W kontekście autyzmu na ogół mówi się o funkcjonowaniu - najczęściej w kluczu zachowań trudnych, nieakceptowanych, przeszkadzających neurotypowej większości. Na szczęście ten trend powoli się zmienia, a ta książka może w tym pomóc. Czarno na białym (w badaniach tomografem) widzimy, jak zbudowany jest mózg osoby rozwijającej się w spektrum autyzmu. Nie może ona funkcjonować w inny sposób, a niezrozumiałe dla nas zachowania to sposób na regulację. Jeśli nam może być trudno z osobą autystyczną, to jej w skrojoną na naszą miarę świecie zapewne o wiele, wiele bardziej...

W kontekście autyzmu na ogół mówi się o funkcjonowaniu - najczęściej w kluczu zachowań trudnych, nieakceptowanych, przeszkadzających neurotypowej większości. Na szczęście ten trend powoli się zmienia, a ta książka może w tym pomóc. Czarno na białym (w badaniach tomografem) widzimy, jak zbudowany jest mózg osoby rozwijającej się w spektrum autyzmu. Nie może ona funkcjonować...

Fragmenty o mózgu autystyków przeplatane mnóstwem elementów autobiografii autorki. Niektóre spostrzeżenia były bardzo trafne, ale dużo też chaosu i dygresji. Czuć też, że książka była pisana już pewien czas temu.

Fragmenty o mózgu autystyków przeplatane mnóstwem elementów autobiografii autorki. Niektóre spostrzeżenia były bardzo trafne, ale dużo też chaosu i dygresji. Czuć też, że książka była pisana już pewien czas temu.

Pierwsza część książki, poświęcona mózgowi autystycznemu, badaniom naukowym była ciężkostrawna i trudna do przebrnięcia.

Natomiast później świetnie się czytało. Autorka wiele przykładów daje ze swojego życia. Podaje typowe trudności sensoryczne autystów ("syndrom intensywnego świata"):
-nadwrażliwość na dźwięki, np odgłos suszarki w publicznej toalecie, odgłos paznokci drapiących po tablicy, wystrzały balonów, dźwięki syreny - "jakby ktoś mi wiercił dziurę w czaszce"
-problemy z przetwarzaniem obrazu
- wrażliwość na dotyk, drażnią faktury i materiały, metki, mokre rękawy, zadrukowana gazeta, faktura dżinsów
- wrażliwość węchowa: na perfumy, zapachy kuchenne, lub smaki poszczególnych potraw.

Autorka pokazuje, jak zidentyfikować osoby z przetwarzaniem -bodźców wzrokowych (osoba przesuwa dłonią przed oczami, przechyla głowę podczas czytania, patrzy kątem oka, unika świateł jarzeniowych, boi się wind, źle widzi nocą, nie lubi mocnych kontrastów, wielokolorowej podłogi)
- słuchowych (zatyka uszy przy głośnych dźwiękach, wpada w złość, gdy jest głośno, np na stacjach kolejowych, stadionach, kinie, bolą ją uszy przy mocnych dźwiękach, jak alarmy, sztuczne ognie, przebijane balony; ma problemy ze zlokalizowaniem źródła dźwięku)
-dotykowych (odsuwa się gwałtownie przy przytulaniu, zdejmuje ubranie lub nosi wybiórczo odzież, nie toleruje pewnych faktur, szuka symulacji pod naciskiem, zwija się w koce, wchodzi pod poduszki, uderza ręką lub wpada w złość przy lekkim dotyku)
-smakowych i zapachowych (unika zapachów, czując niektóre, wpada w złość, je wybiórczo potrawy, unika potraw o określonych fakturach)

Okazuje się, że relaksujące wyjście na kawę do kawiarni może być dla osoby autystycznej ogromnym wyzwaniem:

"Kobieta przechodząca obok stolika zostawia za sobą chmurę mocnego zapachu perfum i nagle nie mogę się skoncentrować. Zaczynam słuchać rozmowy gdzieś z tyłu, za lewym ramieniem. Szorstki materiał mankietu lewego rękawa ociera się nieprzyjemnie o moją skórę. Słyszę szum i pogwizdywanie ekspresu do kawy - te odgłosy wdzierają się w morze otaczających mnie odgłosów. Nie mogę oderwać wzroku od otwierających i zamykających się drzwi. Zgubiłam wątek rozmowy i nie przysłuchiwałam się większości tego, co mówi osoba, z którą przyszłam...."

Autorka kończy książkę listą zawodów dla myślących obrazami ( fotograf, trener zwierząt, grafik),myślących słowami ( dziennikarz, tłumacz, bibliotekarz, logopeda, historyk),oraz myślących wzorcami (inżynier, fizyk, chemik, analityk, naukowiec...)

W załączniku mamy także listę 50 pytań testu AQ, określającego współczynnik cech autystycznych u dorosłych. Polecam.

Pierwsza część książki, poświęcona mózgowi autystycznemu, badaniom naukowym była ciężkostrawna i trudna do przebrnięcia.

Natomiast później świetnie się czytało. Autorka wiele przykładów daje ze swojego życia. Podaje typowe trudności sensoryczne autystów ("syndrom intensywnego świata"):
-nadwrażliwość na dźwięki, np odgłos suszarki w publicznej toalecie, odgłos paznokci...

Kompedium wiedzy o autyzmie na czasy wydania ksiazki, przydaloby sie wznowienie (np aktualnie nie diagnozuje sie "wysokofunkcjonujacy", nie mowimy ze ktos ma autyzm tylko jest w spektrum itp).
Autorka sama ma zdiagnozowane spektrum i pozwala czytelnikowi w prosty sposob zglebic historie swojego zycia- jak w latach 80 diagnoza ta dopiero byla stawiana, jak "po ciemku" lekarze probowali ustalic objawy. Jak sama probowala pisac artykuły naukowe, jak stawiala hipotezy na wlasnym przykladzie a pozniej-w kontrolnej grupie badawczej im zaprzeczala-np byla pewna, ze kazdy autysta "mysli obrazkami".
Ksiazka jest przydatna dla rodzicow dzieci w spektrum, zeby mogli choc po czesci zrozumiec co sie dzieje w malych glowach czy studentow- w prosty sposob przekazuje jak widza, czuja, a w końcu-jak pracowac z ludzmi z diagnoza.
Jest duzo naukowej wiedzy- mozdzek ludzi zdiagnozowanych jest o 20% mniejszy.
Ksiazka rowniez udowadnia, ze kazdy przypadek jest inny, ale sposobow dzialania tylko 4- ktorys na pewno mozna dopasowac.

Kompedium wiedzy o autyzmie na czasy wydania ksiazki, przydaloby sie wznowienie (np aktualnie nie diagnozuje sie "wysokofunkcjonujacy", nie mowimy ze ktos ma autyzm tylko jest w spektrum itp).
Autorka sama ma zdiagnozowane spektrum i pozwala czytelnikowi w prosty sposob zglebic historie swojego zycia- jak w latach 80 diagnoza ta dopiero byla stawiana, jak "po ciemku"...

Temple Grandin przybliża czytelnikowi, jakie mogą występować różnice w budowie mózgu u osób autystycznych oraz jaki wpływ mają na ich zachowanie. Popiera to przykładami z autopsji. Ta pozycja jednej z najbardziej znanych osób atypowych, ma oddźwięk bardziej naukowy, aczkolwiek pewne cechy poradnika też są. Autorka dzieli się zdjęciami swojego mózgu, wskazuje deficyty i nieprawidłowości w jego budowie. Na podstawie tego opisuje jakie przez to ma trudności w życiu codziennym. Książkę wzbogaca przypadłościami innych osób ze spektrum.

Temple Grandin przybliża czytelnikowi, jakie mogą występować różnice w budowie mózgu u osób autystycznych oraz jaki wpływ mają na ich zachowanie. Popiera to przykładami z autopsji. Ta pozycja jednej z najbardziej znanych osób atypowych, ma oddźwięk bardziej naukowy, aczkolwiek pewne cechy poradnika też są. Autorka dzieli się zdjęciami swojego mózgu, wskazuje deficyty i...

Poszedłem za ciosem, tym razem mózg autystyczny. Interesująca.

Poszedłem za ciosem, tym razem mózg autystyczny. Interesująca.

Autorka z własnym doświadczeniem autyzmu, ale też badaczka tej choroby, która rzetelnie przedstawia proces zmian diagnostyki, ale też "podpowiedzi" jak pomóc dziecku.

Autorka z własnym doświadczeniem autyzmu, ale też badaczka tej choroby, która rzetelnie przedstawia proces zmian diagnostyki, ale też "podpowiedzi" jak pomóc dziecku.

Książka wbrew pozorom nie jest lekturą wprowadzającą w rozumienie spektrum autyzmu i nie zawiera zbioru podstawowych informacji nt. spektrum. Nie oznacza to jednak, że nie jest wartościową lekturą. Pierwszy rozdział przedstawia w niezwykle ciekawy i kompleksowy sposób historię diagnozy i terapii spektrum autyzmu. Jeżeli kogoś interesuje, jak dochodzono do tego, czym spektrum jest, a czym nie jest, z czego wynika i z czym się wiąże, jak zmieniało się rozumienie tego zjawiska i jak absurdalne były niektóre pomysły, zachęcam do przeczytania.
W dalszej części książki dominuje podejście neurobiologiczne i poszukiwanie rozmaitych powiązań pomiędzy cechami związanymi ze spektrum, a ich podłożem neurobiologicznym. Perspektywa autorki, która sama jest osobą na spektrum sprawia, że całość jest wyjątkowo ciekawa. W ostatniej części zawarte są sugestie i pomysły na rozumienie spektrum, konceptualizowanie trudności osób ze spektrum i sugestie dotyczące wsparcia osób na spektrum. Zawarte tu treści, choć niemniej wartościowe są już subiektywnym spojrzeniem autorki i nie ze wszystkim się zgadzam. Książka ma już swoje lata, więc zawiera nieco zdezaktualizowany język (np. pojęcia typu "chory na autyzm"),co jest jednak zrozumiałe biorąc pod uwagę, jak wiedza w tej dziedzinie szybko się rozwija i jak zmienia się samo rozumienie spektrum autyzmu.

Książka wbrew pozorom nie jest lekturą wprowadzającą w rozumienie spektrum autyzmu i nie zawiera zbioru podstawowych informacji nt. spektrum. Nie oznacza to jednak, że nie jest wartościową lekturą. Pierwszy rozdział przedstawia w niezwykle ciekawy i kompleksowy sposób historię diagnozy i terapii spektrum autyzmu. Jeżeli kogoś interesuje, jak dochodzono do tego, czym...

Wiele ciekawych informacji

Wiele ciekawych informacji

Całą książkę można było zmieścić w artykule.

Całą książkę można było zmieścić w artykule.