Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł na fabułę całkiem mi się spodobał, a wykonanie uważam za dość przyzwoite. Główny bohater ma jakiś charakter, ale nie jest raczej typem postaci, z którą się będziemy jakoś szczególnie utożsamiać. Właściwie nawet niekoniecznie może wzbudzać sympatię.
Gorzej się ma sytuacja z postacią Becky, bo nie ma tu jakiegoś szczególnego znaczenia - istnieje po to, żeby nasz główny bohater miał jakiś obiekt zainteresowania. Nawet bym powiedziała, że Becky jest dość... głupkowata, bez własnego zdania, akceptująca wszystko bez cienia przemyśleń, a przynajmniej na taką jest kreowana, przez 90% historii. Trudno mi się nie zgodzić z wieloma opiniami, że generalnie postacie kobiece są tu bardzo mocno zaniedbane i nie robią nic szczególnego dla fabuły. Głównie martwią się, boją, panikują, śpią i gotują, a oprócz tego towarzyszą swoim mężczyznom, gdy oni biorą się do głównej akcji.
Sens ich postępowania też nie zawsze do mnie przemawiał. Becky, która martwiła się o ojca i raczej była świadoma powagi sytuacji, wcale się do niego aż tak nie śpieszyła, a w momencie, gdy tam dotarła, zmieniła zdanie.
Książkę czyta się całkiem przyjemnie i lekko, nie mam tu nic za bardzo do zarzucenia, ale sama historia nie straszy, a tworzy bardziej klimat niepokoju i niedopowiedzeń. Nie mogę jej jednak odmówić momentów, gdzie działała na wyobraźnie, ale nie było tych momentów nie wiadomo ile. Zakończenie niestety słabe i niezbyt satysfakcjonujące. To jedno z tych zakończeń, które czytasz i nie możesz się pozbyć wrażenia, że autor po prostu nie wiedział co ma z tym zrobić. I o ile celowe niedopowiedzenia niedopowiedzeniami, są dalej książki, które lepiej tym manewrują, tak nie można tego przyjąć za argument dla dziur logicznych i braku wyjaśnień dla rzeczy, którym wyjaśnienia by się przydały. Tak na dobrą sprawę dalej nie wiem na jakiej dokładnie zasadzie działają te kokony i w jaki sposób zaczęto je hodować.
Historia warta zapoznania, ciekawa w swoim pomyśle, ale nie jest wybitna językowo i nie nosi ze sobą jakiejś mądrości czy drugiego dna. Lekka historia z dreszczykiem - tak, wysokiej klasy literatura wspominana z uśmiechem po latach - niekoniecznie.

Pomysł na fabułę całkiem mi się spodobał, a wykonanie uważam za dość przyzwoite. Główny bohater ma jakiś charakter, ale nie jest raczej typem postaci, z którą się będziemy jakoś szczególnie utożsamiać. Właściwie nawet niekoniecznie może wzbudzać sympatię.
Gorzej się ma sytuacja z postacią Becky, bo nie ma tu jakiegoś szczególnego znaczenia - istnieje po to, żeby nasz główny...

Ta historia ma w sobie bardzo dużo z obyczajówki. Właściwie to obyczajówka z doskokami na rozwiązywanie sprawy morderstwa i nie jest to typ historii, gdzie czytelnik też może ją rozwiązywać, dużo rzeczy się przed nami ukrywa. I klimat i postacie, wszystko wydaje się takie szare, ponure i jednolite, przez to nudne i wcale nie dodające klimatu.
Niektóre momenty w fabule brzmią wiarygodnie, a jednocześnie kompletnie nieprawdopodobnie, zachowania bohaterów i ich sposób myślenia też można mocno kwestionować. I absolutnie nie znoszę w poważnej historii, z przewijającymi się tematami jak gwałt czy pedofilia, wprowadzania karykaturalnych postaci i jest nim oczywiście szef komisariatu. Niczemu to nie służy, a książka komediowa to też nie jest.
Nie jest to żaden soczysty kryminał trzymający w napięciu - to dość nudnawa obyczajówka, która większą głębie dawała pobocznym wątkom niż głównej fabule. Dużo gadania i opisów o niczym.

Ta historia ma w sobie bardzo dużo z obyczajówki. Właściwie to obyczajówka z doskokami na rozwiązywanie sprawy morderstwa i nie jest to typ historii, gdzie czytelnik też może ją rozwiązywać, dużo rzeczy się przed nami ukrywa. I klimat i postacie, wszystko wydaje się takie szare, ponure i jednolite, przez to nudne i wcale nie dodające klimatu.
Niektóre momenty w fabule...

Nie skończyłam tej książki, ale wiem, że nie muszę. Schemat za schematem, typowy bad boy, a nawet kilku i główna bohaterka ''inna niż wszystkie", która też oczywiście nie uważa się za piękność, a do tego ekstrawertyczna, głupktowata przyjaciółka. Rodzice nie wiadomo po co istnieją w tej historii, znasz markę każdej rzeczy używanej przez bohaterów, a nasza protagonistka wstydzi się użyć słowa penis. Generalnie zachowania bohaterów pozbawione sensu, tajemnice robione na siłę i teksty dające dreszcze w negatywnym znaczeniu, np. "Bo albo mogłem cię polubić... [...] Albo cię zerżnąć/ "Taa, mała, właśnie cię wypierdoliłem". Główna bohaterka, Madison, chyba nie do końca się przejmuje, że jej ojciec miał kochankę, a jej matka użyła tej broni właśnie przez niego, w sumie ten wątek, który był najbardziej interesujący z samego opisu, wydaje się nie mieć kompletnie znaczenia na dłuższą metę i jakby go nie było i zmienić wersję na taką, gdzie matka bohaterki po prostu odeszła i porzuciła swoją córkę, to wiele by to nie zmieniło.
Bardzo mnie rozbawiło, gdy ojciec Madison chciał ją ukarać, to był początek jednego z rozdziałów i po jednym słowie "Madi?'' i kolejnych kilku akapitach rozmyślań Madison i słowach nowej partnerki ojca, powiedział w końcu "- Już więcej żadnych imprez. - Po tych słowach znika na korytarzu, a Elena rusza w ślad za nim". To wszystko, to absolutnie wszystko na ten temat.
Jak wiadomo powszechnie, sceny seksu w takich książkach, nie są zbyt dobre i w tym przypadku (nie)stety nie jest inaczej.
Książka brzmi jak słaby debiut napisany przez nastolatkę z wattpada. Nie marnujcie na to czasu, a szczególnie pieniędzy, nawet w ramach swojego guilty pleasure.

Nie skończyłam tej książki, ale wiem, że nie muszę. Schemat za schematem, typowy bad boy, a nawet kilku i główna bohaterka ''inna niż wszystkie", która też oczywiście nie uważa się za piękność, a do tego ekstrawertyczna, głupktowata przyjaciółka. Rodzice nie wiadomo po co istnieją w tej historii, znasz markę każdej rzeczy używanej przez bohaterów, a nasza protagonistka...