Prawdę o sobie i swoim pochodzeniu Miriam ukrywała przez całe swoje dorosłe życie; nie dlatego, że popełniła zbrodnię czy inny czyn, zmuszający ją do takiego postępowania. Każdego dnia życia w Szwecji musiała zważać na każde wypowiedziane słowo, każdy gest. Tylko sny i głęboko w sercu skryte wspomnienia przypominały jej kim naprawdę jest, co straciła, przez co przeszła.

Nieopatrznie, a może świadomie, wypowiedziane w dniu swych 85 urodzin zdanie: "Ja nie jestem Miriam" dało początek do opowiedzenia wstrząsającej historii z okresu wojny; o dramatycznych przeżyciach i walce o życie w niemieckich obozach zagłady, o skradzionej - dla ratowania własnego życia - tożsamości, o ciągłym głodzie, poniżaniu, katorżniczej pracy, medycznych eksperymentach dr Mengele, o śmierci bliskich, o pogardzie dla Romów, o tym wszystkim czego nie chciała pamiętać i nie mogła powiedzieć.
Miriam, prawdę o swym romskim pochodzeniu i całym swoim życiu opowiedziała wnuczce Camilli, bo tylko ona wyczytała w tym wypowiedzianym przez babcię zdaniu jakiś sens, jakiś cel. Ta niełatwa opowieść i wspomnienia wstrząsnęły dziewczyną do głębi, były trudnym i bolesnym przeżyciem dla Miriam, ale wreszcie nie były tylko jej sekretem.

Książka smutna, przerażająca ogromem zła i okrucieństwa, przed którym nie da się uciec, o którym nie można zapominać.

Prawdę o sobie i swoim pochodzeniu Miriam ukrywała przez całe swoje dorosłe życie; nie dlatego, że popełniła zbrodnię czy inny czyn, zmuszający ją do takiego postępowania. Każdego dnia życia w Szwecji musiała zważać na każde wypowiedziane słowo, każdy gest. Tylko sny i głęboko w sercu skryte wspomnienia przypominały jej kim naprawdę jest, co straciła, przez co przeszła. ...