Gdybym ta książka była moim pierwszym zetknięciem z twórczością Ricka Riordana, na pewno oceniłabym tę pozycję wyżej. Niestety, autor tworzy już czwartą serię książek opartą dokładnie na tym samym schemacie.

Magnus Chase to syn boga. Tak, dokładnie jak Percy i Annabeth ("Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy"), Jason, Frank i Hazel ("Olimpijscy herosi"), Carter i Sadie ("Kroniki rodu Kane"). Tym razem jednak na warsztat autor bierze mitologię nordycką.

To, co na pewno zawsze będzie plusem to zainteresowanie danymi, dużo mniej popularnymi od greckich, wierzeniami. Sama aż odkopałam moją książkę o mitologii nordyckiej, aby przypomnieć sobie historie Thora, Odyna, Lokiego, Baldura i innych bóstw.

Jednak po za tym seria mało ma oryginalności - schemat jest ten sam. Po przeczytaniu 11 młodzieżowych książek Riordana ten sam odgrzewany kotlet w nowej panierce jest coraz mniej apetyczny, a autor traci swoją oryginalność. Główny bohater, outsider (tym razem bezdomny) zapoznaje się z nową rzeczywistością, musi pokonać wielkiego złego wykonując po drodze wiele pomniejszych zadań. Świat mitologiczny jest unowocześniony, jednak nie bawi jego zderzenie ze współczesnością, bo już wcześniej to czytałam.

Mimo tego historię czyta się (czy w moim przypadku - słucha) przyjemnie. Jest to lekka, dynamiczna, prosta powieść młodzieżowa, nie angażująca bardzo, ale sprawdzająca się jako relaks. Pierwszoosobowa narracja Magnusa pozwala na wiele żartów i ironicznych uwag. Bohaterowie są żywi i sympatyczni.

No właśnie - to dla mnie największy plus. Główna grupa protagonistów jest barwna, różnorodna. Samarah - nastoletnia muzułmańska walkiria, której największym marzeniem jest latanie. Hearthstone - głuchoniemy elf odrzucony przez rodzinę przez swoją niepełnosprawność oraz Blitzen - krasnolud zainteresowany modą i tworzeniem odzieży, pogardzany przez swoją społeczność za niewystarczająco krasnoludzkie zainteresowania. Te cechy nie są tylko tokenami, a wpływają na wzajemne relacje bohaterów, ich sposób porozumiewania się i nastawienie do świata. Bardzo szanuję to, że autor postanowił poruszyć problem wykluczenia i wprowadzić inne postaci, od tych zazwyczaj prezentowanych w literaturze młodzieżowej. Widać ewolucję względem poprzednich książek (chociaż już w "Olimpijskich herosach" widać było tę etniczną różnorodność głównych bohaterów).

Trudno mi ocenić, czy Riordan rozsiadł się w swojej wygodnej niszy, czy może ma skomplikowany plan stworzenia rozległego uniwersum, gdzie różni bohaterowie przeplatają się ze sobą, a wszystko dąży do wielkiego Armagedonu - jeśli tak dużo ciekawiej byłoby czytać powieści w nim osadzone o mniej schematycznej fabule.

Żeby wszystko ładnie podsumować - prosta, lekka i przyjemna historia oparta na schematycznej fabule i sympatycznych bohaterach tworzy w sam raz przeciętną powieść idealną do słuchania w trakcie sprzątanie ;).

Gdybym ta książka była moim pierwszym zetknięciem z twórczością Ricka Riordana, na pewno oceniłabym tę pozycję wyżej. Niestety, autor tworzy już czwartą serię książek opartą dokładnie na tym samym schemacie.

Magnus Chase to syn boga. Tak, dokładnie jak Percy i Annabeth ("Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy"), Jason, Frank i Hazel ("Olimpijscy herosi"), Carter i Sadie...