Przeczytałemniedawno, jakieś ćwierć wieku po pierwszym obejrzeniu filmu „3 dni Kondora”. Flim wybitny, imho. Ale nigdy do końca go nie rozumiałem. Teraz rozumiem. Tylko, że sama książka mocno przeciętna, i scenariusz filmu bardzo się od niej różni.

Przeczytałemniedawno, jakieś ćwierć wieku po pierwszym obejrzeniu filmu „3 dni Kondora”. Flim wybitny, imho. Ale nigdy do końca go nie rozumiałem. Teraz rozumiem. Tylko, że sama książka mocno przeciętna, i scenariusz filmu bardzo się od niej różni.

Historia jednej operacji agenta CIA służbowo czytającego książki, wykonanej z własnej inicjatywy. Jakże skondensowana treść, blisko realiów, żadnych pobocznych opowieści. I tylko fakt, że agent nie szkolony do działań operacyjnych wymierza sprawiedliwość, świadczy o tym, że jest to fikcja literacka. Film z Redfordem był znakomity, może dlatego ta książka już tak nie wciąga.

Historia jednej operacji agenta CIA służbowo czytającego książki, wykonanej z własnej inicjatywy. Jakże skondensowana treść, blisko realiów, żadnych pobocznych opowieści. I tylko fakt, że agent nie szkolony do działań operacyjnych wymierza sprawiedliwość, świadczy o tym, że jest to fikcja literacka. Film z Redfordem był znakomity, może dlatego ta książka już tak nie wciąga.

Uwielbiałam film „Trzy dni kondora” oraz niedawno obejrzany serial „Kondor”... w końcu przyszedł czas na przeczytanie pierwowzoru czyli książki, od której się wszystko zaczęło czyli „Sześć dni Kondora” Jamesa Grady’ego.
I cóż mogę powiedzieć? Że jestem rozczarowana. Że czytało się ciężko. Że styl jakiś taki drewniany. To wszystko niestety prawda. A jednak popatrzcie, ta niepozorna książeczka (nie należy bowiem do opasłych tomisk) stała się inspiracją dla świetnego filmu i całkiem dobrego serialu. 🙂 Chociażby dlatego warto.

Uwielbiałam film „Trzy dni kondora” oraz niedawno obejrzany serial „Kondor”... w końcu przyszedł czas na przeczytanie pierwowzoru czyli książki, od której się wszystko zaczęło czyli „Sześć dni Kondora” Jamesa Grady’ego.
I cóż mogę powiedzieć? Że jestem rozczarowana. Że czytało się ciężko. Że styl jakiś taki drewniany. To wszystko niestety prawda. A jednak popatrzcie, ta...

Kondor ma pecha. Najpierw ginie cały zespół. Później ginie pomoc. A dziewczyna zarabia kulkę. Ale Kondor, chociaż zajmuje się pierdołami, jednak jest agentem. I pokaże, na co go stać.

Widziałam film. Nie był szczególnie porywający, od, takie sobie kino akcji z Redfordem. Ale skoro już dostałam książkę to przeczytam. Jeden dzień starczył na jej połknięcie. Powieść napisane jest z sensem, rozumiem każde zdanie, hierarchię Służb Specjalnych oraz motywy. Kondor, jak i jego przeciwnik (wraz ze zgrają sługusów) są błyskotliwi i potrafią łączyć fakty. Czasem te połączenia są podane na tacy czytelnikowi, a czasem samemu trzeba się domyśleć. To miłe, w ten sposób wciągać do fabuły, przynajmniej można chociaż trochę poczuć się jak "agent".

Kondor ma pecha. Najpierw ginie cały zespół. Później ginie pomoc. A dziewczyna zarabia kulkę. Ale Kondor, chociaż zajmuje się pierdołami, jednak jest agentem. I pokaże, na co go stać.

Widziałam film. Nie był szczególnie porywający, od, takie sobie kino akcji z Redfordem. Ale skoro już dostałam książkę to przeczytam. Jeden dzień starczył na jej połknięcie. Powieść napisane...

Ta książka jest jak rzep.
Raz ją człowiek weźmie w dłonie, odłożyć nie sposób. Przyczepia się jak ten rzep do psiego ogona. Gdzie się człek nie ruszy, książka wciąż z nim. Kuchnia, łóżko, toaleta, sklepowa kolejka, miejscówka w autobusie...
I najciekawsze, że choć pozycja ta liczy już sobie ponad czterdziestkę (1974 rok),brak w niej wymyślnych gadżetów godnych najbardziej amerykańskiego z amerykańskich agentów; trup, choć owszem, ściele się, to ani nie gęsto, ani nie brocząc widowiskowo krwią na co drugiej kartce; chociaż nie uświadczysz, czytelniku, wysadzania w powietrze, pikujących samolotów, robotów, szmerów, bajerów, i tak lektura wciśnie Cię w fotel.
Bo czyta się to jednym tchem.
Na wdechu.
I jakiś malkontent być może rzekłby z grymasem na twarzy, że "trąci toto myszką", ale osobiście nawet tę myszkę potraktowałabym jako jeszcze jedną zaletę.
Rewelacyjna książka.
Prawdziwa perełka.

Ta książka jest jak rzep.
Raz ją człowiek weźmie w dłonie, odłożyć nie sposób. Przyczepia się jak ten rzep do psiego ogona. Gdzie się człek nie ruszy, książka wciąż z nim. Kuchnia, łóżko, toaleta, sklepowa kolejka, miejscówka w autobusie...
I najciekawsze, że choć pozycja ta liczy już sobie ponad czterdziestkę (1974 rok),brak w niej wymyślnych gadżetów godnych najbardziej...

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem. Najlepsze cechy tej książki to moim zdaniem fabuła i główny bohater który potrafi zaciekawić od samego początku tej historii.

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałem. Najlepsze cechy tej książki to moim zdaniem fabuła i główny bohater który potrafi zaciekawić od samego początku tej historii.

155 stron w kilka godzin. Książka wciąga niesamowicie, sam nie jestem jakimś wielkim fanem kryminałów, ale "Sześć Dni Kondora" odcięło mnie od świata zewnętrznego. Pozostaje tylko zapoznać się z ekranizacją, w której wystąpił Robert Redford. Serdecznie polecam.

155 stron w kilka godzin. Książka wciąga niesamowicie, sam nie jestem jakimś wielkim fanem kryminałów, ale "Sześć Dni Kondora" odcięło mnie od świata zewnętrznego. Pozostaje tylko zapoznać się z ekranizacją, w której wystąpił Robert Redford. Serdecznie polecam.

Książka mająca nie całe 200 stron ale za to jak napisana. Czyta się ją z zapartym tchem i nawet nie wiemy kiedy książkę konczymy.Praktycznie każda strona trzyma w napięciu i szkoda,że przeczytałem jak na razie tylko tą pozycję Jamesa Grady. Polecam.

Książka mająca nie całe 200 stron ale za to jak napisana. Czyta się ją z zapartym tchem i nawet nie wiemy kiedy książkę konczymy.Praktycznie każda strona trzyma w napięciu i szkoda,że przeczytałem jak na razie tylko tą pozycję Jamesa Grady. Polecam.

Kiedy ja to pierwszy raz czytałem? Jeszcze za komuny. Po długiej przerwie nic nie straciła ze swojej jakości. Za jednym podejściem. Świetna sensacyjna lektura. Łatwy w czytaniu i potoczysty styl. 4 godziny jak z bicza strzelił.

Kiedy ja to pierwszy raz czytałem? Jeszcze za komuny. Po długiej przerwie nic nie straciła ze swojej jakości. Za jednym podejściem. Świetna sensacyjna lektura. Łatwy w czytaniu i potoczysty styl. 4 godziny jak z bicza strzelił.

Świetna książka w starym stylu. Nie ma badań dna , sekcji zwłok. Zapijaczonych śledczych , bezsensownego seksu. A jednak niesamowicie wciąga. Klasyka gatunku

Świetna książka w starym stylu. Nie ma badań dna , sekcji zwłok. Zapijaczonych śledczych , bezsensownego seksu. A jednak niesamowicie wciąga. Klasyka gatunku