Czym różni się mitologia nordycka od greckiej, rzymskiej i egipskiej?

Te trzy są całkowicie porąbane.
A nordycka? 10x bardziej!

Znacie teorię o tym, że świat jest płaskim dyskiem, podtrzymywanym przez cztery słonie, stojące na grzbiecie wielkiego żółwia, pływającego po oceanie wszechświata?

Zapewniam, że brzmi ona całkiem logicznie w zestawieniu z wierzeniami wikingów o dziewięciu światach połączonych wielkim drzewem, po którym biega wiewiórka, skłócająca orła, mieszkającego u góry ze smokiem mieszkającym u korzeni owej sadzonki.

Uważacie, że narodziny bogini Ateny według pomysłu Greków były obrzydliwe?
Wikingowie byli bardziej pomysłowi. Loki jest matką konia.

Myślicie, że Hercules miał straszną pokutę z tymi 12 robotami?
A wiecie, że Thor zgubił kiedyś swój młotek i aby go odzyskać przebrał się za pannę młodą?

Uwierzcie, można tak wyliczać w nieskończoność.

Właściwie to przez całą lekturę "Miecza Lata" zastanawiałam się czy wikingowie naprawdę mieli tak wybujałą fantazję, czy może jednak Riordan to podkoloryzował.

Mitologia nordycka nigdy mnie nie interesowała jakoś szczególnie. Posiadałam podstawową wiedzę. Na przykład: był Odyn, Loki i Thor; świat się skończy Ragnarokiem; Walkirie miały płaszcze; Freja była piękna i miała koty;)
I nadal mnie szczególnie nie interesuje. Nie to za lekko powiedziane - chciałabym tę wiedzę wyrzucić z głowy.

Przeczytałam historię Magnusa Chase, ponieważ napisał ją mój ulubiony pisarz. I choć nadal nim pozostał, bo jedna wpadka to za mało, by stracić moje uznanie, to jednak szczerze się zawiodłam.

Świat przedstawiony przekroczył granice dobrego smaku. Realność szlak trafił(a czy poprzednie powieści Riordana były realne? Wprawdzie nie, ale w realiach fantasy się mieściły). Humor pozostał, ale to nie to samo.
Po raz pierwszy książka tego pisarza mnie nie wciągnęła, wręcz zmuszałam się, aby ją dalej czytać. Szło opornie. Nie przywiązałam się do żadnej postaci. Drobną sympatię wzbudził tylko Odyn, ale był to zbyt krótki epizod.
Jedynym większym plusem powieści było nazwisko Chase i w konsekwencji tego, obecność znanej wszystkim czytelnikom "Percyego Jacksona(...)" córki Ateny.

Akcja toczyła się albo zbyt wolno albo zbyt szybko. To co jest stałą zaletą książek Riordana, czyli zbyt zaplątane wątki, aby przewidzieć co się stanie, występuje, ale te wątki są zbyt absurdalne, aby je przewidzieć.

Niestety, jestem na nie. Nie wiem czy dam Magnusowi kolejną szansę, ale Riordan na pewno ją dostanie, bo nie mogę się doczekać "Ukrytej wyroczni", a tak konkretnie jej głównego bohatera. Mam nadzieję na dalsze przygody z mitologią i liczę na to, że będzie lepiej, a nie tak jak tym razem, bo gorzej raczej być nie może.

Czym różni się mitologia nordycka od greckiej, rzymskiej i egipskiej?

Te trzy są całkowicie porąbane.
A nordycka? 10x bardziej!

Znacie teorię o tym, że świat jest płaskim dyskiem, podtrzymywanym przez cztery słonie, stojące na grzbiecie wielkiego żółwia, pływającego po oceanie wszechświata?

Zapewniam, że brzmi ona całkiem logicznie w zestawieniu z wierzeniami wikingów o...