Pilipiuk to dla mnie fenomen. Pisze od lat i to wciąż na tym samym poziomie i za każdym razem zaskakując mnie swoją kreatywnością.

Oczywiście jak to w zbiorach bywa - opowiadanie opowiadaniu nie jest równe, ale każdy znajdzie tu perełkę dla siebie.

Osobiście stałem się fanatycznie wiernym fanem jego twórczości kiedy to podczas tegorocznego konwentu zorganizowanego w Rudzie Śląskiej zjawił się jako jedyny z zaproszonych autorów i okazał się niesamowicie sympatycznym człowiekiem, który z anielską cierpliwością wysłuchiwał pytań swoich czytelników, a na koniec przedstawił słuchaczom postać Stanisława Szukalskiego (zainteresowanych odsyłam do wujka Google).

Trochę odbiegam od tematu, ale obiecałem sobie wtedy, że przy następnej recenzji jego książki wspomnę o tym geście szacunku do swoich czytelników.

Bo co tu dużo opowiadać? Skoro czytasz recenzje o kolejnym zbiorze opowiadań Andrzeja Pilipiuka to bardzo prawdopodobne, że jesteś jego fanem, a w tym przypadku i tak nie oprzesz się pokusie zanurzenia się w kreatywne światy stworzone przez naszego ulubionego autora. Jeśli jeszcze nie jesteś wielbicielem jego twórczości czym prędzej sięgnij po pierwszy lepszy zbiór opowiadań, a obiecuję, że nie pożałujesz.

P.S. Fani Roberta Storma to już w ogóle powinni być wniebowzięci, gdyż niemal wszystkie opowiadania tego zbioru opisują jego przygody.

Pilipiuk to dla mnie fenomen. Pisze od lat i to wciąż na tym samym poziomie i za każdym razem zaskakując mnie swoją kreatywnością.

Oczywiście jak to w zbiorach bywa - opowiadanie opowiadaniu nie jest równe, ale każdy znajdzie tu perełkę dla siebie.

Osobiście stałem się fanatycznie wiernym fanem jego twórczości kiedy to podczas tegorocznego konwentu zorganizowanego w...