Zbiory opowiadań mają jedną zaletę. Mając bardzo mało czasu na czytanie można bezproblemowo kartkować jedną książkę nawet i kilka tygodni nie tracąc nic z wątków. W końcu, w takim wypadku każde posiedzenie przeznacza się na osobną historię, fabułkę do poznania. Wiedząc, że będę miał deficyt wolnych chwil na czytanie wybrałem właśnie taką formę lektury.

"Echa" to już moje trzecie spotkanie z oficjalnie wydaną twórczością polskich fanów UM2033. Prawie każdy z tekstów napisany z wyraźną chęcią autora przekazania czegoś od siebie, udowodnienie, że da się.
Większość tekstów napisana solidnie, poprawnie, zachęcająco ale nic więcej. Taka ciekawostka, wprawka nowicjuszy i umocnienie pozycji bywalców poprzednich antologii.

Ponad poziom wybija się oczywiście zwycięski "Parias", który mnie zachwycił do tego stopnia, że dwa razy potem jeszcze przesłuchałem wersję audio na YouTube.
Właśnie to jest ten pomysł, który zawsze dobrze działa w UM2033. Prosta historia, twardzi ludzie, beznadzieja życia na stacji, mocny punkt zaczepienia i tak naprawdę zero wszelkich anomalii. Tylko zwykła, podła, ludzka natura.
Klimat, który przytłacza ale i prosi się o głębsze poznanie historii.

Zaciekawił mnie tekst "320" o totolotku śmierci, może za szybko wszystko się wyjaśniło, ale hej to opowiadania a nie powieść.
Niezłą pozycją był "Czyściciel" zręcznie wykorzystujący cliche samozwańczego mściciela i sędziego.
"Awers i Rewers" krył w sobie dobrze utkaną tajemnicę jak i dobre zakończenie.
Plus jeszcze inne opowiadania, które mnie nie zachwyciły ale tez nie odrzuciły i przeczytałem z ciekawością.

A ten sławetny "Pinokio" Sarajasa? Ano taki jak sam go opisuje na swoim pejdżu na twarzoksiążce. Chaotyczny, napisany w alkoholowym odpływie, słaby i miejscami niezrozumiały. Zwykły troll jego i pewnie po części wydawnictwa, które może chciało prztyknąć w nos konkurencyjne uniwersum, hę? ;p
Szkoda czasu na sztucznie kręcone, viralowe dramy.

Ogólnie polecam bo większość twórców sprawnie pokazała, że da się amatorsko napisać niezłe, krótkie formy bez nadęcia i przepychu.

Zbiory opowiadań mają jedną zaletę. Mając bardzo mało czasu na czytanie można bezproblemowo kartkować jedną książkę nawet i kilka tygodni nie tracąc nic z wątków. W końcu, w takim wypadku każde posiedzenie przeznacza się na osobną historię, fabułkę do poznania. Wiedząc, że będę miał deficyt wolnych chwil na czytanie wybrałem właśnie taką formę lektury.

"Echa" to już moje...