Nierówny zbiór opowiadań, którego powołanie do życia i przyświecająca mu idea są godne najwyższej pochwały, ale wykonanie nie do końca idzie w parze z zamysłem.

Zaczynamy opowiadaniem "Zwyczajny gigant" Jakuba Małeckiego. Historia interesująca, przedstawiona od ciekawej strony (z punktu widzenia Pani Twardowskiej - ukłony), z dobrym tempem, całkiem udatnie przełożona na współczesne realia.
Dalej mamy "Spójrz mi w oczy" Elżbiety Cherezińskiej - bardzo ciekawy świat i fantastyczne tło w postaci współczesnej Polski pod panowaniem Jagiellonów (z rycerzami, szkołami dla paziów i dam dworu), kryją niestety przekombinowaną i nie do końca przekonującą historię.
Trzecie opowiadanie, "Kwiaty paproci" Radka Raka, jest moim zdaniem w zbiorze zdecydowanie najlepsze. Największym minusem jest niekreatywny tytuł, cała reszta - pomysł, warsztat, zgrabna konstrukcja fabuły - bardzo dobre. Najmniej znane nazwisko wśród autorów zbioru, a opowieść naprawdę udana. Radka Raka po raz pierwszy poznałam zresztą jako "Ajwenhoła" na portalu Nowej Fantastyki, więc tym milej mi zobaczyć jego nazwisko w równym szeregu uznanych pisarzy.
Czwarte opowiadanie - "Śnięci rycerze" Rafała Kosika - to zaczynająca się interesująco i dość nietuzinkowo ze względu na miejsce akcji i język opowieść, niestety jednak rozwija się całkiem przeciętnie i jeszcze słabiej kończy, jakby autorowi zabrakło pomysłu na dopięcie tekstu.
Przedostatnie opowiadanie to "Milczenie owcy" Roberta M. Wegnera. Jak dla mnie zostało napisane bardzo nieczytelnie i chaotycznie - zastosowane zabiegi mają swoje uzasadnienie, ale nie zmienia to faktu, że utrudniają odbiór i czynią opowiadanie ciężkim i nieciekawym. Nie wyciągnęłam z lektury tego tekstu żadnej przyjemności.
Najgorsze niestety nie jest za nami, bo ostatnia pozycja ze zbioru, "Niewidzialne" Łukasza Orbitowskiego, wcale nie ratuje sytuacji. Tekst razi uwspółcześnionym i umłodzieżowionym na siłę językiem. A w związku z faktem, że trzeba naprawdę się wytężyć, by pojąć, co autor miał na myśli, nie sposób jest ocenić jak należy fabułę - która zresztą moim zdaniem wcale na kolana nie rzuca i jest zbudowana w niezbyt wiarygodny sposób.

Podsumowując, zbiór zaczyna się dobrze, udaną interpretacją podania o mistrzu Twardowskim. Bazyliszek trzyma poziom, "Kwiaty paproci" jeszcze go podnoszą, a dalej - Śpiący rycerze, smok wawelski, żywa woda - następuje równia pochyła w dół.
Oczywiście każdy ma inną wrażliwość, lubi inne rzeczy, ma swoich ulubionych autorów - ja jednak nie ucierpiałabym wcale nie sięgając po trzy, a na pewno dwa ostatnie teksty.

Dla fanów legend i podań - pozycja obowiązkowa, ze względu na świeżość i pomysłowość projektu, jaki stanowią "Legendy polskie" jako całość. Ale nie nastawiajcie się na fajerwerki.

Nierówny zbiór opowiadań, którego powołanie do życia i przyświecająca mu idea są godne najwyższej pochwały, ale wykonanie nie do końca idzie w parze z zamysłem.

Zaczynamy opowiadaniem "Zwyczajny gigant" Jakuba Małeckiego. Historia interesująca, przedstawiona od ciekawej strony (z punktu widzenia Pani Twardowskiej - ukłony), z dobrym tempem, całkiem udatnie przełożona na...