Wiktoriańska Anglia. Młoda złodziejka Sue oraz bogata dziewczyna Maud spotykają się za sprawą spisku uknutego przez niejakiego Dżentelmena. Generalnie chodzi o to, że jedna ma okraść drugą. Brzmi dość banalnie, prawda? Nic bardziej mylnego! Pani Waters ma to do siebie, że z najprostszej historii potrafi stworzyć arcydzieło i zaskoczyć czytelnika do granic możliwości.

Odnalazłam w tej książce wszystko – cudowny, mroczny wiktoriański klimat, intrygi, motyw kobiety w tamtejszym świecie, ukazanie różnic w poszczególnych warstwach społecznych, motyw szpitala psychiatrycznego, wręcz psychologiczne pokazanie jak można omotać człowieka, aby robił to, czego chcemy, namiętność oraz pełno dylematów moralnych z jakimi mierzą się główni bohaterowie. Tak, to wszystko w jednej książce! Wiem, strasznie rozpływam się nad tą pozycją. Ale wierzcie lub nie – jest genialna, a zwrot akcji w pewnym momencie sprawi, że nigdy już nie będziecie wierzyć w to co czytacie, dopóki nie dobrniecie do końca.

Język jakim jest pisana powieść również jest świetny i co dla mnie ważne pierwszoosobowy. Strasznie lubię czytać książki pisane w pierwszej osobie, jakoś bardziej pozwalają wczuć mi się w odczucia bohaterów. Opisy uliczek, bogatych posiadłości i detali rodem z dziewiętnastego wieku są czarujące. Sarah Waters znana jest z tego, że większość jej książek osadzona jest w tych realiach. Nie wiem jak to robi, że za każdym razem opisuje wszystko z nową dawką świeżości.

Nie będę ukrywać – uwielbiam twórczość tej autorki, a „Złodziejka” jest moją ulubioną książką w ogóle. Coś dla fanów Dickensa z nieco szybszą akcją. Niemniej jednak, polecam tę pozycję każdemu, bez wyjątku. Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zetknąć się z twórczością tej autorki to najwyższy czas nadrobić zaległości!

Wiktoriańska Anglia. Młoda złodziejka Sue oraz bogata dziewczyna Maud spotykają się za sprawą spisku uknutego przez niejakiego Dżentelmena. Generalnie chodzi o to, że jedna ma okraść drugą. Brzmi dość banalnie, prawda? Nic bardziej mylnego! Pani Waters ma to do siebie, że z najprostszej historii potrafi stworzyć arcydzieło i zaskoczyć czytelnika do granic...