http://ksiazkarozumie.blogspot.com/2014/03/od-boga-do-babci-klozetowej-czyli.html

Tę niedługą książkę przeczytałem już prawie rok temu. Teraz jednak okoliczności zmusiły mnie, aby sięgnąć po nią po raz kolejny. Nie była to bynajmniej przykra konieczność, ponieważ autorka potrafi nieźle rozbawić czytelnika, a jej powieści czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Amélie Nothomb jest belgijską pisarką, która tworzy książki w języku francuskim. Rozpoczęła studia na filologii romańskiej na Université Libre de Bruxelles. Miała jednak duże kłopoty z zaaklimatyzowaniem się, więc zrażona atmosferą wróciła do Tokio, gdzie rozpoczęła pracę w jednym z wielkich japońskich przedsiębiorstw. Przykre doświadczenia z tej pracy przedstawiła później w książce „Z pokorą i uniżeniem”. Dobrze wie, co to znaczy ekstrawagancja, uwielbia nosić ogromne, często dziwaczne kapelusze. Jej styl pisarski jest pedantyczny, przy czym akcja powieści jest jednocześnie bardzo żywiołowa. Pisarka zafascynowana jest brzydotą, której to fascynacji daje upust w opisach postaci. Jej historie są aż do bólu realistyczne, ale Nothomb nie oszczędza także siebie, często kpiąc z samej siebie na łamach powieści.

"Pan Haneda jest przełożonym pana Omochi, który jest przełożonym pana Saito, który jest przełożonym panny Mori, która jest moją przełożoną. Ja nie jestem niczyją przełożoną."

Główną bohaterką jest oczywiście sama Amélie. Zostaje zatrudniona w wielkiej japońskiej korporacji, którą nazywa Yumimoto. Jest zafascynowana swoją przełożoną, panną Fubuki Mori, którą skrycie podziwia. Początkowo wszystko dobrze się układa i udaje jej się nawiązać przyjacielskie stosunki z Fubuki. Ale zadania, które otrzymuje do wykonania, są tak nudne i pozbawione jakiegokolwiek sensu (wielokrotne kserowanie regulaminu klubu golfowego pana Saito, tylko dlatego, żeby miała zajęcie), że z wielką radością przyjmuje propozycję pana Tenshi, który pracuje w innym dziale. I tutaj zaczyna się jej koszmar, ponieważ panna Mori, która na swoje stanowisko pracowała przez wiele lat, nie chce dopuścić, by jakaś cudzoziemka po kilku tygodniach otrzymała równą jej pozycję.

Uwielbiam książki pani Amélie, zawsze są „lekkie” i przepełnione humorem. „Z pokorą i uniżeniem” to moja ulubiona pozycja spośród wszystkich jej powieści. Pomimo wielu przykrych wydarzeń, jakie spotykają bohaterkę (bo przecież na każdym kroku jest wyśmiewana, uznawana za „niższą”, nazywana wręcz niedorozwiniętą), to tak naprawdę świetnie się bawimy czytając tę historię. Historię Amélie, która w dzieciństwie chciała zostać Bogiem chrześcijan, przez duże B, następnie Chrystusem, później męczennicą. Wreszcie zadowala się rolą tłumacza, jednak to nie koniec jej „awansów”. Czekają bowiem na nią jeszcze stanowiska księgowej, popychadła, aż w końcu osiąga „szczyt” – zostaje babcią klozetową. W zabawny i ciekawy sposób opisuje zwyczaje i kulturę Japończyków, ich domniemaną wyższość nad zachodnimi umysłami (a także nad zachodnimi ciałami – bo przecież ludzie z Zachodu się pocą i do tego w bardzo odczuwalny sposób, a Japończyk powinien prędzej popełnić samobójstwo, niż się spocić, O ZGROZO!) i potrafi także śmiać się sama z siebie!

Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić Wam tę krótką i jakże przyjemną książkę, która na pewno wywoła niejeden uśmiech na twarzy. Wybierzcie się razem z Amélie w podróż do Kraju Wschodzącego Słońca.

http://ksiazkarozumie.blogspot.com/2014/03/od-boga-do-babci-klozetowej-czyli.html

Tę niedługą książkę przeczytałem już prawie rok temu. Teraz jednak okoliczności zmusiły mnie, aby sięgnąć po nią po raz kolejny. Nie była to bynajmniej przykra konieczność, ponieważ autorka potrafi nieźle rozbawić czytelnika, a jej powieści czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Amélie...