Dla mnie to przede wszystkim książka o tym, że najczęściej nie ma ucieczki od swojej klasy, zdeterminowanego przeznaczenia w społeczeństwie. O tym, że można się starać i wciąż tkwić w tym samym punkcie, poniewierany przez życie. O ciągłej walce, która donikąd nie prowadzi.

Chciałbym, by w pełni o tym była, ale autor zdecydował się jednak na inne zakończenie. Nie miał serca ich tak pozostawić, przygniecionych złym losem. Wtedy byłaby to książka w pełni prawdziwa. A tak, po tej długiej lekturze trudny.i nierównej walki wprowadza nadzieję. Nadzieję, że ta wytrwałość jednak może dokądś zaprowadzić. Przesadził. I wyszło baśniowe zakończenie. Poza nim, książka o życiu, bez maski.

Dla mnie to przede wszystkim książka o tym, że najczęściej nie ma ucieczki od swojej klasy, zdeterminowanego przeznaczenia w społeczeństwie. O tym, że można się starać i wciąż tkwić w tym samym punkcie, poniewierany przez życie. O ciągłej walce, która donikąd nie prowadzi.

Chciałbym, by w pełni o tym była, ale autor zdecydował się jednak na inne zakończenie. Nie miał...

"Słońce wschodzi dla wszystkich czy to w Barcelonie, czy w Mazzaron.
Wschodzi dla wszystkich, ale nie grzeje tak samo".
Powyższy cytat jest idealnym podsumowaniem historii Carmen i jej rodziny.
Każdy z bohaterów idywidualnie, na swój sposób, zmaga się ze zmianami, trudami codziennego życia, czy też konsekwencjami jakie pozostawiła po sobie wojna.
Autor przedstawia losy rodziny Ceron ale jednocześnie "przemyca" historię Hiszpanii. Książkę czyta się bardzo szybko, liczne zwroty akcji nie pozwalają na nudę. Polecam.

"Słońce wschodzi dla wszystkich czy to w Barcelonie, czy w Mazzaron.
Wschodzi dla wszystkich, ale nie grzeje tak samo".
Powyższy cytat jest idealnym podsumowaniem historii Carmen i jej rodziny.
Każdy z bohaterów idywidualnie, na swój sposób, zmaga się ze zmianami, trudami codziennego życia, czy też konsekwencjami jakie pozostawiła po sobie wojna.
Autor przedstawia losy...

Czasy Hiszpanii za gen. Franco pokazane na tle pewnej rodziny. Jest to prosta w treści książka co nie znaczy, że słaba. Akcja jest szybka, wywołuje żywe uczucia. Obrazy ukazane w książce są bardzo plastyczne i rzeczywiste. Brak filozofowania i wciskania czytelnikowi własnych sądów obudowanych w filozofię. Właśnie ta prostota wywołująca emocje i poruszająca serce jest atutem tej książki. Można ją spokojnie przeczytać na wakacjach pomimo tematyki bo zostawi w nas piękne wspomnienie. Książka tak piękna jak okładka.

Czasy Hiszpanii za gen. Franco pokazane na tle pewnej rodziny. Jest to prosta w treści książka co nie znaczy, że słaba. Akcja jest szybka, wywołuje żywe uczucia. Obrazy ukazane w książce są bardzo plastyczne i rzeczywiste. Brak filozofowania i wciskania czytelnikowi własnych sądów obudowanych w filozofię. Właśnie ta prostota wywołująca emocje i poruszająca serce jest atutem...

Już mi przeszła złość na samą siebie. Złość, że ta książka tyle czasu czekała cierpliwie na stosiku do przeczytania. Złość, że ciągle ją pomijałam przy wyborze aktualnej lektury. W końcu zaczęłam ją czytać i odpłynęłam w zachwycie. Jestem oczarowana, zachwycona i zauroczona.
Ta książka jest o rodzinie i o cieniach wojny. Wojny, która się skończyła, ale ciągle nie daje o sobie zapomnieć.
Rodzina jest jak dłoń. Każdy palec jest inny, ale gdy zamkną się utworzą pięść, która może walczyć o przeżycie. Rodzina, która jest wartością, która pomaga sobie nawzajem. Palce mogą się od siebie różnić, tak jak członkowie rodziny, ale w trudnych momentach stanowią jedność.
To piękna historia o rodzinie Ceronów. Jest tu cała gama emocji, masa przeżyć - tych pięknych i tych tragicznych. Są łzy, ale jest też śmiech.
Wszystko opisane prostym i rzeczowym językiem. Konkretnym. Ale ma ta książka zarazem niesamowity klimat i barwę. Czytając pomyślałam, że powinien powstać na podstawie tej książki film. Byłby niesamowity. Tyle wątków, tyle postaci, tyle dylematów.....
Na okładce przeczytałam - ... Sierra i Fabra jest niepowtarzalny. Podpisuję się pod tym. Ta książka jest niepowtarzalna. Klimatyczna. Niesamowita.
Polecam.

Już mi przeszła złość na samą siebie. Złość, że ta książka tyle czasu czekała cierpliwie na stosiku do przeczytania. Złość, że ciągle ją pomijałam przy wyborze aktualnej lektury. W końcu zaczęłam ją czytać i odpłynęłam w zachwycie. Jestem oczarowana, zachwycona i zauroczona.
Ta książka jest o rodzinie i o cieniach wojny. Wojny, która się skończyła, ale ciągle nie daje o...

To kolejna książka tego autora, która mnie urzekła. Jest rok 1949; Hiszpania nadal odczuwa skutki wojny domowej oraz II wojny światowej. Krajem wciąż rządzi generał Franco, pod którego władzą Katalonia nie ma co marzyć o powrocie do rangi niezależnej republiki. Barcelona dość szybko dźwiga się po wojennych zniszczeniach, powstają nowe dzielnice, nie brakuje zatem pracy.

Do pracującego już od czterech lat w tym mieście Antonia Ceron'a przyjeżdża żona Carmen wraz z trójką dzieci, aby być blisko męża i polepszyć bliskim warunki życiowe. Czy jej się to uda, czy nowa rzeczywistość pozwoli na spełnienie marzeń i zrealizowanie planów? Czy przeszłość i skrywane tajemnice oraz lęk o to, co przyniesie im los wniesie do rodziny spokój i nadzieję?

Książka jest napisana w konwencji opisów codziennego życia poszczególnych członków rodziny; wszystko to na tle wydarzeń społeczno-historycznych, jak zamachy bombowe, wizyta Franco w Barcelonie, Kongres Eucharystyczny, emigracja, prześladowania polityczne, aresztowania. Jest to wspaniała saga rodziny, której los nie oszczędził złych przeżyć, która skrywa tajemnice sprzed lat, ale która zawsze potrafi się wspierać w trudnych chwilach, kochać się i wierzyć w lepsze jutro. Barwne postacie oraz niespodziewane zwroty akcji, a wszystko osadzone w powojennej Barcelonie dodaje książce szczególnego klimatu i uroku.

To kolejna książka tego autora, która mnie urzekła. Jest rok 1949; Hiszpania nadal odczuwa skutki wojny domowej oraz II wojny światowej. Krajem wciąż rządzi generał Franco, pod którego władzą Katalonia nie ma co marzyć o powrocie do rangi niezależnej republiki. Barcelona dość szybko dźwiga się po wojennych zniszczeniach, powstają nowe dzielnice, nie brakuje zatem pracy....

To ani nie jest książka wybitna, ani nic nie warta. To jest czytadło o Hiszpanach kilka lat po wojnie, którzy powoli, mozolną pracą dorabiają się, żyją , zmagają się ze wspomnieniami i ograniczeniami. To po prostu książka o zwykłych ludziach. Zarzut, że nie ma tła historycznego jest nietrafiony. Jest codzienność, nie ta z gazet, podręczników i monografii Hiszpania w latach 1935-1970, tylko zwyczajne dni- a to też historia.

To ani nie jest książka wybitna, ani nic nie warta. To jest czytadło o Hiszpanach kilka lat po wojnie, którzy powoli, mozolną pracą dorabiają się, żyją , zmagają się ze wspomnieniami i ograniczeniami. To po prostu książka o zwykłych ludziach. Zarzut, że nie ma tła historycznego jest nietrafiony. Jest codzienność, nie ta z gazet, podręczników i monografii Hiszpania w latach...

O rany, jak marnie. Sięgnęłam z uwagi na tło historyczne, które wydawało się zapowiadać coś interesującego. Dostałam książkę, która bardzo powierzchownie przechodzi nad frankistowską Hiszpanią, za to bardzo hojnie obsypuje źle napisanymi scenami erotycznymi. Warstwa emocjonalna niestety na poziomie odrobinę wyższym od serialowego - przede wszystkim na tych kilkuset stronach nie dało się poważnie potraktować żadnego z wątków, w ktore autor próbuje wchodzić. A przeciąga przez fobie seksualne, kryzys wieku średniego, homoseksualizm u nastolatków, hiszpański ruch oporu w Barcelonie, nierówności klasowe itp. Co za dużo to nie zdrowo, wszystko spłycone i miałkie. Ble.

O rany, jak marnie. Sięgnęłam z uwagi na tło historyczne, które wydawało się zapowiadać coś interesującego. Dostałam książkę, która bardzo powierzchownie przechodzi nad frankistowską Hiszpanią, za to bardzo hojnie obsypuje źle napisanymi scenami erotycznymi. Warstwa emocjonalna niestety na poziomie odrobinę wyższym od serialowego - przede wszystkim na tych kilkuset stronach...

Było to moje drugie spotkanie z prozą tego autora - bardzo udane, więc mogę polecić "Cienie w czasie" z czystym sumieniem.

To ciekawie opowiedziana historia hiszpańskiej rodziny, która boryka się z wieloma przeciwnościami losu w czasach dyktatury Franco.
Cieniem na rodzinnym szczęściu kładzie się nie tylko bieda i bezradność wobec reżimu, ale także bolesna tajemnica sprzed kilkunastu lat, którą skrzętnie skrywa matka czwórki dzieci.

Autor pokazuje koleje losów i marzenia każdego z członków rodziny. Wszystkie wątki są interesujące i trzymają w napięciu. W pewnym momencie wydaje się, że bohaterowie nie będą już w stanie znieść więcej ciosów od życia. O tym, czy przezwyciężą piętrzące się przed nimi przeszkody, informuje dopiero epilog.

Jordi Sierra i Fabra doskonale oddaje klimat frankistowskiej Hiszpanii, wszechobecny strach, terror, ale i próby buntu przeciw totalitaryzmowi.
Dlatego powieść ta to nie tylko historia jednej rodziny, to również zbiorowy portret zniewolonego i ciężko doświadczonego przez historię społeczeństwa.

Książka zapada w pamięć i zachęca do sięgnięcia po inne książki autora.

Było to moje drugie spotkanie z prozą tego autora - bardzo udane, więc mogę polecić "Cienie w czasie" z czystym sumieniem.

To ciekawie opowiedziana historia hiszpańskiej rodziny, która boryka się z wieloma przeciwnościami losu w czasach dyktatury Franco.
Cieniem na rodzinnym szczęściu kładzie się nie tylko bieda i bezradność wobec reżimu, ale także bolesna tajemnica...

Doskonała powieść, którą dosłownie połknęłam.
Akcja rozpoczyna się w Hiszpanii w roku 1949. Kraj nadal odczuwa skutki II wojny światowej oraz wojny domowej. Dodatkowo trwa dyktatura Franco. Wsie, na których brakuje jedzenia i perspektyw pustoszeją. Całe rodziny przenoszą sie do dużych miast, żeby tam znaleźć pracę. Rodzina Ceron, nasi bohaterowie, przybywa do zrujnowanej Barcelony i tam próbuje ułożyć sobie życie. Jesteśmy świadkami ogromnego kontrastu pomiędzy rodziną przybyłą, a mieszkańcami dużego miasta. Śledzimy losy każdego z członków rodziny, poznajemy ich bolączki, smutki, radości i jesteśmy świadkami budowania krok po kroku nowego życia. W ten sposób śledzimy 20 lat życia kilkuosobowej, niezwykle ciekawej rodziny. Równie fascynujące są burzliwe losy Hiszpanii, które zręcznie wplata autor w rodzinną sagę. Zamachy bombowe, wizyta generała Franco, strajk robotników, Kongres Eucharystyczny, fale emigracji zarobkowej i politycznej, to wszystko przeplata się z pierwszymi miłościami, przyjaźniami, pracą, modą, codziennym życiem Hiszpanów.
Książka ma same zalety. Przede wszystkim jest napisana w arcyciekawy sposób. Hiszpańskie pisarz ma niezwykłą łatwość porywania czytelnika i wciągania go w sam środek opowiadanej historii.Realnie opisana historia Hiszpanii, zmiany zachodzące w tym kraju, a na ich tle losy bohaterów. Niby historia jakich wiele, ale Sierra i Fabra potrafi tak ubrać ją w słowa, tak dozować napięcie, iż lektura jest wielka przyjemnością i w jej trakcie niezwykle zachłannie i niecierpliwie przewracałam kolejne kartki. Chciałam jak najszybciej przeczytać co będzie dalej, a jednocześnie żal mi było, iż lektura dobiega końca. Tak na marginesie, nie pogniewałabym się za dalszy ciąg przygód rodziny Ceron, kolejne 20-30 lat ich życia.
Jeżeli tylko lubicie kilku pokoleniowe sagi, doskonałe powieścioparte na faktach lub po prostu literaturę na najwyższym poziomie - gorąco zachęcam do sięgnięcia po Cienie w czasie. Gwarantuję, iż ta książka nie sprawi wam zawodu.

Doskonała powieść, którą dosłownie połknęłam.
Akcja rozpoczyna się w Hiszpanii w roku 1949. Kraj nadal odczuwa skutki II wojny światowej oraz wojny domowej. Dodatkowo trwa dyktatura Franco. Wsie, na których brakuje jedzenia i perspektyw pustoszeją. Całe rodziny przenoszą sie do dużych miast, żeby tam znaleźć pracę. Rodzina Ceron, nasi bohaterowie, przybywa do zrujnowanej...