Jest w tej książce wiele pięknych rzeczy - prawdziwych, pouczających, które sprawiają, że książka przyciągnęła mnie do siebie i zapewniła mile spędzony czas, ale... posiada jednego wielkiego minusa, który sprawia, że nie wiem co dokładnie czuć wobec tej książki i jej przekazu.
Zanim zaczęłam ją czytać, już wiedziałam co zrobi Will - potępiałam go za to, byłam pewna, że książka okaże się gniotem. Jednak jest inaczej. Ta opowieść do mnie przemówiła - dała mi książkowych przyjaciół, czasem denerwowała, nie pozwalała się odłożyć. Otworzyła oczy na świat, który nie jest przystosowany dla niepełnosprawnych. Smutne...
Polubiłam Lou, pokochałam Willa, ich rodziny również znalazły pewne miejsce w moim sercu (jedyną postacią, którą szczerze znienawidziłam jest Patrick). Sama historia wydała mi się całkiem oryginalna (chociaż co ja tam wiem, nie czytam zbyt wielu romansów). Jednak przekaz... ten jeden wielki minus.
Will się zabił pomimo wszystko.
Pomimo miłości, którą otrzymał od Lou.
Pomimo rodziny i naprawdę wielkich możliwości (nawet jako niepełnosprawny mógł zrobić dzięki swoim pieniądzom takie rzeczy o jakich biedni niepełnosprawni mogą tylko pomarzyć)
Pomimo tego, że przeżył - a chyba pewna Osoba u góry nie pozwoliła mu na to tylko po to by potem zrobił to na swoich warunkach? Racja?
Nie mam zbyt wielkiej styczności z osobami niepełnosprawnymi, jakąś tak mam, ale niewielką. A oni żyją! Starają się żyć! Chociaż nie mają tyle forsy co pan Will...
Jak dla mnie przekaz tej książki jest wielkim minusem. Może taki zabieg miał dodać romantyczności? Mi raczej historię obrzydził, chociaż jest dobra. Bo do czego ona zachęca? Jeśli jesteś niepełnosprawny nie ciągnij tego dalej i po prostu zabij się. Nieważne, że to samobójstwo, które jest tępione w naszym społeczeństwie. Nieważne, że zranisz swoim czynem tę grupę ludzi, która cię kocha. Nieważne, że zmarnujesz być może wielką szansę życia. No bo kto wie co będzie jutro? Może Will miał jakąś specjalną rolę? Może nawet maleńką, taką jak bycie miłością Lou, która będzie ją napędzać do działania przez resztę jej życia? Jednak to był już jakiś cel! Dla Lou to nie było coś maleńkiego! To było coś kolosalnie znaczącego...
Tak więc uważam, że przekaz tej książki jest naprawdę wielkim minusem. Na świecie jest wielu ludzi, którzy pomimo niepełnosprawności dokonują rzeczy wielkich! Żyją! Starają się być szczęśliwi. Will sobie odpuścił, a w życiu nie powinno się odpuszczać, nieważne czy widzisz nadzieję, czy nie. Moim zdaniem Bóg ma plan dla każdego i nie do nas należy zabawa w pana życia i śmierci...
Książki w ogólnym rozrachunku dobra, z zakończeniem, które zdaje się ją niszczyć. Takie było moje odczucie, ale może to dlatego, że jestem obrończynią życia?

Jest w tej książce wiele pięknych rzeczy - prawdziwych, pouczających, które sprawiają, że książka przyciągnęła mnie do siebie i zapewniła mile spędzony czas, ale... posiada jednego wielkiego minusa, który sprawia, że nie wiem co dokładnie czuć wobec tej książki i jej przekazu.
Zanim zaczęłam ją czytać, już wiedziałam co zrobi Will - potępiałam go za to, byłam pewna, że...