Wyspa potępionych
- Kategoria:
- fantasy, science fiction
- Cykl:
- Następcy (tom 1)
- Tytuł oryginału:
- Descendents. Isle of the Lost
- Wydawnictwo:
- Egmont Polska
- Data wydania:
- 2015-08-24
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-08-24
- Liczba stron:
- 320
- Czas czytania
- 5 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328108172
- Tłumacz:
- Anna Klingofer
- Tagi:
- paranormal teen
Przed dwudziestu laty wszyscy złoczyńcy zostali wypędzeni z królestwa Auradonu na Wyspę Potępionych mroczne, ponure miejsce strzeżone polem energii, które uniemożliwia im ucieczkę. Pozbawieni swych magicznych mocy, żyją teraz w odosobnieniu, zapomniani przez resztę świata. Jednak w Zakazanej Twierdzy ukryte jest Smocze Oko klucz do prawdziwego mroku i jedyna nadzieja złoczyńców na ucieczkę. Tylko najsprytniejszy, najbardziej nikczemny i najniegodziwszy łotr zdoła je znaleźć. Któż to będzie? Podczas wyprawy po Smocze Oko potomkowie czarnych charakterów udowodnią, że łotrowskie pochodzenie o niczym nie przesądza, a bycie dobrym wcale nie jest takie złe.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Młodości - dodaj nam złości
„Jest czas siania i czas zbierania”. Wiadomo – Kohelet. Jakieś trzy stulecia przed naszą erą. W XXI wieku rock’n’rollowcy z nadwiślańskiego Perfectu obwieszczają światu: „Wszystko ma swój czas”. Absolutnie wszystko! Dlatego sięgnięcie z własnej, nieprzymuszonej woli po pozycję z gatunku literatury już nie dziecięcej, a jeszcze nie młodzieżowej przez kogoś, będącego w latach lekko po-chrystusowych, wiązało się ze sporym ryzykiem. Cóż, nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki…
Jak zatem wypadła ta - z pozoru z góry skazana na porażkę – konfrontacja już nie młodego-gniewnego, lecz jeszcze nie starego-wku… rzonego osobnika płci męskiej, który czasy obcowania z tego typu literaturą uważa za słusznie minione?
Co najmniej intrygująco!
Autorka – zadeklarowana fanka filmów Disneya – stworzyła uniwersum zaludnione postaciami, z którymi na całym świecie dorastały kolejne pokolenia dzieciaków. W rzeczywistości wykreowanej przez pisarkę najwyraźniej doszło do jakiegoś przewrotu, w wyniku którego król Zjednoczonych Stanów Auradonu (czy anglojęzyczny akronim USA to przypadek?) osadził wszystkich złoczyńców na tytułowej Wyspie Potępionych. Tam, w pozbawionym magii odosobnieniu, swój nędzny żywot wiodą liczne zastępy budzących grozę wiedźm i czarnoksiężników, „najstraszliwszych ze strasznych” łotrów, „najpodlejszych z podłych” szachrajów, wśród których miłośnicy Disneya niewątpliwie rozpoznają m.in. Kapitana Haka, krokodyla Tik-Taka czy macochę i wyrodne siostry Kopciuszka. Królewski dekret odarł ich z dawnej potęgi, pozbawił wpływów i nadnaturalnych mocy, i co najgorsze: skazał na nudną, beznadziejną codzienność. W tej sytuacji jedynym ratunkiem wydaje się być Smocze Oko – potężny artefakt, którego odnalezienie może odwrócić okrutny los wszystkich banitów.
Na jego poszukiwanie wyrusza czworo głównych bohaterów – potomków Tych, Których Imiona Niegdyś Budziły Grozę. Nastolatkowie, co zrozumiałe, na początku nie pałają do siebie sympatią, ale jak łatwo przewidzieć, w miarę rozwoju akcji, odrzucą wzajemne uprzedzenia i staną się zgraną paczką dobrych znajomych. Zaskakujące, że tym, co skłania młodych bohaterów do podjęcia się wielce ryzykownej misji, jest nie – charakterystyczna dla nastolatków – ciekawość świata i żądza przygód, lecz rozpaczliwe pragnienie udowodnienia rodzicom własnej wartości, zwrócenia na siebie choć cienia uwagi. W tym miejscu należy pochwalić autorkę za próbę przemycenia do opowieści jakiejś głębszej myśli. Niestety, realizacja tego zamierzenia nie do końca się powiodła. Poruszony przez Melisę de la Cruz problem relacji między rodzicami, a ich dziećmi, okazał się zbyt złożony, w efekcie został potraktowany trochę po macoszemu.
W wyniku eksperymentu, który pozwoliłem sobie przeprowadzić wśród uczniów szkoły podstawowej, polegającym na odczytywaniu fragmentów „Wyspy…”, a następnie wspólnym ich analizowaniu, okazało się, że dla większości nastolatków (głównych przecież adresatów książki), rodzice powieściowych bohaterów czyli Diabolina, Cruella de Mon, Zła Królowa i wezyr Jafar, ale, co szalenie ciekawe, również Piękna i Bestia - królewska para władców Auradonu (których wątek rozwija się symultanicznie do reszty powieści), to życiowi przegrani, zaskorupieni w pełnej niemocy rzeczywistości, zapamiętani w dawno przebrzmiałych czasach świetności, a ich dzieci, obwarowane zbyt wygórowanymi oczekiwaniami, skazane są na syzyfową walkę o nędzne ochłapy zainteresowania.
Wniosek? Jeżeli będziemy kopiować negatywne zachowania rodziców, staniemy się ich lustrzanym odbiciem. Konkluzja wydaje się być prosta i… nazbyt oczywista. Inny punkt widzenia wywraca do góry nogami tę – cytując klasyka – oczywistą oczywistość. To raczej nasi „starzy” potrzebują zrozumienia! Być może za ich, nie do końca dla nas zrozumiałe, poczynania, odpowiadają demony złapane w pułapkę przeszłości? Może nasi „niedzisiejsi” rodzice są w głębi duszy przerażonymi dziećmi, którym los z wielu różnych powodów nałożył na barki zbyt ciężkie brzemię?
Szkoda, że po tej obiecującej refleksji, którą de la Cruz tylko delikatnie sygnalizuje, powieść dryfuje na bardzo niebezpieczną mieliznę. Czterokrotnie powtórzony w finale głęboki wyrzut: „Jesteś takim rozczarowaniem” dźwięczy w uszach czytelnika na długo po skończonej lekturze. Jest jak wirus, który powoli infekuje wnętrza bohaterów mrożącym krew w żyłach imperatywem, nakazującym na obojętność odpowiedzieć obojętnością stężoną, na lekceważenie – pogardą.
Ktoś powie, że to tylko książka dla dzieci. Cóż, twórcy literatury tego nurtu powinni pamiętać, że spoczywa na nich szczególna odpowiedzialność, zwłaszcza obecnie, kiedy świat rozchodzi się w szwach jak stara koszula.
Nie będę się rozwodził nad konstrukcją powieści. Melisa de la Cruz to stara wyjadaczka, która posiada sprawdzoną receptę na produkt, który pochłania się „jednym tchem”. Czego tu nie ma? Z jednej strony ponure lochy, grzechoczące szkielety, nawiedzone domostwa, z drugiej – „uniwersytet potworny” (który trochę na siłę udaje Hogwart), rozwleczone jak makaron, za co uwielbiane przez nastolatki szkolne gadki-szmatki – wszystko to pobudza wyobraźnię młodego czytelnika i zapewnia murowany sukces.
I jeszcze na koniec. Dyktat Disneya jest w kulturze masowej tak silny, że przez większą część lektury towarzyszyła mi twarz Glenn Close w roli Cruelli, Angeliny-Diaboliny i całej tej disnejowskiej plejady wielkookich, pucułowatych grzywaczy.
Cóż, what has been seen... cannot be unseen...
Andrzej H. Wojaczek
Oceny
Książka na półkach
- 826
- 806
- 331
- 36
- 35
- 29
- 9
- 8
- 7
- 6
Opinia
Tymi oto słowami kończą się najpiękniejsze baśnie naszego dzieciństwa. Książę odnajduje Kopciuszka, Bestia zamienia się w Księcia, Ariel staje się człowiekiem, Śpiąca Królewna budzi się z wiecznego snu... Nic tylko cieszyć się i świętować. Jednakże... przecież historię piszą zwycięzcy. Może czas najwyższy dać szansę opowiedzieć swój ciąg dalszy pokonanym?
By odciąć raz na zawsze dobro od zła, Czarne Charaktery bajkowego świata zostają przeniesione na Wyspę Potępionych - miejsca otoczonego magią, z którego nie można uciec. To tam właśnie będą musieli spędzać swe dni do końca marnego życia... chyba że postanowią zawalczyć o swój własny happy end! W Zakazanej Twierdzy znajduje się Smocze Oko - klucz do prawdziwego mroku i jedyna szansa na ucieczkę z Wyspy! Tylko któż też odważy się na tak niebezpieczną przygodę?
Mal, Evie, Carlos i Jay to niepokorne dzieci Czarownicy, Złej Królowej, Cruelli de Mon i Jafara, którzy zachowują się jak normalni źli nastolatkowie. Spóźniają się na zajęcia, robią sobie przykrości, uczą się uroków... w końcu w ich żyłach płynie ta złowieszcza krew, która nakazuje im być potwornie złymi. Tylko... czy aby na pewno? Czy aby na pewno niedaleko pada jabłko od jabłoni?
Oto wstęp do najbardziej oczekiwanej tego lata premiery filmowej Disneya pod tytułem Następcy, który swoją premierę będzie miał już 18. września na kanale Disney Channel.
"Wyspa Potępionych" to najnowsza powieść popularnej autorki Melissy de la Cruz – autorki wielu światowych bestsellerów m.in.: serii Au Pair i Klika z San Francisco oraz cyklu Błękitnokrwiści. W krótkim czasie książka o życiu następców Czarnych Charakterów stała się numerem jeden listy bestsellerów New York Timesa, oraz jednym z bestsellerów list Wall Street Journal i USA Today. Już niebawem, bowiem 24. sierpnia, zagości ona na półkach księgarni w całej Polsce!
Nie jest żadną tajemnicą, iż uwielbiam bajki Disneya. To właśnie na przygodach Małej Syrenki, Mulan, Kopciuszka i wielu, wielu innych się wychowałam. Dlatego też nic dziwnego, że nawet teraz - wstępując w dorosłość - sięgam po coraz to ciekawsze publikacje wchodzące w skład moich ulubionych historii. A "Wyspa Potępionych" jak najbardziej nadaje się na oryginalne urozmaicenie dobrze znanych opowieści, otwierając spojrzenie na zupełnie inny punkt widzenia. I tak jak ma to miejsce w filmach Disneya, tak i tutaj przeżyjemy magiczną przygodę o odnajdywaniu wiary w siebie, dostrzeganiu piękna, wolności wyboru, osobistej odpowiedzialności, pracy zespołowej, sprawiedliwości i empatii.
Największym atutem "Wyspy Potępionych" są bez wątpienia główni bohaterowie opowieści. Niby dobrze znani z filmów, ale jednak wciąż potrafiący zaskakiwać - a przy tym także dobrze śmieszyć. Zastanawialiście się może, jakimi rodzicami mogą być ci Ci Źli? Jaka będzie ukochana córka Złej Królowej zapatrzonej w swoje lustereczko? Czy będzie tak okrutna jak jej matka... czy może wręcz przeciwnie? Jak wielką władzę pełni Mal, córka Czarownicy, obecnej pani Wyspy Potępionych? Czy naprawdę nie pragnie przyjaźni? A co z Carlosem, którego jedynym obowiązkiem jest czyszczenie futer matki, Cruelli de Mon? I jak żyje sobie Jay - syn niedoszłego sułtana?
Choć postaciami pierwszoplanowymi są potomkowie Złych Charakterów, nie zabraknie także i tych dobrze znanych. Czy kogoś z Was nigdy nie ciekawiło, co też się działo po słynnej puencie: "I żyli długo i szczęśliwie"? Jeżeli tak, tutaj znajdziecie propozycje zakończenia ich przygód. W jaki sposób włada królestwa Bestia? Jak Piękna spędza swój czas wolny? Co Zła Królowa porabia w wolnym czasie? Jak wygląda obecny żywot Jafara? To tyle szczyt góry lodowej, na który możemy odnaleźć odpowiedzi.
Książka adresowana jest głównie dla dzieci i młodzieży, choć coś czuję, że i uwielbiający filmy Disneya dorośli także znajdą w niej coś dla siebie. Melissa de la Cruz to już zasłużona pisarka, mająca na swoim koncie wiele dobrze przyjętych powieści, dlatego też jej styl i język jak najbardziej są plastyczne oraz obrazowe. W stworzony przez nią świat wręcz "wchodzi" się już od pierwszych stron! A przy tym jej poczucie humoru nie raz może rozbawić wszystkich do łez.
Jeżeli tak jak ja uwielbiacie Disneya, "Wyspa Potępionych" jest dla Was obowiązkową wręcz lekturą! Może znacie kogoś, kto uwielbia bajki dzieciństwa? Jeśli tak, ta książka może okazać się doskonałym prezentem chociażby i bez okazji! To dobry wstęp do zapowiadającego się ciekawego filmu - "Następcy", który teraz po prostu muszę obejrzeć!
http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/08/wyspa-potepionych-melissa-de-la-cruz.html
Tymi oto słowami kończą się najpiękniejsze baśnie naszego dzieciństwa. Książę odnajduje Kopciuszka, Bestia zamienia się w Księcia, Ariel staje się człowiekiem, Śpiąca Królewna budzi się z wiecznego snu... Nic tylko cieszyć się i świętować. Jednakże... przecież historię piszą zwycięzcy. Może czas najwyższy dać szansę opowiedzieć swój ciąg dalszy pokonanym?
więcej Pokaż mimo toBy odciąć raz na...