Dawno nie czytałam tak złej książki.

I nie chodzi tutaj o fabułę (zwłaszcza pierwsze 100 stron), która względnie się broni, chociaż według mnie i tak nie jest najwyższych lotów. Nastawiłam się na coś, co może nie będzie literaturą najwyższych lotów albo jakoś głęboko nie zapadnie mi w pamięć, ale nie spodziewałam się, że Cass, której "Selekcja" była dosyć przyjemną młodzieżówką, napisze coś takiego, a konkretniej taki słaby wątek miłosny, a także że stworzy idiotycznych wręcz momentami bohaterów.

Książkę przeczytałam na dwa razy, bo jest napisana w taki sposób, że po prostu wręcz sama się czyta. Ale to nie zmienia faktu, że męczyłam się podczas lektury, zwłaszcza w momentach opisujących tę "gorącą i przewspaniałą" miłość głównej bohaterki do jej obiektu westchnień i vice versa. To było bardziej przesłodzone niż cała saga "Zmierzch", bo tam przynajmniej wyglądało to o tyle realniej, że "miłość" (choć i tak wątpliwa pod względem realizmu - pomijając, że Edward był wampirem) nie narodziła się pomiędzy Bellą i Edwardem z powietrza i bohaterowie jednak jakoś egzystowali w społeczeństwie nie myśląc przez cały czas o sobie nawzajem, a przynajmniej się starając (i nie chodzi o to, że w jakiś sposób bronię teraz "Zmierzchu" - dla mnie to też jest literacki koszmarek). W "Syrenie" jest gorzej, ponieważ bohaterowie nie robią nic, ale to dosłownie NIC oprócz użalania się nad sobą i swoją miłością, która, jakimś cudem, narodziła się pomiędzy nimi w tydzień, co już samo w sobie jest dla mnie bardzo denerwujące, tak samo z resztą jak ostatnie 30-40 stron tej powieści, które dla mnie było już kuriozum tego przesłodzonego wątku miłosnego.

Wymęczyłam jednak tę książkę, bo nie jestem w stanie zostawić niedoczytanej nawet najgorszej lektury. Ale mam nadzieję, że szybko zapomnę o tej naiwnej i infantylnej historyjce. A dwie gwiazdki dałam jedynie za wątek Aisling, który jako jedyny w tej książce zdołał mnie naprawdę zainteresować.

Dawno nie czytałam tak złej książki.

I nie chodzi tutaj o fabułę (zwłaszcza pierwsze 100 stron), która względnie się broni, chociaż według mnie i tak nie jest najwyższych lotów. Nastawiłam się na coś, co może nie będzie literaturą najwyższych lotów albo jakoś głęboko nie zapadnie mi w pamięć, ale nie spodziewałam się, że Cass, której "Selekcja" była dosyć przyjemną...