"Wchodząc do zatęchłej karczmy nie spodziewałaś zobaczyć urokliwej chatki z przyzwoitym jedzeniem i świetną gościną, ale tu znalazłaś pole walki. Dodatkowo weszłaś w środek dość poważnej bójki. Mężczyzna z kobietą mierzyli się nienawistnym wzrokiem. On postawny, z długą brodą, wzbudzający respekt, lecz i ona nie lepsza, szerokie bary, nogi z dwie moje.
- Plugawa dziewka! - wypluł mężczyzna ze złością.
- Jesteście zwykli, nędzni kmiecie, nic nie warty zdzi... - chciała dokończyć, lecz rzucił się na nią. Ona jednak była przygotowana. Lekko ugieła nogi i z impetem kopnęła w odsłonięty tułów przeciwnika, zatoczył się zdezorientowany i widać było jak gmera w kieszeniach szukając noża. Nie mogąc dopuścić do rozlewu krwi, wkroczyłaś na środek.
- Stać kundle! A teraz gadajcie o co Wam poszło?! - przerażona i jednocześnie zdenerwowana wykrzyczałaś pytanie.
- Ten łachudra, kmieć, niewy...
- Uważajcie na język dziewko!
- Ten mężczyzna uważa, że księga Jacka Łukawskiego czyli: "Krew i stal" to plugawe ścierwo i nic więcej, a sam nie czytał!
- Jak was zwą i opowiedzcie mi o tej księdze.
- Na imię mi Natalia, co do księgi słuchajcie, bo się nie zawiedziecie..."

Kiedy Martwica opadła między królestwem Wondettel, a Smoczymi Górami nikt nie wstąpił odtąd na Martwą Ziemię. Jednak sto pięćdziesiąt lat po tym wydarzeniu król wysyła oddział żołnierzy, ponieważ okazuje się, że piekielna mgła zanika i można przejść ścieżkami do pewnego klasztoru, gdzie ukryte zostały cenne przedmioty. Kiedy żołnierze nie wracają, ani nie ma od nich wieści kolejny oddział zostaje wysłany pod dowództwem dzielnego i zaprawionego w walce Dartora, towarzyszy mu Arthorn , który w obliczu stawianego mu zadania nie waha się ani chwili by przyjąć propozycję. Czy znajdą oni bardziej mroczne stwory od leśnego licha czy diabelnych dziwożon? Co ma z tym wszystkim wspólnego tajemniczy miecz?
O Boże, Boże jak ja dawno nie czytałam czegoś bez wątku romantycznego! Miło się tak czasami oderwać od stałego motywu w książkach. Mamy tutaj pokazane średniowiecze w fantastycznej odsłonie. Słowiańskie mity nie raz odsyłały mnie do cioci Wikipedii lub tym podobnego. Czasami pan Łukawski kazał mi sprawdzać niektóre słowa użyte w książce, bo nie używam wyrazów "kmieć" czy "żerca" na co dzień. Jednak to właśnie tego typu wyrażenia, zwroty podkreślały urok i całość powieści. Spotykamy tu fantastykę z prawdziwej krwi i kości. Mamy demony, mamy magię i mamy królestwo, czego chcieć więcej. Akcja? Czy w średniowiecznej krainie ludzie nic nie robią? Chyba ich głównym zajęciem jest właśnie przemoc, praca i walki. Brutalność, mściwość i żądza mordu to cechy, którymi możemy opisać niektóre postacie tej książki. Debiutancka powieść Jacka Łukawskiego, ubarwiona słowiańską magią wbiła mnie w fotel i zgniotła zakończeniem, dzięki czemu nie mogę się doczekać aby przeczytać kolejne tomy!

"Wchodząc do zatęchłej karczmy nie spodziewałaś zobaczyć urokliwej chatki z przyzwoitym jedzeniem i świetną gościną, ale tu znalazłaś pole walki. Dodatkowo weszłaś w środek dość poważnej bójki. Mężczyzna z kobietą mierzyli się nienawistnym wzrokiem. On postawny, z długą brodą, wzbudzający respekt, lecz i ona nie lepsza, szerokie bary, nogi z dwie moje.
- Plugawa dziewka! -...