Po raz setny napiszę - krótka forma, opowiadania nie należą do moich ulubionych tworów literackich. W tym tytule z przyjemnością mogę stwierdzić, że niemal każde z opowiadań bardzo mi się podobało. Autor także pokazał, że potrafi pisać nieco inne historie niż te schematyczne powieści. Bohaterowie byli tu często całkiem inni niż zazwyczaj, a zakończenia nie zawsze kończyły się szczęśliwie. Nie sądziłam, że jeszcze uda mi się przeczytać coś tak całkiem innego spod pióra Koontza. Krótko mówiąc to kawał porządnej grozy i prozy gatunkowej w niespotykanym klimacie. Polecam.

Po raz setny napiszę - krótka forma, opowiadania nie należą do moich ulubionych tworów literackich. W tym tytule z przyjemnością mogę stwierdzić, że niemal każde z opowiadań bardzo mi się podobało. Autor także pokazał, że potrafi pisać nieco inne historie niż te schematyczne powieści. Bohaterowie byli tu często całkiem inni niż zazwyczaj, a zakończenia nie zawsze kończyły...

Opowiadania trochę nierówne. Jedne lepsze, inne gorsze, ale ogólnie dość dobrze się czyta.

Opowiadania trochę nierówne. Jedne lepsze, inne gorsze, ale ogólnie dość dobrze się czyta.

Wróciłem do Koontza po jakichś... 30 latach. Z premedytacją wybrałem zbiór opowiadań, którego nie znałem wcześniej i nie żałuję, chociaż zaprezentowane w książce utwory są bardzo nierówne. No ale jest to przekrój twórczości autora, więc nie można wymagać, aby wszystkie historie były na identycznym poziomie, bo przecież jego warsztat pisarski zmieniał się na przestrzeni lat... Obie minipowieści, tytułowa "Trzynastu apostołów" i "Chase", są bardzo dobre i wciągające, chociaż pierwsza na dużo wyższym poziomie. Jeśli zaś chodzi o opowiadania, to moimi faworytami są "W potrzasku" (po prostu fajna, choć nieco przewidywalna historia),"Bruno" (zwariowane opowiadanie z gatunku bizarro fiction, choć powstało blisko 30 lat przed pierwszym datowaniem tego gatunku literackiego),"My troje" (zaskakujące),"Twardziel" (też bym podciągnął pod bizarro fiction) i "Kocięta" (rewelacyjne i wstrząsające). Pozostałem siedem historii jest dobre, ale nie na tyle, żeby pozostać w pamięci na dłużej. Ogólnie stwierdzam, że Koontz wciąż trzyma poziom i robi na mnie wrażenie, choć osobiście wolę zdecydowanie Kinga.

Wróciłem do Koontza po jakichś... 30 latach. Z premedytacją wybrałem zbiór opowiadań, którego nie znałem wcześniej i nie żałuję, chociaż zaprezentowane w książce utwory są bardzo nierówne. No ale jest to przekrój twórczości autora, więc nie można wymagać, aby wszystkie historie były na identycznym poziomie, bo przecież jego warsztat pisarski zmieniał się na przestrzeni...

Trzynastu apostołów 7,5/10
Czarna dynia 6/10
Pani Attyla Hun 5/10
W głębi ciemności 9/10
Dłonie 8/10
Złodziej 6/10
W potrzasku 7/10
Bruno 6/10
My troje 8/10
Twardziel 5,5/10
Kocięta 9/10
Zamieć 8/10
Brzask świtu 10/10
Chase 7/10

Trzynastu apostołów 7,5/10
Czarna dynia 6/10
Pani Attyla Hun 5/10
W głębi ciemności 9/10
Dłonie 8/10
Złodziej 6/10
W potrzasku 7/10
Bruno 6/10
My troje 8/10
Twardziel 5,5/10
Kocięta 9/10
Zamieć 8/10
Brzask świtu 10/10
Chase 7/10

Książkę czytałam dawno i już niewiele z niej pamiętam, niemniej opowiadanie pt. Kocięta nadal oceniam jako 10/10.

Książkę czytałam dawno i już niewiele z niej pamiętam, niemniej opowiadanie pt. Kocięta nadal oceniam jako 10/10.

Trzynastu apostołów 7/10
Czarna dynia 4/10
Pani Attyla Hun 7/10
W głąb ciemności 9/10
Dłonie 6/10
Złodziej 6/10
W potrzasku 7/10
Bruno 6/10
My troje 9/10
Twardziel 9/10
Kocięta 10/10
Zamieć 7/10
Brzask świtu 7/10
Chase 7/10

Trzynastu apostołów 7/10
Czarna dynia 4/10
Pani Attyla Hun 7/10
W głąb ciemności 9/10
Dłonie 6/10
Złodziej 6/10
W potrzasku 7/10
Bruno 6/10
My troje 9/10
Twardziel 9/10
Kocięta 10/10
Zamieć 7/10
Brzask świtu 7/10
Chase 7/10

Ten zbiór Koontza ma lepsze i gorsze opowiadania, dłuższe i takie naprawdę krótkie, mające dużo wspólnego z horrorem i niemającego prawie nic. Jednak te dobre, niekoniecznie będące stricte horrorami opowiadania absolutnie przyćmiły te, które nie przypadły mi do gustu i nie wyobrażałam sobie wystawienia niższej oceny.

Już na dzień dobry tytułowe opowiadanie ,,Trzynastu apostołów" absolutnie skradło moje serce i pewien dialog między głównym bohaterem a jego bratem uważam za najlepszą, a na pewno jedną z najlepszych scen w całej książce. Historia mogła się wydawać chwilami trochę naciągana, jednak nadal jest to dla mnie genialne przemieszanie horroru i thrilleru.

Potem zaczął się taki ciąg opowiadań, których tematyka i sposób jej przedstawienia nie przypadł mi do gustu, ale podejrzewam, że było tak dlatego, bo brakowało wystarczającego wprowadzenia do historii i w połączeniu z dość znanymi motywami nie wyszło to zaskakująco, ale raczej trochę absurdalnie.

I potem zaczęły się opowiadania takie jak:
- My troje - prawdę mówiąc, chętnie przeczytałabym, co działo się dalej. To dość intrygująca wizja końca świata i genialnych dzieci.
- Kocięta - krótka, prosta, ale genialna w swej prostocie. Mimo że od samego początku można się domyślić, co się dzieje, zakończenie może przerazić.
- Zamieć - nie jestem wielką fanką tematyki, gdzie roboty zajęły miejsce ludzkości, ale autor przedstawił to w tak intrygujący, wciągający sposób, że jest to jedno z moich ulubionych opowiadań ze zbioru. Bardzo ciekawa wizja robotów, ich stosunków z ludźmi czy z innymi żywymi istotami i też bym bardzo chętnie przeczytała jakąś kontynuację.
- Brzask świtu - zaskoczyły mnie tematy poruszane przez tę historię. Zaskoczyła mnie też kreacja głównego bohatera, bo błyskawicznie przestałam go lubić i moje odczucia zmieniły się dopiero pod sam koniec. Świetny przykład człowieka, który chcąc uciec od jednej skrajności, sam popadł w drugą.
- Chase - moje drugie ulubione opowiadanie zaraz po ,,Trzynastu apostołach'' i też drugie najdłuższe z całego zbioru. Właściwie tu praktycznie nie ma horroru, a przynajmniej nie w takiej formie, jakiego się zwykle w takich książkach spodziewamy. Horror przeżywa główny bohater w swoim życiu i przeżywał go również na wojnie, na której był swego czasu. Opowiadanie jednak samo w sobie to zdecydowanie thriller, który mógłby być całkiem dobry, jednak miałam wątpliwości co do wiarygodności niektórych zdarzeń i te dialogi między mordercą a bohaterem były, szczególnie na początku, dość dziwne. Chase został jednak przedstawiony w bardzo prawdziwy sposób i myślę, że sporo osób mogłoby się z nim utożsamić w jakimś stopniu, mimo że niekoniecznie będziemy popierać jego wybory.

Warto sięgnąć po ten zbiór, nawet jeśli nie każde opowiadanie nam się spodoba, po prostu warto.

Ten zbiór Koontza ma lepsze i gorsze opowiadania, dłuższe i takie naprawdę krótkie, mające dużo wspólnego z horrorem i niemającego prawie nic. Jednak te dobre, niekoniecznie będące stricte horrorami opowiadania absolutnie przyćmiły te, które nie przypadły mi do gustu i nie wyobrażałam sobie wystawienia niższej oceny.

Już na dzień dobry tytułowe opowiadanie ,,Trzynastu...

Osobiście uwielbiam Koontza, aczkolwiek jego pomysły się powtarzają:-)

"13 Apostołów" to zbiór wczesnych jego opowiadań. I jedne są lepsze, inne gorsze. Jakby je dopracować, to mogłyby być super, ale widać, że pisał je ktoś jeszcze nie do końca dojrzały pisarsko:-) Niemniej jednak polecam, każdy znajdzie tam coś dla siebie. Miła rozrywka na zimowe wieczory:-)

Osobiście uwielbiam Koontza, aczkolwiek jego pomysły się powtarzają:-)

"13 Apostołów" to zbiór wczesnych jego opowiadań. I jedne są lepsze, inne gorsze. Jakby je dopracować, to mogłyby być super, ale widać, że pisał je ktoś jeszcze nie do końca dojrzały pisarsko:-) Niemniej jednak polecam, każdy znajdzie tam coś dla siebie. Miła rozrywka na zimowe wieczory:-)

Niby mój ulubiony Koontz, ale książka nie zachwyca. To zbiór wczesnych w dorobku pisarza opowiadań i widać, że jeszcze w pełni nie wykrystalizowały się jego pomysły. Najlepsze są minipowieści - pierwsza, tytułowa, bardzo klimatyczna (chociaż te przeskoki w czasie psują wszystko) i ostatnia - niezła, gdyby nie to nijakie zakończenie.

Niby mój ulubiony Koontz, ale książka nie zachwyca. To zbiór wczesnych w dorobku pisarza opowiadań i widać, że jeszcze w pełni nie wykrystalizowały się jego pomysły. Najlepsze są minipowieści - pierwsza, tytułowa, bardzo klimatyczna (chociaż te przeskoki w czasie psują wszystko) i ostatnia - niezła, gdyby nie to nijakie zakończenie.

Powiem tak : Trzynastu apostołów, W głąb ciemności, Kocięta, Brzask świtu (od wielkiej biedy, bo nic takiego porywającego) i Chase.

Powiem nie : całej reszcie.

A już totalnie szkoda czasu na Bruna, Czarną dynię i Panią Attyle Hun.

Zło umoralniające śmieszy, czasem po prostu miałam ochotę odłożyć tę książkę ale jak już zaczynam to nawet przymuszając się wolę skończyć bo tak i już. Jedyne co fajnego można z tych opowiadań wyciągnąć to ogrom i siłę Miłości i Wiary.

A nota do czytelnika była tak nudna że już nie dałam rady przeczytać ^^ być może tam się wytłumaczył czemu te opowiadania są jakie są no ale...

Powiem tak : Trzynastu apostołów, W głąb ciemności, Kocięta, Brzask świtu (od wielkiej biedy, bo nic takiego porywającego) i Chase.

Powiem nie : całej reszcie.

A już totalnie szkoda czasu na Bruna, Czarną dynię i Panią Attyle Hun.

Zło umoralniające śmieszy, czasem po prostu miałam ochotę odłożyć tę książkę ale jak już zaczynam to nawet przymuszając się wolę skończyć bo...