Książka od pierwszego zdania wciągnęła mnie jak ruchome bagna i trzymała w napięciu do ostatniego słowa. Oderwanie się od "Biegu po życie" stanowiło niewysłowioną mękę.
Zalet książka ma bez liku. Przede wszystkim jednak podobało mi się to, że jest PRAWDZIWA. I to nie tylko pod tym względem, że opowiadała fakty z życia X, ale też dlatego, że świetnie opisane są w niej realia afrykańskie.
Tak się przypadkiem składa, że akurat jestem w trakcie czytania "Hebana" R. Kapuścińskiego. "Heban" - jak wiadomo - jest genialnym kompendium wiedzy o Afryce, w tym o Sudanie. "Bieg po życie" jest całkowicie zbieżny z "Hebanem", co pokazuje jak prawdziwe są obie książki, skoro się tak cudownie uzupełniają. Żadne zdanie z "Biegu" nie zaprzecza żadnemu zdaniu z "Hebana" i odwrotnie, ale każda z tych książek dużo zyskuje po przeczytaniu drugiej z nich. Zyskuje dlatego, że autor "Biegu", który ma zresztą bardzo mądre spostrzeżenia, formułuje je z perspektywy człowieka z Sudanu, tubylca kraju wiecznej wojny, który tam się urodził i tak istniał. Generalnie wydaje mi się, że "Bieg po życie" jest cudowną lekturą dla czytających nie tylko Kapuścińskiego, ale generalnie książki o Afryce: podróżnicze, polityczne, społeczne. Rzadko bowiem można natknąć się na tak cenną lekturę pisaną nie przez białego przybysza do Afryki ale przez tubylca.
Druga zaleta to ta, że mimo trudności i wielu traumatycznych zdarzeń z autora bije radość, poczucie sensu i celu. Czytając książkę "bieg po życie" czytelnik nie tapla się w poczuciu bezsensu i morzu smutku ale dostaje dużą dawkę nadziei i radości.
Trzecia natomiast zaleta to ta, że autor pisze bardzo subtelną, wartościową książkę religijną. Tak religijną. Nie ma tu nawracania, afiszowania się; nawet nie wiadomo do końca jakiego autor jest wyznania. Natomiast subtelnie, między wierszami, autor w tej książce po prostu się modli.
Podoba mi się też jakaś skromność. Autor kiedy widzi, że ma dużo, chce się dzielić. Dostaje sam pokój i marzy, że chętnie podzieli ten pokój z inną sierotką. Nie ma tu zachłanności. Książka pokazuje jak wolny i radosny może być człowiek daleki od zachłanności i zamknięcia w sobie.

To wszystko w połączeniu z wyjątkowo dobrą stroną formalną daje fantastyczną lekturę. (Dawno nie czytałam biografii tak dobrze napisanej od strony językowej).

Reasumując: książka, która wciąga, wzrusza, rozbawia, daje nadzieję i podnosi na duchu.
Trudno dłużej opowiadać - po prostu trzeba przeczytać.
A żeby zachęcić przytaczam fragment z początkowej części książki, opisujący moment ucieczki z Sudanu:

Początek cytatu

"...zaczęliśmy nasz bieg po życie. Przebierałem nogami tak szybko, jak tylko mogłem, usiłując za nimi nadążyć. Kiedy nie dawałem rady, przyjaciele podnosili mnie do góry i mnie nieśli. Żaden z nas nie miał butów. Kamienie raniły moje stopy. Nie przestawaliśmy biec. Nagle wyłoniły się przed nami krzaki. Z trudem zwolniliśmy, wpadłem w gałęzie i kolce rozerwały skórę na nogach. Prawie nic nie czułem. Biegliśmy dalej. Biegliśmy. Biegliśmy. [...]
Biegliśmy przez wysoką trawę. Mijały godziny odkąd prześliznęliśmy się przez nasze ucho igielne i cały czas biegliśmy. Nie wiem, jakim cudem daliśmy radę biec tak daleko, tak szybko i tak długo. Nie biegliśmy dzięki własnej sile, ale dzięki sile, którą dał nam Bóg. Tylko tak można to wytłumaczyć. [...]
Popatrzyłem na swoje nogi. Były pokryte zaschniętą krwią. Jeszcze miesiąc temu płakałbym widząc je w takim stanie. Nie tym razem. Zakrwawione nogi to niewielka cena za wolność.
Koniec cytatu

Książka od pierwszego zdania wciągnęła mnie jak ruchome bagna i trzymała w napięciu do ostatniego słowa. Oderwanie się od "Biegu po życie" stanowiło niewysłowioną mękę.
Zalet książka ma bez liku. Przede wszystkim jednak podobało mi się to, że jest PRAWDZIWA. I to nie tylko pod tym względem, że opowiadała fakty z życia X, ale też dlatego, że świetnie opisane są w niej realia...