Witam. Ocena lekko na wyrost, wyłącznie dla podkreślenia wagi problemu bo czegoś mi w tej książce brakowało.
Być może jestem umysłem zbyt ścisłym który lubi konkrety (nie doczekałem się ich do ostatniej strony) a może po prostu chciałem się dowiedzieć co oznacza myślenie obrazami czy też wizualizacja obrazami\przestrzenią wg autorki.
Z jednej strony ważne stwierdzenia że obecny system nauczania w którym kluczowe jest zdanie testu a wyrzucenie całej gałęzi zajęć praktycznych które były szansą dla wielu. Tu zgadzam się z autorką że to równia pochyła i ktoś powinien przerwać to szaleństwo.
Z drugiej strony próba udowodnienia że za porażką wielu projektów stał fakt braku zatrudnienia osób myślących niewerbalnie co moim zdaniem jest uproszczeniem i brak na to jakichkolwiek dowodów.
Pomimo tych zastrzeżeń uważam że warto spędzić kilka godzin nad kartami tej książki, zastanowić się jak często spotykamy w życiu ludzi myślących inaczej i czy potrafimy się z nimi porozumieć i współpracować. Pozdr.

Witam. Ocena lekko na wyrost, wyłącznie dla podkreślenia wagi problemu bo czegoś mi w tej książce brakowało.
Być może jestem umysłem zbyt ścisłym który lubi konkrety (nie doczekałem się ich do ostatniej strony) a może po prostu chciałem się dowiedzieć co oznacza myślenie obrazami czy też wizualizacja obrazami\przestrzenią wg autorki.
Z jednej strony ważne stwierdzenia że...

O myśleniu werbalnym i wizualnym, o tym kiedy bardziej sprawdza się jedno a kiedy drugie. Jak nie wykluczać osób myślących nietypowo, a wykorzystywać ich umiejętności innego spojrzenia na zagadnienia dla lepszego pełniejszego obrazu rzeczy. Co pozwala niekiedy uniknąć katastrof (jak błędy np. przy konstrukcji obiektów, urządzeń).

O myśleniu werbalnym i wizualnym, o tym kiedy bardziej sprawdza się jedno a kiedy drugie. Jak nie wykluczać osób myślących nietypowo, a wykorzystywać ich umiejętności innego spojrzenia na zagadnienia dla lepszego pełniejszego obrazu rzeczy. Co pozwala niekiedy uniknąć katastrof (jak błędy np. przy konstrukcji obiektów, urządzeń).

POTWORNIE męcząca książka. Lekko wyższościowy i arogancki styl autorki, odbieganie od tematów przewodnich rozdziałów, podkreślanie swojej wyjątkowości w każdym akapicie... A wciąż nie dowiedziałem się najważniejszego - co to właściwie znaczy myśleć obrazami. Wiem już kto, według autorki, myśli w taki sposób, ale nie da się uogólnić sposobu myślenia na całe grupy zawodowe...
No i coś, czego u tej pani nie lubię w ogóle, nie tylko w tej książce, to niejako gloryfikacja i zauważanie tylko tych "uzdolnionych" autystów. Tak jakby rzesze zwykłych, przeciętnych autystycznych ludzi nie istniały.
Mocno się zawiodłem.

POTWORNIE męcząca książka. Lekko wyższościowy i arogancki styl autorki, odbieganie od tematów przewodnich rozdziałów, podkreślanie swojej wyjątkowości w każdym akapicie... A wciąż nie dowiedziałem się najważniejszego - co to właściwie znaczy myśleć obrazami. Wiem już kto, według autorki, myśli w taki sposób, ale nie da się uogólnić sposobu myślenia na całe grupy...

Świetna książka.
Jednocześnie bardzo interesująca i lekko, zrozumiale napisana. Chociaż, w sumie, to przecież opowieść o projektowaniu urządzeń dla przemysłu mięsnego, takich jak rampy dla bydła. Jest też o mostach i rożnych instalacjach - lepiej i gorzej zrobionych. Takich, które nagle się niszczą i takich trwałych, odpornych nawet na powodzie. I o tym dlaczego architektowi i inżynierowi czasem się trudno porozumieć. I o tym dlaczego nie wszyscy są dobrzy z matematyki.

Urządzenia to jednak tylko przykład, odniesienie, do którego wciąż powraca autorka, jak do swoistej kotwicy, żeby pokazać jak rożnie można odbierać świat, w tym urządzenia i przestrzeń. Dla autorki każdy obraz, metafora, pomysł i idea są zbudowane z urządzeń i działają jak urządzenia. I na urządzeniach najłatwiej je wytłumaczyć. Więc tłumaczy swoją wizję świata, bardzo ciekawą, posługując się zasadami zbudowania rampy dla bydła.
Z jednej strony przerażające, jak i cały przemysł mięsny.
Z drugiej strony ciekawe. I w przemyśle mięsnym można myśleć o dobrostanie zwierząt.

Myśli i idee autorki skaczą we wszystkie strony jak koniki polne, ale wszystko rozgrywa się w odniesieniu do urządzeń. Cały świat zaludniają urządzenia, piękne lub brzydkie; działające lub nie. Odrobinę to przypomina wielkie konstrukcje z obrazów Jakuba Różalskiego. Takie zderzenie dwóch światów. A własciwie trzech -ludzi myślących werbalnie, ludzi myślących wizualnie przedmiotowo i ludzi myślących wizualnie przestrzennie.
U Rozalskiego też są 3 światy - świat werbalny czyli realny/ zwyczajny, świat przestrzenny czyli fantastyczno magiczny i wspaniały świat maszyn.

Zaczęłam się zastanawiać co jest dla mnie klockiem; co jest tymi klockami z których składam swoje wyobrażenie świata; swój obraz działania pewnych mechanizmów.
Według autorki jestem zdecydowanie werbalna; wymienia werbalne zawody, w tym mój własny. Ale z drugiej strony gdy czasem coś próbuję zrozumieć, lub komuś wytłumaczyć najłatwiej mi to zrobić gdy korzystam ze swoich psów i wykresów.
Więc może jest jeszcze wizualny świat natury, czy jakoś tak. W sensie ludzie myślący wizualnie, ale nie przestrzennie czy przedmiotowo, ale obiektami żywymi psami, ludźmi, bakteriami, drzewami czy gwiazdami.

Świetna książka.
Jednocześnie bardzo interesująca i lekko, zrozumiale napisana. Chociaż, w sumie, to przecież opowieść o projektowaniu urządzeń dla przemysłu mięsnego, takich jak rampy dla bydła. Jest też o mostach i rożnych instalacjach - lepiej i gorzej zrobionych. Takich, które nagle się niszczą i takich trwałych, odpornych nawet na powodzie. I o tym dlaczego...

Coraz powszechniej mówi się o neurotypowości i nieneurotypowości, szczególnie w kontekście autyzmu, ale nie tylko. Natomiast te dwa pojęcia zdają się dzielić ludzi na dwie zwarte grupy (w domyśle typowi - nietypowi),podczas gdy trudno tak naprawdę zdefiniować, co jest typowe, a co nie. Do tego brakuje powszechnej świadomości, że niezależnie od "klasyfikowania się" w którejś z grup, ludzie myślą w różny sposób. Są przecież osoby myślące werbalnie i te myślące obrazami, a i tu nie ma jednolitej struktury.

Ja zaliczam się do osób myślących typowo werbalnie, stąd pewnie moje umiłowanie do słów, ich znaczeń i etymologii, co nie znaczy, że nie byłam ciekawa, w jaki funkcjonują osoby myślące obrazami. I dlatego z przyjemnością skorzystałam z okazji do przeczytania książki Temple Grandin Piękne umysły. Jak ludzie myślący obrazami, wzorami i abstrakcjami postrzegają świat.

Autorka tekstu jest właśnie osobą nieneurotypową i do tego myślącą obrazami. Przez wiele lat wydawało jej się, że wszyscy myślący obrazami myślą tak samo. Dopiero szereg badań i obserwacji, które poczyniła, pozwoliły jej odkryć znaczne zróżnicowanie tego typu myślenia. Oczywiście te badania nie są jedynie sztuką dla sztuki, bowiem prowadzą do konkretnych wniosków na temat tego, w jakich dziedzinach osoby myślące obrazami są najprzydatniejsze, a gdzie lepiej sprawdzą się myślący werbalnie.

Grandin odwołuje się w książce do własnych doświadczeń, jednak jej obecność nie dominuje w narracji, pomaga jedynie zrozumieć lepiej, skąd wzięło się jej zainteresowanie tematem. Natomiast w kolejnych rozdziałach przeprowadza czytelnika przez procesy myślowe osób niemyślących werbalnie i przez to nie do końca przystających do obecnego systemu edukacji.

Choć autorka odwołuje się do amerykańskiego systemu edukacji, nie sposób nie zauważyć tu podobieństw i skonstatować, że szkoła nie jest przyjaznym miejscem dla osób myślących inaczej niż werbalnie. Program nauczania wykluczył niemal obecność przedmiotów, które pozwalają takim osobom zabłysnąć i się rozwijać, a skoncentrowanie na testach i uczeniu się pod klucz zabija nie tylko kreatywność, ale też poczucie własnej wartości takich dzieci. W rezultacie mają one utrudniony start w dorosłość, trudniej im zaprojektować swoją zawodową drogę - tym bardziej że programy studiów również nie są do takich osób dostosowane. Potencjalni inżynierowie i naukowcy, którzy mogliby wnieść swój wkład w dorosłości, napotykają na mur w postaci choćby zajęć z matematyki, obejmującej zagadnienia zbyt dla nich abstrakcyjne, podczas gdy wystarczyłaby sama arytmetyka wykorzystywana później w praktyce.

Co jeszcze znajdziemy w książce? Wyjaśnienie, czym jest myślenie wizualne, rozważania o tym, gdzie podziali się wszyscy inteligentni inżynierowie, jak dopełniają się umysły, czym jest geniusz i neuroróżnorodność, a także jak wizualizacja ryzyka pomaga zapobiegać nieszczęściom.

To bardzo ciekawa dla wszystkich osób zainteresowanych poznawaniem tajników ludzkiego umysłu. Osobom myślącym werbalnie pozwoli poznać inną perspektywę i lepiej zrozumieć osoby myślące obrazami. Znając swoje i cudze mocne strony oraz ograniczenia możemy lepiej współegzystować, ale też czerpać korzyści ze współpracy. Osobom myślącym obrazami uzmysłowi, na czym polega ich sposób myślenia, jakie wiążą się z nim perspektywy, atuty i trudności. Myślę jednak, że największą wartość książka może mieć dla rodziców, którzy mając świadomość, w jaki sposób myślą ich dzieci i jak nie przystaje to do systemu szkolnictwa, będą mogli pomóc im rozwinąć potencjał i zbudować poczucie własnej wartości w oderwaniu od ocen i wyników testów szkolnych.

Piękne umysły to wartościowa publikacja napisana zrozumiałym językiem, pełna odwołań i przykładów, a jednocześnie ogromnie merytoryczna i wszechstronna. Daje wgląd do umysłów osób myślących niewerbalnie, akcentuje ich wartość (nie mylić z wyższością, bo autorka wyraźnie zaznacza, że różne sposoby myślenia są potrzebne do rozwijania różnych dziedzin),ale też zwraca uwagę na to, w jaki sposób świat trwoni ten potencjał. Chciałabym, żeby książkę czytały też osoby odpowiedzialne za tworzenie programów nauczania od szkół podstawowych po szkolnictwo wyższe. Bo tworząc przestrzeń do rozwoju różnych osób, dywersyfikując nie tylko program i metody nauczania, ale i sposób oceniania, dbamy o rozwój potencjału każdego człowieka. A zróżnicowane społeczeństwo, współpraca i korzystanie z dostępnych zasobów dają nam lepsze szanse na rozwój. Bo tak naprawdę każdy umysł jest piękny. Tylko musimy nauczyć się to dostrzegać.

Coraz powszechniej mówi się o neurotypowości i nieneurotypowości, szczególnie w kontekście autyzmu, ale nie tylko. Natomiast te dwa pojęcia zdają się dzielić ludzi na dwie zwarte grupy (w domyśle typowi - nietypowi),podczas gdy trudno tak naprawdę zdefiniować, co jest typowe, a co nie. Do tego brakuje powszechnej świadomości, że niezależnie od "klasyfikowania się" w...

To lektura, od której warto rozpocząć kwiecień, miesiąc świadomości autyzmu, a mowa o najnowszej z wydanych po polsku książek Temple Grandin: „Piękne umysły. Jak ludzie myślący obrazami, wzorami i abstrakcjami postrzegają świat” opracowanej przez Wydawnictwo Copernicus Center Press.
Zależało mi na przeczytaniu o myśleniu wizualnym, bo uważam, że to mój sposób postrzegania świata, jednak Grandin przekonała mnie, że ma na myśli zupełnie co innego niż ja - nie pamięć obrazową, a zastępowanie myśli wizualizacjami - w jej podświadomości nie wypowiada się wewnętrzny głos, to kalejdoskop wizualizacji. Jednocześnie autorka przekonuje do tego, co mówi nam od swojej pierwszej książki - świat potrzebuje wszystkich typów umysłów. Lubię też to, że często pisze o swoich doświadczeniach (czytelnicy dostali tym razem także opisy badań jej mózgu).
Grandin mimo przekonania o słuszności swojej koncepcji wpada w pułapkę — uważa, że humaniści charakteryzują się myśleniem werbalnym i mają wręcz znikome umiejętności matematyczne, co jest powielaniem dawnych stereotypów, od których dawno już odeszło się w edukacji. W swoich poglądach jest radykalna i nie ukazuje badań, którymi mogłaby je potwierdzić.
Myśl stojąca za tą książką jest ciekawa i potrzebna, jednak wielu czytelnikom wystarczyłby pierwszy rozdział, reszta to powtarzające się historie i próba przekonania do tego, co już zostało powiedziane. Mam też zastrzeżenia wobec tego, że Grandin kreuje osoby atypowe na sawantów, wychwalając nieustannie Elona Muska.
Jednocześnie warte podkreślenia jest to, że autorka porusza temat szkoły i zastanawia się, jak wykorzystać w edukacji wiedzę o różnych sposobach odbierania informacji; zwraca uwagę na to, że warto, by każdy dopasował ścieżkę kariery do tego, jak postrzega świat, a przede wszystkim na sposoby pracy z młodymi ludźmi, którzy mimo nauki w klasie znacząco różnią się od siebie i potrzebują zróżnicowanych sposobów przekazywania wiedzy.
Mimo uwag cenię Grandin za konsekwencję w opisywaniu autyzmu, o pełen nadziei sposób postrzegania świata, w którym jest miejsce dla wszystkich typów umysłów.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu.
#bababook #templegrandin #VisualThinking

To lektura, od której warto rozpocząć kwiecień, miesiąc świadomości autyzmu, a mowa o najnowszej z wydanych po polsku książek Temple Grandin: „Piękne umysły. Jak ludzie myślący obrazami, wzorami i abstrakcjami postrzegają świat” opracowanej przez Wydawnictwo Copernicus Center Press.
Zależało mi na przeczytaniu o myśleniu wizualnym, bo uważam, że to mój sposób postrzegania...

Dziś chciałam Wam pokazać bardzo ciekawa książkę która mogłam poznać dzięki współpracy reklamowej z wydawnictwem @copernicuscenterpress .

Piękne Umysły
Czy zastanawialiście się kiedyś jak działa nasz umysł oraz jak każdy z nas postrzega otaczający nas świat?
Jak postrzegają go dzieci w różnym stopniu rozwinięcia swoich umiejętności. Wiele dzieci ma różne zaburzenia przez co ciężej do nich dotrzeć, mają problemy w nauce, nie interesuje ich podstawowy system nauczania i trzeba im poświęcić więcej czasu i uwagi. Wiele starszej młodzieży nie uczy się zbytnio dla siebie ale tylko dla faktu zaliczenia danego testu czy przedmiotu. Co za tym idzie w dalszym etapie ciężko im wybrać jakiś fajny zawód który ich będzie naprawdę interesował i sprawiał przyjemności.
Dzięki tej książce poznacie ogólny postrzegany świat ale również wszystkie jego zawirowania i podziały. Rodzice i młodzież będą w stanie poznać możliwości rozwijania swoich pasji i umiejętności dzięki czemu w przyszłości dzieci i już dorastająca młodzieży będzie miała możliwość odnieść sukces.
Wiecie co to jest myślenie wizualnoprzestrzenne? Jeśli nie to zachęcam Was do poznania innych wzorców i ich rozwijania ✨
Według mnie więcej takich książek nam potrzeba by człowiek był w pełni świadomy swoich możliwości 💚

Dziś chciałam Wam pokazać bardzo ciekawa książkę która mogłam poznać dzięki współpracy reklamowej z wydawnictwem @copernicuscenterpress .

Piękne Umysły
Czy zastanawialiście się kiedyś jak działa nasz umysł oraz jak każdy z nas postrzega otaczający nas świat?
Jak postrzegają go dzieci w różnym stopniu rozwinięcia swoich umiejętności. Wiele dzieci ma różne zaburzenia przez...