"Żałosna cząstka mojej duszy podszeptuje, żeby zabijać podstępnie. Zakraść się za plecami ofiary i zatopić w niej ostrze szabli bez konieczności spojrzenia jej w oczy. Ale bitwa ma swoje prawa. Twarde. Okrutne. Dlatego patrzę w oczy tym, których zabijam, i chociaż odgłosy burzy zagłuszają jęki, każda kolejna śmierć zapada w moją pamięć, każda staje się raną, która nigdy się nie zagoi."

"Ember in the Ashes. Imperium Ognia" to debiutancka książka i pierwsza z trlogii autorki Sabaa Tahir, która od samego początku wzbudziła moje zainteresowanie, a po pochlebnych opiniach można zauważyć, że nie tylko moje. Od razu podbiła serca fanów fantasy, blogerów i zagranicznych mediów, co jak na obecne czasy i sporą konkurencję jest nie lada wyczynem.

Książka opisuje historię Lai i Eliasa, których losy różnią się jak ogień i woda, a jednocześnie dzielą te same wartości i te same pragnienia. Laia jest Scholarką, której kraj pięćset lat temu uległ najazdowi Imperium Wojańskiego i to własnie oni teraz rządzą jej krajem wraz z Imperatorem, a jej zniewolony lud cierpi. Z kolei Elias jako syn okrytej złą sławą Komendantki zostaje w wieku 6-ciu lat zaciągnięty do Akademii Wojskowej Czarnego Klifu, gdzie teraz po 14 latach własnie ma ukończyć szkołę i podjąć stanowisko Maski - bezlitosnego żołnierza, który ma lojalnie służyć i bronić Imperium.
Laia i Elias dzielą jedno szczególne pragnienie - pragną wolności.
Kiedy pewnej nocy do domu Lai wpada Maska z oddziałem i odkrywaja, że jej brat Daren jest w posiadaniu szkiców i wiedzy jak powstaje niepokonana broń wojska Imperium, zostaje pojmany i wtrącony do więzienia, jej dziadkowie zabici na jej oczach, a dom spalony - jej natomiast udaje się zbiec. Jedynym ratunkiem dla jej brata, jest ruch oporu, który w zamian za uwolnienie Darena z więzienia oczekuje, że będzie dla nich szpiegować i to nie gdzie indziej jak u sadystycznej Komendantki, gdzie po pewnym czasie jej drogi krzyżują się z drogami Eliasa.
Elias jako absolwent Akadamii ma lada dzień przejąć pełną funkcję Maski, lecz od dłuższego czasu przygotowywał się do dezercji. Bezlitosne metody i surowe kary zostsowane w Imperium okazują się dla niego zbyt trudne do przyjęcia a i samo to, że jego matka od dnia narodzin życzy mu śmierci tylko go utwierdza w postanowieniu. Zostaje jednak powstrzymany. Imperator nie ma potomka, który przejął by po nim władzę, a nowy ma zostać wybrany podczas Prób, do których dopuszczeni są czterej najlepsi absolwenci - w tym on, a złożona przysięga i perspektywa ewentualnych zmian krzyżuje mu plany.

Książka została porównana do wielu innych dzieł działu fantasy, które cieszą się zasłużona popularnością i przedstawiona jako połączenie "Harrego Pottera" i "Gry o tron" - co jest kompletną bzdurą.
"Ember in the Ashes. Imperium Ognia" jest książką unikatową samą w sobie i porównywanie jej do jakiejkolwiek innej tylko umniejsza jej wyjątkowości. Postacie są świetnie wykreowane, choć momentami ich działania irytujące. Nie raz miałam ochotę potrząsnąć naiwną i głupią Laią, walnąć Eliasa w łeb za niezdecydowanie, a Helenę za idiotyczne zagrywki, ale to własnie dzięki temu chłonęłam każdy nastepny rozdział. Często w innych powieściach z biegiem akcji bohaterowie ewoluują z np. naiwnej głupiej gąski super wojowniczkę, tutaj cechy głowne bohaterów i ich możliwości w hierarchii są zachowane i dla mnie to jest ogromny plus. Akcja cały czas trzyma w napięciu, nie wiadomo kto jest czyim sojusznikiem i po której jest stronie, oraz która strona jest tą dobrą.

To dopiero pierwszy tom i pozostało jeszcze wiele pytań bez odpowiedzi, dlatego z niecierpliwościa oczekuję drugiego tomu, w którym mam nadzieję uczucia Lai i Eliasa bardziej się wyklarują, bo puki co nic jeszcze nie jest jasne.

"Żałosna cząstka mojej duszy podszeptuje, żeby zabijać podstępnie. Zakraść się za plecami ofiary i zatopić w niej ostrze szabli bez konieczności spojrzenia jej w oczy. Ale bitwa ma swoje prawa. Twarde. Okrutne. Dlatego patrzę w oczy tym, których zabijam, i chociaż odgłosy burzy zagłuszają jęki, każda kolejna śmierć zapada w moją pamięć, każda staje się raną, która nigdy się...