Bardzo, bardzo zawiodłam się na tej książce. Po lekturze Dużej Polki i Krokodyla z Kraju Karoliny, miałam ochotę na kolejną książkę Chmielewskiej. Niestety, mój wybór padł na Florencję, przez co bardzo zraziłam się do tej autorki. O ile w Krokodylu o koniach było napisane sporo, ale nie większość, o tyle w fatalnej książce prawie cały czas akcja odbywała się na wyścigach. Jako osoba, która o koniach wie niewiele, a jeszcze mniej o wyścigach, okropnie się wynudziłam. Połowa (ponad) książki zawierała opisy konkurencji koni, lecz oprócz ich wdzięcznych imion, wymieniane były także nazwiska dżokejów oraz nazwy stajni, przez co ten czas spędziłam głównie na czytaniu imion i nazwisk, które nic mi nie mówiły. Wiele razy miałam ochotę (i to wielką), żeby przerwać tą książkę, rzucić ją w kąt i zająć się czymś ciekawszym, jednak skutecznie powstrzymywało mnie moje postanowienie o nieprzerywaniu lektury w połowie. Za każdym razem, kiedy akcja zaczynała się rozkręcać, Joanna wracała na wyścigi, by mnie torturować. Zauważyłam też, że już w trzeciej (na cztery) książce tej autorki za wszystko odpowiedzialna jest [SPOILER!!!] ruska mafia i przemyt narkotyków [SPOILER!!!]. Jedyną frajdę sprawiał mi niebywały humor autorki, który także w tej książce był ubogi (ale jednak był, co zaliczam raczej do plusów). Wiarę w Chmielewską przywróciła mi moja ciocia, która jest jej wielką fanką, więc może jeszcze kiedyś powrócę do niej.

Bardzo, bardzo zawiodłam się na tej książce. Po lekturze Dużej Polki i Krokodyla z Kraju Karoliny, miałam ochotę na kolejną książkę Chmielewskiej. Niestety, mój wybór padł na Florencję, przez co bardzo zraziłam się do tej autorki. O ile w Krokodylu o koniach było napisane sporo, ale nie większość, o tyle w fatalnej książce prawie cały czas akcja odbywała się na wyścigach....