"Mroczne tajemnice"

Glass Island, mała wyspa położona na północ od Seattle, należąca do archipelagu San Juan, który składa się z ponad siedmiuset wysp i wysepek. Pełno tu bezkresnych lasów, dróg i urokliwych widoków. Mieszkańcom często towarzyszy deszcz, a mgła jest tak gęsta, że nie sposób dopatrzeć się koron świerków. Największą atrakcję zaś stanowią orki, które w sezonie ogląda i fotografuje pełno turystów napływających z całego świata. Tutaj mieszka też główny bohater tej książki, szesnastoletni Henry Dean Walker, jego dziewczyna Naomi, i przyjaciele - Johnny, Kayla i Charlie. Wspólnie tworzą silnie zżytą grupę, która spędza ze sobą każdy wolny czas. Wszystko toczy się wolno, każdy z nich jest szczęśliwy, mieszkańcy znają się wzajemnie i każdego nowego, kto pojawia się na wyspie, nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Wszystko to do czasu, kiedy pewnego deszczowego wieczoru, dość nieoczekiwanie, Naomi postanawia zerwać z Henrym, co doprowadza między nimi do kłótni i delikatnej szarpaniny, a następnego dnia dziewczyna jako jedyna z grupy nie pojawia się w szkole. Sytuacja robi się nerwowa, kiedy Henry dowiaduje się, że policja znalazła na plaży ciało zamordowanej Naomi i wszystkie dowody wskazują na to, że on jest głównym podejrzanym.

"Orka drapieżna jest najbardziej okrutnym ze ssaków morskich, ale człowiek wędrowny to najbardziej okrutny ssak na całym świecie."*

W powieściach kryminalnych i thrillerach zawsze liczą się dla mnie najbardziej klimat, napięcie, intryga, dobre dialogi i logiczna fabuła. Bohaterowie nie muszą być za bardzo rozbudowani psychologicznie, ale fajnie, jeśli chociaż znacząco się od siebie różnią. Bernard Minier w swojej najnowszej książce zdecydowanie kładzie nacisk na różnorodność kreacji swoich postaci, ich mnogość i ciekawe historie (często mroczne). Dwie lesbijki jako matki zastępcze (w tym jedna głuchoniema), rodzinka Oatesów, która jest postrachem mieszkańców Glass Island (nawet dla miejscowej policji, która niechętnie odwiedza ich posiadłość przy okazji jakiejś skargi) za każdym razem, jak pojawią się na wyspie, prywatny detektyw gej, który długo nie wiadomo czy jest bardziej dobry, czy bardziej zły, miliarder kandydujący na wybory, którego władza jest tak wielka, że może śledzić każdą dowolną osobę na świecie, i nasz główny bohater, który od początku prowadzenia śledztwa podejmuje stanowczo kontrowersyjne działania, a jego odkrywana historia staje się coraz bardziej intrygująca i zaczyna się pojawiać pytanie: kim on tak naprawdę jest?

Zamknięta społeczność wyspy tworzy specyficzny małomiasteczkowy klimat i bardzo urozmaiconą paletę osobowości, w znaczący sposób wpływających na napięcie, rosnące w umiarkowanym tempie, i intrygę, która ze strony na stronę staje się coraz bardziej zawiła i ciekawa. Autor postanowił też przedstawić aktualny problem społeczeństwa, czyli jawność naszych danych w obecnym świecie, i jak łatwo możemy być szpiegowani. Nie trzeba zbyt dużo wysiłku, aby zwykłemu użytkownikowi internetu dotrzeć do wielu potrzebnych informacji na temat danej osoby, o której chce się czegoś dowiedzieć. Jaki problem stanowi zatem pozyskanie większej ilości znacznie bardziej istotnych danych dla człowieka, który zna internet i jego narzędzia jak własną kieszeń? Profile społecznościowe, telefony, tablety, domowe kamerki i sieć wi-fi to wszystko to, co daje ogromne możliwości hakerom do pozyskania ważnych informacji o drugim człowieku. I Bernard Minier świetnie przedstawia ten aktualny dla nas problem społeczny i jego konsekwencje w swojej książce.

"Wszyscy jesteśmy kłamcami. Przeinaczamy, podrabiamy, modyfikujemy, wypełniamy puste przestrzenie. Wszyscy jesteśmy mitomanami, różne są tylko rozmiary naszej mitomanii."**

Autor ma już na swoim koncie 3 inne książki, wydane u nas przez Wydawnictwo Rebis, które przyjęte zostały dobrze przez czytelników. Ciężko jednak jest mi porównać tę pozycję z poprzednimi z detektywem Servazem, bo ich nie czytałem, chociaż wydaje mi się, że tom 1 leży mi już gdzieś na półce i czeka na przeczytanie. Mogę się jednak odnieść do pozostałych pisarzy thrillerów, jak Coben, Beckett, Leahne, Deaver czy Chattam, których bardzo dobrze znam i na ich tle Minier wypada całkiem dobrze, bo jego książka spełniła wszystkie te wymogi, na których mi najbardziej zależało. Jeszcze zbyt wcześnie mówić, że autor jest na równie wysokim poziomie, co jego koledzy po fachu, ale aspiruje do bycia jednym z najlepszych i całkiem słusznie zrobiło się o nim w ostatnim czasie głośno.

"Paskudna historia" to książka bardzo dobra i ciężko się przy niej nudzić. W kryminałach i thrillerach bardzo istotna jest intryga, im bardziej złożona i zagmatwana, tym lepiej, a jeśli na końcu okazuje się być jeszcze w pełni logiczna i satysfakcjonująca, i fabuła jest ciekawa to są to wystarczające powody, aby się taką książką zainteresować.

*Bernard Minier, Paskudna historia, Wyd. Rebis, Poznań 2015, s. 14.
**Ibid., s. 292.

Recenzja pochodzi z mojego bloga: http://swiat-bibliofila.blogspot.com/2015/10/paskudna-historia-bernard-minier.html

"Mroczne tajemnice"

Glass Island, mała wyspa położona na północ od Seattle, należąca do archipelagu San Juan, który składa się z ponad siedmiuset wysp i wysepek. Pełno tu bezkresnych lasów, dróg i urokliwych widoków. Mieszkańcom często towarzyszy deszcz, a mgła jest tak gęsta, że nie sposób dopatrzeć się koron świerków. Największą atrakcję zaś stanowią orki, które w...