Dawno nie czytałam tak świetnej książki ( utknęłam na I części o Saszy Zauskiej naszej rodzimej Bondy...). Na tę opowieść trafiłam przypadkiem, czekając na męża w mieście, postanowiłam sprawdzić regał z polskimi pozycjami ( nie żebym nie miała co czytać) no i trafiłam na tę perełkę! Bardzo zachwycił mnie styl pisania autora, trochę coś w stylu M. Hadden'a ("Dziwny przypadek psa nocną porą ") a nawet Sylvii Plath (opowiadania). Realistyczny, spowiedni, styl pisania dziennika, spostrzeżeń z perspektyw kilku różnych postaci z jednej rodziny. Książka głównie traktuje o miłości ojców do córek, a wątkiem w tle jest dziwna przypadłość ojca (wojskowego) i syna (dewianta, który wszytko zapisuje) do chowania się pod stół. Kocham dziwactwa Pepików 😉. Jest też miłość do umywalek i urocze opisy czasów komunizmu. Niech nic z tych szalonych rzeczy Was nie zraża, to ciepła, śmieszna i wzruszająca opowieść o rodzinnych więziach. Już mam kolejną książkę Autora i zaraz się za nią zabieram ( to kocham w rekonwalescencji, można czytać do woli!). Ahoj! 😊😘 A tutaj wyłam ze śmiechu : "Na ogromnym powiększeniu przez pierwsze sekundy wygląda to całkiem niewinnie. Jakby abstrakcyjnie. Jest to jakiś nieregularny trójkąt na białym tle. Tylko, że w następnej sekundzie się orientuję. To jest cipa siostry. Wielgaśna jak okno od spiżarni (...) To jest... odważne. Matka w końcu bierze to na siebie.(...) Staruszek na razie w milczeniu przewraca zdjęcie. Znowu pizda. Tym razem poznaję natychmiast.(...) - Ty już... nie jesteś... dziewicą? - pyta ojciec. - Jestem tatku! - Czerwieni się siostra . Odmaszerować! - ryczy staruszek. I włazi pod stół".😂💙

Dawno nie czytałam tak świetnej książki ( utknęłam na I części o Saszy Zauskiej naszej rodzimej Bondy...). Na tę opowieść trafiłam przypadkiem, czekając na męża w mieście, postanowiłam sprawdzić regał z polskimi pozycjami ( nie żebym nie miała co czytać) no i trafiłam na tę perełkę! Bardzo zachwycił mnie styl pisania autora, trochę coś w stylu M. Hadden'a ("Dziwny...