Dno i 60 metrów mułu. Ponieważ zrobiłem już ten błąd i przeczytałem drugi tom tej opowieści, to dla porządku chciałem wypełnić lukę i przeczytać niniejszy, pierwszy, mając pewną maleńką iskierkę nadziei, że może ten pierwszy tom napisany jest z sensem, a tylko ta druga część, to ordynarne, chamskie, antypolskie, antykulturowe, oderwane od rzeczywistości na każdym, nawet symbolicznym poziomie - głupie badziewie.
Moja nadzieja poległa z kretesem. Autor zrobiłby znacznie lepiej zakładając sklep mięsny. Tam rzucanie mięsem jest znacznie lepiej widziane, niż w literaturze. Choć opowiadana historia nie była tak bezdennie nudna, to okazała się wystarczająco idiotyczna, żeby mnie ponownie wkurzyć, jak przy drugim tomie, przeczytanym - jak powiedziałem - nieopatrznie wcześniej.
Próbuję coś znaleźć, co by mi się spodobało... hmmm... nie znalazłem.
Całe szczęście, że mam to badziewie za sobą... ufffff...
Komu mogę to polecić?
Jest pewien typ ludzi, których można czasem zaobserwować w barach. Wszyscy mają łyse głowy, zachowują się bardzo głośno, a śmieją się, gdy któryś z nich rzuci szczególnie soczystym przekleństwem. Im obrzydliwszy język podczas tego procederu, tym głośniejszy śmiech. Zatem książkę polecam ludziom na tym właśnie poziomie, o ile w ogóle potrafią czytać.

Dno i 60 metrów mułu. Ponieważ zrobiłem już ten błąd i przeczytałem drugi tom tej opowieści, to dla porządku chciałem wypełnić lukę i przeczytać niniejszy, pierwszy, mając pewną maleńką iskierkę nadziei, że może ten pierwszy tom napisany jest z sensem, a tylko ta druga część, to ordynarne, chamskie, antypolskie, antykulturowe, oderwane od rzeczywistości na każdym, nawet...