Rozczarowanie. Jak lubię i cenię pisarstwo Mitchella, tak tym razem jestem bardzo mocno zawiedziony. Prostota granicząca z prostactwem. Może odrobinę przesadzam, nie wiem. Fabuła jest prosta jak drut, nudząca kolejnymi iteracjami tej samej subfabułki, które różnią się jedynie koronkami i pudrem. Dodatkowo sam pomysł stary jak świat, brak miejsca na zadowalające rozwinięcie postaci (chociaż akurat w tym aspekcie jeszcze nie jest najgorzej), łatwy do przewidzenia finisz. Przykrość. Być może ktoś nie znający Czasomierzy, miałby szansę lepiej odebrać tę powieść. Uzyskana przy okazji wcześniejszej lektury wiedza eliminuje jakikolwiek suspens, który i bez tego jest marny.

W przeciwieństwie do innych powieści autora, brak tu jakiegokolwiek drugiego dna, głębszej myśli. Jest tylko historyjka sama w sobie, prosta, rozczarowująca.

Nie zmienia się styl Mitchella, na szczęście. Mamy tu ładny, elegancki język, plastyczne opisy, przyjemne oddzielne scenki. I tylko brak miejsca na rozwinięcie skrzydeł.

Całość wygląda na dzieło autora, który musi spełnić wymagania kontraktu a od długich miesięcy cierpi na całkowitą zapaść twórczą. W efekcie mamy przeciętniaka, powieść, która nie wymaga myślenia, czyta się łatwo i lekko niczego po sobie nie pozostawiając.

Lepiej sobie darować.
5/10

Rozczarowanie. Jak lubię i cenię pisarstwo Mitchella, tak tym razem jestem bardzo mocno zawiedziony. Prostota granicząca z prostactwem. Może odrobinę przesadzam, nie wiem. Fabuła jest prosta jak drut, nudząca kolejnymi iteracjami tej samej subfabułki, które różnią się jedynie koronkami i pudrem. Dodatkowo sam pomysł stary jak świat, brak miejsca na zadowalające rozwinięcie...