rozumiecie uwielbiam mrocznych książąt ciemności jeśli tylko nie robi się z nich wypłoszów o dziwnych kłach którzy latają na swojej pelerynie. I tu chciałam zauważyć, że wampir jako rasa w tej książce jest bardzo, ale to bardzo ciekawie ujęty. Świat tam stworzony jest dla nas nieco chaotyczny, bo właściwie wiemy tylko o istnieniu kilku krain niczym dziur na mapie. Ale w sumie ograniczamy się do wiedzy samej bohaterki. To ona nakreśla ten świat i wprowadza nam informacje o rasach i świecie dookoła. Powiedziałabym, że jest to bardzo typowy świat fantastyczny. Mamy elfy, krasnoludy, trolle, wampiry i magów. Duża część informacji jest tam ujęta w sposób naukowy (wszak mamy je z punktu widzenia studentki/adeptki magii) i to też jest ciekawe podejście do tego typu rzeczy. Mamy zatem: ciekawe sytuacje, cechy charakterów danych ras, czy też kwestie anatomiczne danych ras. Owszem, wampiry mają tu skrzydła. I tylko samce. Czemu? Jeszcze nie wiem. Nie zostało to wyjaśnione do końca w pierwszym tomie. Z pewnością nie do latania (choć ja mam kilka ciekawych pomysłów...).
Działanie samych umiejętności magicznych też tu jest ładnie nakreślone. Oczywiście naukowo. Nie nastawiajcie się jednak na styl jaki przedstawia nam na przykład magia w „Wieży” Daniela O’Malleya. Jest to miły bełkot studentów. Zatem podejdźcie do tego na luzie, myśląc kategoriami studenciaka a zapewniam, wszystko Wam będzie grało.

Co jeszcze zwraca uwagę prócz dobrego humoru? Tytuły rozdziałów sugerujące wypracowania studenckie i wykłady. To taki mały smaczek. Ale wiecie jak ja lubię szczegóły. Na kolejny plus na pewno zasługuje opracowanie okładki i grafika, bo powiem Wam, że miodzio!

Co mogę powiedzieć na początek? Jest to miła i przyjemna fantastyka. Historia pewnej adeptki i uczennicy szkoły magicznej (Nie, to nie Harry Potter w spódnicy). Dziewczyna jest ruda, szalona, uparta, wścibska, nie umie trzymać języka za zębami i ogólnie prędzej kogoś zabije przypadkiem niż specjalnie. Ma jednak w tym wszystkim głowę na karku więc wiecie nie da się jej nie...