Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy bym nie odpuścił Lee Child'ea. Wszystkiego jego książki przeczytane jednym tchem. Ale niestety pane Havranek. To se ne vrati. Teraz dałem radę dojść do 1/4 i koniec. Nuda, nuda, nuda. Postacie papierowe, dialogi płytkie. I jeden drobiazg który podobnie jak u Chrisa Cartera wprowadza u mnie dysonans. Wiem że to są drobiazgi, ale z nich się tworzy całokształt. U Cartera był to pokój metr na metr z dwoma biurkami. Tutaj jest taran dla krasnoludków.
"Wyjął z bagażnika taran taktyczny – ciężki metalowy cylinder o średnicy dwudziestu dwóch i długości czterdziestu pięciu centymetrów, z dwoma przegubowymi uchwytami na środku"
Próbowałem sobie zwizualizować ten sprzęt i wyszło mi coś o wyglądzie kiełbasy szynkowej w kawałku. I oni tym "taranem" wywalili drzwi razem z futryną. Podziękuję na teraz panu Child'owi. Bye, bye Jack Reacher.

Nigdy bym nie odpuścił Lee Child'ea. Wszystkiego jego książki przeczytane jednym tchem. Ale niestety pane Havranek. To se ne vrati. Teraz dałem radę dojść do 1/4 i koniec. Nuda, nuda, nuda. Postacie papierowe, dialogi płytkie. I jeden drobiazg który podobnie jak u Chrisa Cartera wprowadza ...

Rozwiń

Zwiń

Jak dla mnie szału nie ma. Nie lubię drobnych niedociągnięć. I nie wiem czy to wina autora, czy tłumacza. Niech ktoś mi wytłumaczy taki fragment: "Na środku niewielkiego pokoju
o wymiarach niecały metr na metr kazał ustawić
równolegle do siebie dwa biurka. Na każdym stał teraz komputer, telefon i faks" Czy to był pokój dla dwóch detektywów, czy raczej dla Barbie i Kena. W innym miejscu Hunter nie mógł wyciągnąć z dłoni Carlosa czterocentymetrowych gwoździ. Wiem, czepiam się, ale autor chyba nie widział miarki, albo linijki bo inaczej nie pisałby takich bzdur.

Jak dla mnie szału nie ma. Nie lubię drobnych niedociągnięć. I nie wiem czy to wina autora, czy tłumacza. Niech ktoś mi wytłumaczy taki fragment: "Na środku niewielkiego pokoju
o wymiarach niecały metr na metr kazał ustawić
równolegle do siebie dwa biurka. Na każdym stał teraz komput...

Rozwiń

Zwiń

Moja druga książka tego autora i do tego nieskończona. I raczej ostatnia. Ani treść, ani forma mnie nie zachwyciły.

Moja druga książka tego autora i do tego nieskończona. I raczej ostatnia. Ani treść, ani forma mnie nie zachwyciły.

Czyta się dobrze, ale jak to u Mastertona mnóstwo nielogiczności. Główna bohaterka to zlepek bezsensownych zachowań. Ogólnie książka sprawna warsztatowo, ale słaba treściowo.

Czyta się dobrze, ale jak to u Mastertona mnóstwo nielogiczności. Główna bohaterka to zlepek bezsensownych zachowań. Ogólnie książka sprawna warsztatowo, ale słaba treściowo.

Ewidentnie autor ma poważne braki warsztatowe. Postacie są papierowe, dialogi infantylne i całość zalatuje grafomanią. Przykro mi to mówić, chociaż jest to moja osobista opinia.

Ewidentnie autor ma poważne braki warsztatowe. Postacie są papierowe, dialogi infantylne i całość zalatuje grafomanią. Przykro mi to mówić, chociaż jest to moja osobista opinia.

Klasyczne pierdolenie o Szopenie. Dla snobów pewnie wiekopomne dzieło. 🤔

Klasyczne pierdolenie o Szopenie. Dla snobów pewnie wiekopomne dzieło. 🤔

Przede wszytkim nie znalazłem żadnego geniusza. Zbiór słaby i nudny. Nie moje klimaty.

Przede wszytkim nie znalazłem żadnego geniusza. Zbiór słaby i nudny. Nie moje klimaty.

Niestety nie dałem rady. Nuda, nuda, nuda...

Niestety nie dałem rady. Nuda, nuda, nuda...