http://podroozdokrainyksiazek.blogspot.com/2017/08/szeptucha.html

Co by było, gdyby Mieszko I miał taki, a nie inny kaprys i nie przyjął chrztu? Jakby było, gdyby Polską dalej władali sami królowie, a nasza dawna słowiańska mitologia żyła wraz z nami aż do dziś? Możecie odetchnąć z ulgą, gdyby was męczyły takie pytania. Katarzyna Miszczuk w swoim cyklu książek przedstawiła alternatywną wizje Polski, pełnego słowiańskiego klimatu, świąt i zabobonów, przeniesionych do współczesnego świata.




Od razu, gdy się o niej dowiedziałam, gdyż mam ogromną słabość do podobnej tematyki. Bez żadnych obaw zaczęłam ją czytać i się nie zawiodłam w żadnym aspekcie. Humor, jaki został pchnięty w nasze postacie, nadał im charakteru, a cała fabuła przy okazji zyskała kolorów i przezabawnych akcji. Czyniąc ją przy tym lekka i miłą w czytaniu, nie da się inaczej jak pochłonąć ją w jeden, dwa wieczoryJednak o dalszych plusach tej książki opowiem dalej.

Na samym początku powieści poznajemy świeża po studiach lekarkę, Gosławę Brzózkę, na którą mówią po prostu Gosia, musi się ona udać na roczne praktyki do szeptuchy. Nie jest to jednak dla niej łatwe, wieś, lasy, łąki to nie jej klimaty, przy okazji panicznie boi się kleszczy i chorób jakimi mogłaby się tam zarazić. Na, tyle że podchodzi sceptycznie do całego wyjazdu. Przy tym wszystkim, co rzuca się nam od pierwszych stron w oczy, to fakt, że młoda lekarka nie wierzy w żadnych bogów. Żyjąc w XXI wieku, ufa jedynie czystej nowoczesnej medycynie, której sama chce się poświęcić, by stać się najlepszą.



Jednakże jej podejście do niektórych spraw, zmienia się wraz z momentem, gdy podróżujący do tej samej wsi, Mieszko spotyka Gosławę. Rosły Mieszko, skrywa w sobie wiele tajemnic, których tak łatwo na samym początku nie poznamy, a nas książka z tego powodu jeszcze bardziej pochłonie, by poznać dalsze losy zakochanych.

Powracając do całego tła fabularnego, wiele ze świąt oraz obrzędów zostało tu przedstawionych, opisanych w barwny i interesujący sposób pokazując nam, jak nasi dawni przodkowie obchodzili różne uroczystości. Daje nam to przy okazji cenną wiedzę, jak było dawniej na tych ziemiach, gdzie teraz żyjemy. Jednakże nie tylko na tym się kończy, gdy w książce również znajdziemy wzmianki o różnych słowiańskich bogach, kim byli i jaką pełnili rolę dla ludzi. Sprawia to, że nie żyjemy tylko samą fabułą, czytając następne strony opowiadania, poznajemy więcej słowiańskiego świata, w którym ja osobiście się zauroczyłam.



Książka jest warta, by ją przeczytać, wciągająca fabuła i postacie sprawiają, że nie da się oderwać. Cały świat, który Pani Katarzyna przemyślała, pisząc tę książkę, sprawił, że nie mogę się doczekać, aż sięgnę po następną część, a wam ją ogromnie polecam!

http://podroozdokrainyksiazek.blogspot.com/2017/08/szeptucha.html

Co by było, gdyby Mieszko I miał taki, a nie inny kaprys i nie przyjął chrztu? Jakby było, gdyby Polską dalej władali sami królowie, a nasza dawna słowiańska mitologia żyła wraz z nami aż do dziś? Możecie odetchnąć z ulgą, gdyby was męczyły takie pytania. Katarzyna Miszczuk w swoim cyklu książek przedstawiła...