"Morderca bez twarzy" był moją pierwszą stycznością z Kurtem Wallanderem i nie będzie to z pewnością ostatnie spotkanie. książka napisana przyjemnie, wartko się czyta - dla mnie lekturka w sam raz na jeden wieczór. Wallandera da się lubić za jego ludzkie ułomności, lęki i to, że w żadnym stopniu nie jest superherosem. jest taki jak my. pokrzywiony, lekko nieudany, po prostu ludzki.
Fabuła kryminału osnuta jest wokół krwawego i tajemniczego morderstwa pary staruszków. i tu moja jedyna uwaga - finał zagadki wydaje mi się zbyt nagle wyciągniętym królikiem z kapelusza, wątkiem jakby doklejonym na siłę, spodziewałam się innego zakończenia...
być może to tylko moje spostrzeżenie ale wydaje mi się, że większość książek właśnie szwedzkich (czy też szeroko rozumianych północnych) pisarzy zawiera w sobie także świetnie narysowane tło polityczno/socjologiczo/historyczne. w "Mordercy bez twarzy" będzie to ułomność aparatu władzy wobec imigrantów.
podsumowując - trzy grube, szczere gwiazdki.

"Morderca bez twarzy" był moją pierwszą stycznością z Kurtem Wallanderem i nie będzie to z pewnością ostatnie spotkanie. książka napisana przyjemnie, wartko się czyta - dla mnie lekturka w sam raz na jeden wieczór. Wallandera da się lubić za jego ludzkie ułomności, lęki i to, że w żadnym stopniu nie jest superherosem. jest taki jak my. pokrzywiony, lekko nieudany, po prostu...