Nie patrz w tamtą stronę

Książka pełna jest drewnianych dialogów, czasem wręcz nieprawdopodobnych, dwuwymiarowych, płaskich i nudnych postaci, niespójnej akcji. Sadzę że autor mimo wszystko potrafi pisać, sam pomysł jest niezły, niektóre urywki były ciekawe, szczególnie poboczne. Nie lubię głównego bohatera a to mi się rzadko zdarza.

Książka pełna jest drewnianych dialogów, czasem wręcz nieprawdopodobnych, dwuwymiarowych, płaskich i nudnych postaci, niespójnej akcji. Sadzę że autor mimo wszystko potrafi pisać, sam pomysł jest niezły, niektóre urywki były ciekawe, szczególnie poboczne. Nie lubię głównego bohatera a to mi się rzadko zdarza.

Pokaż mimo to

Trochę wydumana, trochę chaotyczna. Mało zaskakująca. Średnio udana.

Trochę wydumana, trochę chaotyczna. Mało zaskakująca. Średnio udana.

Pokaż mimo to

To moje pierwsze spotkanie z książką Marcina Grygiera, na dodatek udane:)
To także debiut autora.
Książki " Nie patrz w tamtą stronę" wysłuchałam w formie audiobooka z miłym głosem lektora bardzo szybko.
Już sam początek wciąga i chce się poznać, jak najszybciej kto i dlaczego działa w tak brutalny sposób.
W Puszczy Kampinoskiej znaleziono zwłoki młodej kobiety okrutnie zamordowanej. Zamiast jej głowy przy zwłokach jest łeb konia.
Tajemniczą sprawę prowadzi nadkomisarz Roman Walter. Alkoholik, pogubiony w życiu osobistym, a to za sprawą tragicznych wydarzeń sprzed lat.
Kolejne trupy, pościg za mordercą, tajemnice z przeszłości, a czytelnik lub słuchacz chce, jak najszybszego rozwikłania zagadek.
Kto i dlaczego chce wymierzyć sprawiedliwość i co oznacza intrygujący tytuł książki?
Na odpowiedzi zapraszam do lektury, którą polecam:)
Czekam na kolejny tom książki, który już wkrótce będę mogła usłyszeć.

To moje pierwsze spotkanie z książką Marcina Grygiera, na dodatek udane:)
To także debiut autora.
Książki " Nie patrz w tamtą stronę" wysłuchałam w formie audiobooka z miłym głosem lektora bardzo szybko.
Już sam początek wciąga i chce się poznać, jak najszybciej kto i dlaczego działa w tak brutalny sposób.
W Puszczy Kampinoskiej znaleziono zwłoki młodej kobiety okrutnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem nieźle napisany kryminał. Mamy zbrodnię przypominającą rytualny mord w Puszczy Kampinowskiej, mamy tajemnicę z przeszłości i niejasne powiązania z prowadzącym śledztwo detektywem. Trochę zabrakło mi tutaj elementu zaskoczenia. Po prostu wszystko składa się w tak logiczną całość, że nie może być mowy o innym rozwoju akcji, a przecież życie to również wszystko to, co niespodziewane. Męczą mnie także kolejne odsłony detektywów nadużywających alkohol i zmagających się z trudną przeszłością, choć nadkomisarz Roman Walter wzbudził moją sympatię.

Reasumując: jako lekka rozrywka książka sprawdza się w stu procentach, dla tych którzy lubią bardziej wyszukane fabuły i niesztampowych bohaterów – niekoniecznie.

Całkiem nieźle napisany kryminał. Mamy zbrodnię przypominającą rytualny mord w Puszczy Kampinowskiej, mamy tajemnicę z przeszłości i niejasne powiązania z prowadzącym śledztwo detektywem. Trochę zabrakło mi tutaj elementu zaskoczenia. Po prostu wszystko składa się w tak logiczną całość, że nie może być mowy o innym rozwoju akcji, a przecież życie to również wszystko to, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ułożone w dziwny sposób zwłoki: przypominający sylwetkę człowieka z rozłożonymi rękami i nogami ze szkicu Leonarda Da Vinci a zamiast ludzkiej głowy odcięty łeb konia, znalazł przypadkowy przechodzień w Puszczy Kampinoskiej pod Warszawą.
Do kierowania sprawą – nie przypadkiem został oddelegowany nadkomisarz Roman Walter. Policjant walczący z tragedią rodzinną sprzed dwóch lat.
Co jeszcze kryję przeszłość policjanta ? Jaki ma związek z rytualnymi zwłokami w Puszczy Kampinoskiej i kolejnymi pojawiającymi się zwłokami ? Dlaczego właśnie z nim kontaktuje się morderca ?
Sporo pytań po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów a autor powoli jak aptekarz skrupulatnie uchyla nam poszczególne rąbki swojej historii.

Szybko pochłonięty kryminał z ciekawą intrygą i bardzo krótkie, po kilka stron rozdziały.

Uważam, że dobry debiut literacki Pana Marcina Grygiera, skłania do sięgnięcia po kolejne Jego książki.

Ułożone w dziwny sposób zwłoki: przypominający sylwetkę człowieka z rozłożonymi rękami i nogami ze szkicu Leonarda Da Vinci a zamiast ludzkiej głowy odcięty łeb konia, znalazł przypadkowy przechodzień w Puszczy Kampinoskiej pod Warszawą.
Do kierowania sprawą – nie przypadkiem został oddelegowany nadkomisarz Roman Walter. Policjant walczący z tragedią rodzinną sprzed dwóch...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z debiutami bywa różnie.
Ten bardzo pozytywnie mnie zaskoczył.
Ciekawa nieprzewidywalna fabuła, uzupełniający siebie nawzajem bohaterowie, tajemniczość która towarzyszy nam przez całą książkę.
Zdecydowanym plusem są krótkie rozdziały. Dzięki temu książkę szybko się czyta.

Z przyjemnością wezmę do reki kolejną książkę tego autora.

Z debiutami bywa różnie.
Ten bardzo pozytywnie mnie zaskoczył.
Ciekawa nieprzewidywalna fabuła, uzupełniający siebie nawzajem bohaterowie, tajemniczość która towarzyszy nam przez całą książkę.
Zdecydowanym plusem są krótkie rozdziały. Dzięki temu książkę szybko się czyta.

Z przyjemnością wezmę do reki kolejną książkę tego autora.

Pokaż mimo to

Nominalnie powieść jest kryminałem, ale tak naprawdę to łączy w sobie wiele gatunków. Jest tu, obok kryminału, trochę sensacji, sporo obyczaju i nawet szczyptę powieści psychologicznej.
Nieco za dużo. Każdy z aspektów nie został więc należycie oddany. Główny wątek został zepchnięty na pobocze w stosunku retrospektywnych psychologiczno-obyczajowych opowieści.
Czy wyszło źle? Nie. Ale do ideału również sporo brakuje.
Na pewno jest to obiecująca, polska odpowiedź na kryminały skandynawskie.

Nominalnie powieść jest kryminałem, ale tak naprawdę to łączy w sobie wiele gatunków. Jest tu, obok kryminału, trochę sensacji, sporo obyczaju i nawet szczyptę powieści psychologicznej.
Nieco za dużo. Każdy z aspektów nie został więc należycie oddany. Główny wątek został zepchnięty na pobocze w stosunku retrospektywnych psychologiczno-obyczajowych opowieści.
Czy wyszło...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marcin Grygiel, zupełnie obca dla mnie postać. Całkiem przypadkowo trafiłam na książkę autora, w późniejszych czasach dowiedziałam się, że "Nie patrz w tamtą stronę" to jest debiut. Podejrzewam, że artysta pisze z zamiłowania, bo z zawodu jest powiązany z branżą medyczną. A jak każdy wie, dzieło wychodzi najlepiej właśnie wtedy kiedy się lubi to co się robi. Czy podobało mi się o tym niżej.

"W puszczy Kampinowskiej zostają znalezione zmasakrowane zwłoki nastolatki. Wszystko wskazuje na rytualny mord dokonany przez okrutnego i żądnego zemsty oprawcy. Morderca wciąga w mroczną grę policjanta. Nadkomisarz Roman Walter rozpoczyna wyścig z czasem i zabójcą. Musi zmierzyć się z demonami przeszłości.".

Początek książki określiłabym tytułem "Lasecki i Lasecka", ponieważ, nie dość, że był tragiczny to jeszcze na jednej stronie było aż 6 razy wspomniane to samo nazwisko, zdania proste, wręcz ubogie. Wnioski same się nasuwają. Fabuła jest tak schematyczna, że bardzo łatwo jest zgadnąć co będzie dalej, nawet do tego wzoru pasuje policjant alkoholik. Styl pisania przypomina mi trochę niczym wyjęty od Pani Puzyńskiej, nawet wydawnictwo takie same (Prószyński i S-ka). Dałam szansę książce i z czasem zaczęła być znośna, jak początkowo były "trudne sprawy" tak potem ruszyło się coś do przodu. Na wartką akcję nie można narzekać, lektura po prostu potrzebuje trochę czasu, żeby nabrać tempa. Czyta się błyskawicznie, a wciąga tak, że nie można się oderwać. Zabrakło mi powtórzeń przy wielowątkowości jaką autor prezentuje. Niemniej lekturę ogłaszam hitem tego miesiąca.

Podsumowując: debiutancka
twórczość Marcina Grygiera początkowa zapowiadała się fatalnie i miałam już ją odłożyć, gdy po kilku stronach dalej zaczęła mnie intrygować, żeby później przekonać się, że to może być dobry konkurent dla dawnej Pani Puzyńskiej. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, polecam a osobiście czekam na kolejny tom.

Marcin Grygiel, zupełnie obca dla mnie postać. Całkiem przypadkowo trafiłam na książkę autora, w późniejszych czasach dowiedziałam się, że "Nie patrz w tamtą stronę" to jest debiut. Podejrzewam, że artysta pisze z zamiłowania, bo z zawodu jest powiązany z branżą medyczną. A jak każdy wie, dzieło wychodzi najlepiej właśnie wtedy kiedy się lubi to co się robi. Czy podobało mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo sztampowa. Czyta się nieźle, ale nie wnosi kompletnie nic.

Bardzo sztampowa. Czyta się nieźle, ale nie wnosi kompletnie nic.

Pokaż mimo to

Książka poprawna, po prostu. Ani zła, ani dobra, nieźle się czyta, jeśli komuś nie przeszkadzają nielogiczne i trochę przesadzone zwroty akcji ;) Do poczytania na wieczór może być. Ale fajerwerków się nie spodziewajcie ;)

Książka poprawna, po prostu. Ani zła, ani dobra, nieźle się czyta, jeśli komuś nie przeszkadzają nielogiczne i trochę przesadzone zwroty akcji ;) Do poczytania na wieczór może być. Ale fajerwerków się nie spodziewajcie ;)

Pokaż mimo to