Mam problem z tą książką, bo z jednej strony powiela schematy jakie znam z książek i Gromyko i Bardugo, ma mnóstwo niekonsekwencji i wątków poprowadzonych trochę naiwnie i w sposób nieprzemyślany do końca, dialogi mają tendencję do ciągnięcia się w nieskończoność a pod koniec książki mocno trącają koszarowym humorem i skręcają w stronę soft porno, ale… No właśnie jest coś w tej książce, co pozwala, mimo zauważalnych niedociągnięć, całkiem nieźle bawić się w trakcie lektury. Chyba dam szansę tej serii.

Mam problem z tą książką, bo z jednej strony powiela schematy jakie znam z książek i Gromyko i Bardugo, ma mnóstwo niekonsekwencji i wątków poprowadzonych trochę naiwnie i w sposób nieprzemyślany do końca, dialogi mają tendencję do ciągnięcia się w nieskończoność a pod koniec książki mocno trącają koszarowym humorem i skręcają w stronę soft porno, ale… No właśnie jest coś w...

Czytacie książki z gatunku fantasy? Szczerze wam powiem, że ja bardzo rzadko. Ze względu na to, że biorę udział, w kilku książkowych wyzwaniach postanowiłam przeczytać "Przekraczając granice" Oksany Pankiejewy. Od razu powiem, że książka mnie wciągnęła. Mimo swoich 544 stron szybko ją przeczytała. Możliwe, że to dlatego, że przekroczyłam swoje granice, postanawiając sobie, że nie będę czytała tego gatunku.
Znalazłam tutaj mnóstwo bohaterów i mnóstwo różnych światów. Na początku troszkę się pogubiłam. Pewnie dla miłośników tego gatunku ta książka będzie niesamowitą przygodą. Możecie odkrywać niezbadane światy i poznawać dziwne stworzenia.
Poznacie Królestwo Ortanu i jego bohaterów między innymi krasnoludy, elfy i czarodziejów. Od razu dodam, że to nie jest żadna baśń. W tym królestwie znajdziecie również młodych ludzi, którzy cierpią na bezsenność. Dlaczego akurat tam się pojawili?
Poznacie królewską rodzinę oraz pewną młodą bohaterkę Olgę. O ich przygodach i problemach niestety musicie przeczytać sami.
Jeżeli lubicie tajemniczy świat fantasy, to koniecznie przeczytajcie "Przekraczając granice".
W książce znalazłam tajemnicze światy, dziwnych bohaterów, tajemnicze okoliczności, wartką akcję i interesującą fabułę.
Pokonałam swój lęk przed tym gatunkiem. 🙂
Czy jesteście ciekawi, jaką granicę przekroczyli nasi bohaterowie?
Z czystym sercem polecam tę powieść dorosłym czytelnikom.
Zapomniałabym wspomnieć, "Przekraczając granice" jest pierwszym tomem cyklu "Kroniki Dziwnego Królestwa".

Czytacie książki z gatunku fantasy? Szczerze wam powiem, że ja bardzo rzadko. Ze względu na to, że biorę udział, w kilku książkowych wyzwaniach postanowiłam przeczytać "Przekraczając granice" Oksany Pankiejewy. Od razu powiem, że książka mnie wciągnęła. Mimo swoich 544 stron szybko ją przeczytała. Możliwe, że to dlatego, że przekroczyłam swoje granice, postanawiając sobie,...

Bardzo trudna w lekturze. Bardzo błyskotliwe popisy erudycji bohaterów, ale dialogami i przemyśleniami możnaby obdarzyć z tuzin nowych postaci...bardzo głębokie ukłony za to, że mają coś sensownego do powiedzenia, ale po połowie strony zaczynasz gubić wątek...I ta rosyjska wersja historii Europy, w szczególności II wojny... Dostarcza emocji zwłaszcza teraz. O praniu mózgów autorka wie wiele chyba z autopsji skoro raczy nas taką jej wersją...

Bardzo trudna w lekturze. Bardzo błyskotliwe popisy erudycji bohaterów, ale dialogami i przemyśleniami możnaby obdarzyć z tuzin nowych postaci...bardzo głębokie ukłony za to, że mają coś sensownego do powiedzenia, ale po połowie strony zaczynasz gubić wątek...I ta rosyjska wersja historii Europy, w szczególności II wojny... Dostarcza emocji zwłaszcza teraz. O praniu mózgów...

Powrót po latach. Miałam okazję w czasach liceum przeczytać pierwsze polskie wydanie. Pamiętałam, że bardzo mi się podobało i byłam wściekła, że nie wydano kolejnych tomów. Dopiero parę lat temu dowiedziałam się, że pojawiło się drugie wydanie. Zobaczyłam, że ma kilka tomów, nie mogłam jednak nigdzie ich dorwać. Ale teraz przyszło mi z pomocą Legimi… Ostatecznie Papierowy Księżyc wydał 4 księgi sagi i znów jestem zła, że nie więcej, ale zawsze to coś. Być może w obecnej sytuacji, zważywszy na pochodzenie autorki (mam nadzieję, że jest bezpieczna) ktoś wreszcie wyda u nas całość.
Z „pierwszego czytania” pamiętałam najważniejszych bohaterów, zarys boahterów i to, że bardzo podobał mi się humor.
W miarę połykania kolejnych stron miałam przegłyski „co tam było dalej” i okazało się, że pamiętam naprawdę dużo, ale nie zmniejszyło to mojej przyjemności z czytania.
Humor nadal mi się podoba, historia płynie lekko. Nie przeszkadzają w ogóle zmiany wątków, łatwo się szybko połapać i przestawiać na różne narracje. Sprawnie wpleciono w fabułę aktualną historie z przeszłości, wszystko trzyma się kupy.
Świat jest obszerny, dobrze zbudowany i jeszcze sprawniej przedstawiony. Nie ma ekspozycji, płyniemy sobie wartko z bohaterami. Tych również nie da się nie lubić. Są zbudowani różnorodnie, wyraźnie, bez zbędnego opisywania ich „z offu”, gdzieś przez jakieś ekspozycje… Jeżeli jedni bohaterowie rozmawiają o nich, to zawsze jest to umotywowane, wplecione w akcje, nic przypadkowo.
W ogóle jeśli chodzi o świat przedstawiony, to wielu autorów mogłoby się uczyć od pani Oksany, jak pisać i przelewać na rapier swoje wizje.
Sam pomysł na historię też jest świeży – zmieszanie obrazu „średniowiecznego” królestwa ze współczesnością z realności za pomocą motywu przypadkowej podróży między światami. Niby nic nowego, a jednak świeżo. Szczególnie że motyw głównej bohaterki Olgi, nie tylko dzięki temu pozwala na wplatanie i przedstawianie tego nowego świata w sposób swobodny, ale jednocześnie w tym świecie tworzy nowy wątek, z nowymi elementami dla reszty bohaterów. Na pewno sięgnę po kolejne tomy i sądząc po coraz wyższych ocenach każdego kolejnego, po raz drugi będę przeklinać wydawcę, że nie dowiózł tego do końca…

Powrót po latach. Miałam okazję w czasach liceum przeczytać pierwsze polskie wydanie. Pamiętałam, że bardzo mi się podobało i byłam wściekła, że nie wydano kolejnych tomów. Dopiero parę lat temu dowiedziałam się, że pojawiło się drugie wydanie. Zobaczyłam, że ma kilka tomów, nie mogłam jednak nigdzie ich dorwać. Ale teraz przyszło mi z pomocą Legimi… Ostatecznie Papierowy...

Cudowne rozpoczęcie kapitalnej serii. Przyznam, że nad początkiem trochę się męczyłam, te kilkanaście stron jest trochę ciężkie, skomplikowane, ale jak już trochę poznamy bohaterów, zorientujemy się co i jak, zaczyna się naprawdę fajna książka.
Nie ma tu jako takiej jednoznacznej akcji i punktu kulminacyjnego. Czytamy o perypetiach królewskiej rodziny i Olgi, która dopiero co pojawiła się w ich dziwnym świecie. Trzeba od razu dodać, że postaci zrobione zostały przemyślanie, mają swoją historię, swój temperament. Król Szellar jest intrygujący, Elmara nie da się nie lubić, Żak to przyjazny amant, a Olga to dziewczyna, z którą wiele może się utożsamić. Sam pomysł również bardzo mi się spodobał. Niby może wydawać się oklepany - ot, kolejne królestwo, smoki, książęta, magia... Ale moim zdaniem zostało to wszystko napisane w całkiem nowy i przemyślany sposób. Czyta się przyjemnie, mamy rozdziały, w których można poznać historię bohaterów, mamy też rozdziały, które tworzą pewnego rodzaju przerywnik w głównej fabule - tajna misja Cantora i Saety to ciekawy wątek, w którym rozwój postaci został pokazany wprost idealnie.
Już sięgam po kolejny tom i myślę, że na nim nie poprzestanę.

Cudowne rozpoczęcie kapitalnej serii. Przyznam, że nad początkiem trochę się męczyłam, te kilkanaście stron jest trochę ciężkie, skomplikowane, ale jak już trochę poznamy bohaterów, zorientujemy się co i jak, zaczyna się naprawdę fajna książka.
Nie ma tu jako takiej jednoznacznej akcji i punktu kulminacyjnego. Czytamy o perypetiach królewskiej rodziny i Olgi, która dopiero...

Daję ocenę 9,0 za całość cyklu. Jest to Urban fantasy adresowane raczej do starszej młodzieży a i spośród niej, bardziej do dziewcząt. Ale i mnie (60latka) cykl ten ujął na tyle, że kilka razy zasiedziałem się do bardzo późna aby doczytać kolejny wątek. Książki opisują dwa równoległe światy – magiczny, w którym dzieje się większość akcji i nasz, ziemski ale o wiele lat do przodu. Książka jest pełna humoru, postacie budzą zainteresowanie, nawet te zdecydowanie negatywne. Autorka konsekwentnie komplikuje akcję i nie gubi się w swoich zamiarach np. ważna rzecz zapowiedziana w tomie drugim, pojawia się w jednym, jedynym zdaniu tomu trzynastego… Co najbardziej podoba mi się w cyklu to swoista „rosyjskość” tej fantastyki, podobna do światów Strugackich i Bułhakowa. Złe charaktery ze świata ziemskiego nie staja przed sądami czy plutonami egzekucyjnymi tylko trzeba się z nimi jakoś dogadać. Bo przecież państwo i jego elity to siła wyższa niż sprawiedliwość czy powszechne prawa człowieka… Czytałem recenzje innych osób i dosyć powszechne są żale, że wydawnictwo zakończyło publikowanie na jego czwartej części. Zainteresowanym mogę podpowiedzieć gdzie znaleźć kolejne….

Daję ocenę 9,0 za całość cyklu. Jest to Urban fantasy adresowane raczej do starszej młodzieży a i spośród niej, bardziej do dziewcząt. Ale i mnie (60latka) cykl ten ujął na tyle, że kilka razy zasiedziałem się do bardzo późna aby doczytać kolejny wątek. Książki opisują dwa równoległe światy – magiczny, w którym dzieje się większość akcji i nasz, ziemski ale o wiele lat do...

Zabawna, obrazoburcza ,

Zabawna, obrazoburcza ,

Interesujące doświadczenie.

Fabuły to tu jakoś specjalnie nie ma, to raczej wprowadzenie do świata królestwa Ortanu. Ot, przekroczenie granicy razem z Olgą.

A naprawdę bardzo mi się spodobało.

Dobrze zbudowany, ciekawy świat, bohaterowie do których przywiązałam się błyskawicznie. Z jednej strony zabawne i lekkie, z drugiej nie brakuje też trochę drastycznych scen, ale jednak uzasadnionych fabułą i pasujących.Trochę przewidywalne, wiadomo że każdy problem uda się bohaterom rozwiązać pozytywnie – ale przecież o to chodzi w humorystycznym fantasy, nieprawdaż?

Interesujące doświadczenie.

Fabuły to tu jakoś specjalnie nie ma, to raczej wprowadzenie do świata królestwa Ortanu. Ot, przekroczenie granicy razem z Olgą.

A naprawdę bardzo mi się spodobało.

Dobrze zbudowany, ciekawy świat, bohaterowie do których przywiązałam się błyskawicznie. Z jednej strony zabawne i lekkie, z drugiej nie brakuje też trochę drastycznych scen, ale...

Bardzo szybko się wciągnąłem. Bardzo przyjemnie się czyta. Można powiedzieć, że taka odświeżająca lektura.

Bardzo szybko się wciągnąłem. Bardzo przyjemnie się czyta. Można powiedzieć, że taka odświeżająca lektura.

Humor, zaskakujące sytuacje i doskonałe dialogi, których wymowę zrozumie bez problemu każdy. Polecam

Humor, zaskakujące sytuacje i doskonałe dialogi, których wymowę zrozumie bez problemu każdy. Polecam