Szukając igły w stogu siana...
No właśnie, gdyby przyszłoby nam ją właśnie tam znaleźć, wówczas stracilibyśmy o wiele więcej nerwów i czasu, niż byłoby to warte.
To przysłowie odnosi się idealnie do tego, co nam czasami diabeł przykryje ogonem.
Gdy zginie nam jakaś rzecz, gdy coraz dalej brniemy i pogrążamy się w poszukiwaniu, powoli nasze nerwy, opanowują nasz umysł, a później ciało. Im bardziej jesteśmy zdenerwowani, tym trudniej nam znaleźc zagubioną rzecz.
Wtedy najczęściej przypominamy sobie o tym powiedzeniu...i mówimy czasem sobie wtedy w duchu. albo krzyczymy w niebogłosy..: "-Przecież to nie igła, jak mogło mi to zginąć...".

Zatem dlaczego właśnie taki tytuł? Dlaczego IGŁA? Dlaczego autor w swej książce jak i głównej postaci nadał tak przydomek...
Otóż dlatego, że nikt nie był w stanie go wytropić. Nie zostawiał za sobą żadnych śladów. Był jak człowiek widmo, praktycznie niewidzialny. Nic dziwnego, że był tajną bronią Niemiec, zdolnym przechylić szalę zwycięstwa na stronę Trzeciej Rzeszy. Takiego szpiega w swych szeregach chciałoby mieć każde państwo.
Ponadto każdej osobie, którą zabił, pozwolił odczuć jak smakuje jego sztylet, ostry jak IGŁA. Zadawał nim śmiertelne ciosy, rozrywał wnętrzności na strzępy.
Więc nic dziwnego, dlaczego akurat IGŁA.

Jednak jak pokazała dalsza część powieści nawet tak doskonały szpieg miał swoje chwile słabości. Nie wszystko udawało mu się tak, jak to sobie zaplanował. Mimo, że był nieuchwytny, trudny do zlokalizowania, dobrze zacierał swoje ślady, to zdarzało się, że wpadali na jego trop. Zawsze wyprzedzał angielskich wywiadowców o krok, choć czasem deptali mu po piętach.
Dodatkowo sprzyjało mu szczęście, które w ciężkich momentach wyciągało do niego pomocną dłoń. Dzięki temu mógł uniknąć zdemaskowania, a wiózł przecież dla Hitlera śmiertelnie ważne informacje, których ujawnienie dałoby Trzeciej Rzeszy wielką przewagę.
IGŁA był szpiegiem czystej krwi. Idealista bezwględnie oddany państwu. Nie ma lepszej motywacji, jak misja służenia i poświęcenia wszystkiego dla kraju. Rozkazy i zadania, które były mu powierzane były dla niego świętością...A do tego wszystkiego jego wartość i znaczenie dla samego Hitlera stała się niezwykle ważna.
Czy znajdą IGŁĘ? Czy może wbije się w takie sposób, że stanie się nieuchwytny? Czy jego szpiegowski talent skutecznie pozwoli wypełnić mu zadanie dla Trzeciej Rzeszy? Czy szczęście będzie mu dopisywało? A może jego słabości, chwile które go rozproszą, staną się początkiem jego klęski, a zarazem końcem wielkich Niemiec?
By odpowiedzieć sobie na te pytania, polecam sięgnąć po tę książkę. Ja już znam odpowiedzi.

Tę książkę poleciła mi pewna osoba, która zapewniała mnie, że jest konkretna i będę nią zachwycony...i muszę przyznać, rację...
Choć to moja pierwsza książka autorstwa Kena Folletta, to nazwisko znane było mi już dużo wcześniej. Głośna promocja FILARÓW ZIEMII i STULECIA, skutecznie przyciągnęły moją uwagę. "Igła" chyba idealnie nadaje się na rozgrzewkę przed tymi potężnymi trylogiami. Z tego co piszą inni czytelnicy, Follett ma smykałkę do tworzenia postaci o wielkiej emocjonalnej i psychologicznej głębi, która odciska swoje piętno na czytelniku. Moim zdaniem "Igła" jest potwierdzeniem tej opinii, ten niemiecki szpieg wyszedł Follettowi perfekcyjnie. Taki bohater jest gwarancją na dynamiczną, efektowną, pełną nagłych i zaskakujących zwrotów akcję.

Taką igłą można szyć najlepsze opowieści..., jednak pod żadnym pozorem nie można zapomnieć o dobrych niciach, bo bez nich ani rusz...

Tańcowała IGŁA Z NITKĄ...

Szukając igły w stogu siana...
No właśnie, gdyby przyszłoby nam ją właśnie tam znaleźć, wówczas stracilibyśmy o wiele więcej nerwów i czasu, niż byłoby to warte.
To przysłowie odnosi się idealnie do tego, co nam czasami diabeł przykryje ogonem.
Gdy zginie nam jakaś rzecz, gdy coraz dalej brniemy i pogrążamy się w poszukiwaniu, powoli nasze nerwy, opanowują nasz umysł, a...