"...jeśli nie przestanę pić, demony mnie nie opuszczą. Każdy łyk sprowadza je do mnie..."

Kryminał czytało mi się bardzo dobrze, spędzone z nim popołudnie zaliczam do udanych. Płynna i wciągająca narracja, przekonywujący styl pisania, konkretny, bez zbędnych opisów czy udziwnień. Wyraziste postaci, bogata i dynamiczna akcja, która w drugiej połowie książki jeszcze mocniej przyspiesza. Sporo zaskakujących zdarzeń, mocnych wrażeń, elementów niebezpieczeństwa, a nawet grozy. Przeszłe i obecne wydarzenia płynnie i logicznie zazębiają się. Osadzenie fabuły w polskich realiach odbieram bardzo pozytywnie, dla mnie to wartość dodana książki. Z zainteresowaniem, aż do nieoczekiwanego zakończenia, śledzimy zmagania głównego bohatera i jego współpracowników w wyjaśnianiu porwań i zbrodni.

Nadkomisarz Roman Walter, to człowiek dramatycznie doświadczony przez los, czterdziestolatek plus, szukający w alkoholu i pracy ukojenia na ból i rozpacz po stracie rodziny. W prowadzonym przez niego śledztwie pojawia się coraz więcej niewiadomych, niedomówień i sprzecznych informacji. Demony z przeszłości kolejny raz w najmniej spodziewanym momencie wypływają na światło dzienne i dają o sobie znać. Walter zostaje wciągnięty przez mordercę w bardzo niebezpieczną rozgrywkę, której stawką staje się życie wielu osób, a czas oznajmiający jej koniec w błyskawicznym tempie kurczy się. Przeciwnik dysponuje bardzo precyzyjnym scenariuszem zemsty. Czy uda się nadkomisarzowi powstrzymać zakompleksionego i przesiąkniętego rządzą wendety szaleńca?

Śmiało mogę powiedzieć, że "Nie patrz w tamtą stronę" to bardzo udany debiut. Niemal natychmiast wczułam się w klimat i odnalazłam w rzeczywistości wykreowanej przez autora. Bardzo podoba mi się to, że powieść dotyka aspektu winy nie tylko tych, co bezpośrednio wyrządzali krzywdę innym, ale również tych, którzy przechodzili obok agresji z obojętnością. Okazuje się, że pozornie nic nieznaczące w naszym odczuciu zdarzenia, których byliśmy świadkami wiele lat temu, mogą okazać się źródłem obsesji drugiego człowieka. Do jakiego stopnia jesteśmy w stanie udawać, że nie dostrzegamy zła? Jak bardzo tragiczne i bolesne przeżycia ofiary mogą ją sprowokować do odwetowej agresji w przyszłości?

bookendorfina.blogspot.com

"...jeśli nie przestanę pić, demony mnie nie opuszczą. Każdy łyk sprowadza je do mnie..."

Kryminał czytało mi się bardzo dobrze, spędzone z nim popołudnie zaliczam do udanych. Płynna i wciągająca narracja, przekonywujący styl pisania, konkretny, bez zbędnych opisów czy udziwnień. Wyraziste postaci, bogata i dynamiczna akcja, która w drugiej połowie książki jeszcze mocniej...