Zdecydowanie dla fanów aktora. Jeśli ktoś liczy na smaczki, anegdotki z życia czy planów filmowych, to się rozczaruje.

Zdecydowanie dla fanów aktora. Jeśli ktoś liczy na smaczki, anegdotki z życia czy planów filmowych, to się rozczaruje.

Wywiad autorki z legendą polskiego kina, Bogusławem Lindą. Dużo fajnych szczegółów, ktore przybliżają nam aktora. Czyta sie lekko, szybko. Fajny przerywnik w ambitniejszej lekturze.

Wywiad autorki z legendą polskiego kina, Bogusławem Lindą. Dużo fajnych szczegółów, ktore przybliżają nam aktora. Czyta sie lekko, szybko. Fajny przerywnik w ambitniejszej lekturze.

Dla fanów aktora.

Dla fanów aktora.

Książka przyjemna, fajnie się ją czyta, szczególnie, że pełna jest fotografii aktora... Ale nie jest to najlepszy wywiad -no właśnie - wywiad "rzeka"? No zdecydowanie nie w tym przypadku. Za mało tu treści o Bogusiu, tzn. nie dowiedziałam się o nim zbyt wielu nowych rzeczy. Ja rozumiem, że nie jest to łatwy rozmówca, ale skoro pani Magda podjęła się już napisania wywiadu z tym aktorem, dodatkowo będąc z nim w przyjaznych stosunkach, to spodziewałam się jakiś "smaczków" z jego życia, zwyczajnie - obfitej biografii. Tymczasem jest to ot taka pogawędka o życiu między sąsiadami. Poza tym pani Magda - jakkolwiek to głupio i brutalnie zabrzmi - jest zbyt miła! Ja uwielbiam takich ludzi, ale wydaje mi się, że dziennikarz przeprowadzający wywiad musi być troszkę bardziej dociekliwy i uszczypliwy. Zatem podsumowując - zbyt słodko, miło i ubogo.

Książka przyjemna, fajnie się ją czyta, szczególnie, że pełna jest fotografii aktora... Ale nie jest to najlepszy wywiad -no właśnie - wywiad "rzeka"? No zdecydowanie nie w tym przypadku. Za mało tu treści o Bogusiu, tzn. nie dowiedziałam się o nim zbyt wielu nowych rzeczy. Ja rozumiem, że nie jest to łatwy rozmówca, ale skoro pani Magda podjęła się już napisania wywiadu z...

Postaci kreowane w filmach przez Bogusława Lindę są wyraziste, trudno o nich zapomnieć. Tymczasem książka-wywiad wyszła nijaka, taka bez wyrazu. Może nie sprawdził się dobór interlokutora ? Panią Magdę Umer postrzegam jako osobę niezwykle ciepłą i liryczną, świetnie opowiadającą o Kabarecie Starszych Panów czy Agnieszce Osieckiej.
Wprawdzie mówi się, że najlepsze biografie wychodzą spod pióra osób, które nie są zafascynowane opisywanymi postaciami (vide świetna monografia „Beksińscy”),tymczasem w przypadku wywiadu-rzeki przydałby się odrobina szaleństwa; ktoś zafascynowany postaciami kina akcji czy moralnego niepokoju, będący nawiązać dialog na warunkach Bogusława Lindy. W efekcie nie dowiedziałem wiele więcej na temat samego aktora, filmach kręconych przed epoką „Psów” czy też o zainteresowaniach wokalnych i współpracy z zespołem Świetliki. Książka nie najgorzej wydana, ale cóż po tym… Na właściwą monografię aktorską pana Bogusława przyjdzie jeszcze poczekać.

Postaci kreowane w filmach przez Bogusława Lindę są wyraziste, trudno o nich zapomnieć. Tymczasem książka-wywiad wyszła nijaka, taka bez wyrazu. Może nie sprawdził się dobór interlokutora ? Panią Magdę Umer postrzegam jako osobę niezwykle ciepłą i liryczną, świetnie opowiadającą o Kabarecie Starszych Panów czy Agnieszce Osieckiej.
Wprawdzie mówi się, że najlepsze biografie...

Sięgnęłam po tę książkę bo lubię Bogusława Linde i lubię Magdę Umer. Po przeczytaniu - jego lubię trochę bardziej, a ją trochę mniej.

Z pozytywów to pan Linda pozostaje wierny swojej życiowej filozofii i rozumie fakt, że sprawe prywatne są takimi nazywane z jakiegoś powodu. Podoba mi się, że jako jeden z nielicznych polskich aktorów ma bardzo wyraźnie zaznaczone granice prywatności, których nie przekracza publicznie. Ciekawe fragmenty książki to głównie jego dzieciństwo i czas kiedy grał w teatrze. Myślę, że gdyby wywiad przeprowadzał dobry dziennikarz, czytelnik dowiedziałby się znacznie więcej o tych okresach. Poza tym pan Linda wydaje się mieć interesujące spojrzenie na otaczający świat ale niestety tematy nie zostały rozwinięte. Szkoda.

Pani Magda Umer mówi więcej w tej książce niż osoba z którą przeprowadza wywiad, a jej pytania jak i komentarze są często poniżej zdolności intelektualnych rozmówcy. To jakby licealistka przeprowadzała wywiad z weteranem polskiego teatru i filmu. 

A tak podsumowując, to jest raczej artykuł do gazety a nie książka.

Sięgnęłam po tę książkę bo lubię Bogusława Linde i lubię Magdę Umer. Po przeczytaniu - jego lubię trochę bardziej, a ją trochę mniej.

Z pozytywów to pan Linda pozostaje wierny swojej życiowej filozofii i rozumie fakt, że sprawe prywatne są takimi nazywane z jakiegoś powodu. Podoba mi się, że jako jeden z nielicznych polskich aktorów ma bardzo wyraźnie zaznaczone granice...

Słabiutka , ale poznawcza. Magda Umer jak zwykle wdzięczy się do rozmówcy , którego traktuje jak spoufalony dodatek. Dlatego nie dziwię się Lindzie , że sie dostosował do poziomu narracji.
Ale dobrze że jest i wybaczam , bo dzięki niej , powstały cudowne zapisy rozmów np. z Agnieszką Osiecką ,Jeremim Przyborą.
Nie w tej książce oczywiście.

Słabiutka , ale poznawcza. Magda Umer jak zwykle wdzięczy się do rozmówcy , którego traktuje jak spoufalony dodatek. Dlatego nie dziwię się Lindzie , że sie dostosował do poziomu narracji.
Ale dobrze że jest i wybaczam , bo dzięki niej , powstały cudowne zapisy rozmów np. z Agnieszką Osiecką ,Jeremim Przyborą.
Nie w tej książce oczywiście.

Po nazwiskach Umer i Linda spodziewałam się czegoś więcej. Tytuł również sugerował zupełnie coś innego. Jak bowiem "biografia" Złego Chłopca, dla którego przygoda jest sensem życia, może być taka ugrzeczniona i wyważona. Jeśli już koniecznie chce się poznać treść, to lepiej niech ja przeczytają sami autorzy, bo już kiedyś dla radiowej Jedynki to uczynili. Tembry głosów jednak robią swoje i książka od razu nabiera atrakcyjności. A podczas odsłuchu można z przyjemnością pooglądać czarno-białe zdjęcia, w większości autorstwa Lidii Popiel. A te bezspornie walory dodatkowo podniosą. Taki to patent na to czytadło, bo treść nijak nie obroni się sama.

Po nazwiskach Umer i Linda spodziewałam się czegoś więcej. Tytuł również sugerował zupełnie coś innego. Jak bowiem "biografia" Złego Chłopca, dla którego przygoda jest sensem życia, może być taka ugrzeczniona i wyważona. Jeśli już koniecznie chce się poznać treść, to lepiej niech ja przeczytają sami autorzy, bo już kiedyś dla radiowej Jedynki to uczynili. Tembry głosów...

Ładnie wydane! I to jedyny pozytyw... Mistrzowski wywiad-rzeka? Phi, dobre sobie. Bogusław Linda dobrym aktorem jest, a jego portfolio naprawdę wzbudza szacunek. Można go lubić, można nie lubić, trudno przejść obojętnie, a ta książka praktycznie w ogóle nie rusza. Napisano już tu wszystko o powierzchowności, pisaniu na klęczkach... Pełna zgoda. "Cześć Boguś, cześć sąsiedzie, nie wpadłbyś na lampkę wina? A mogę włączyć dyktafon, może wtedy to przelejemy na papier i będzie wywiad-rzeka?" Całość ma potencjał do wywiadu dla kolorowego tygodnika, nie więcej. Szkoda, bo chętnie przeczytałbym prawdziwy wywiad-rzekę z tą osobą...

Ładnie wydane! I to jedyny pozytyw... Mistrzowski wywiad-rzeka? Phi, dobre sobie. Bogusław Linda dobrym aktorem jest, a jego portfolio naprawdę wzbudza szacunek. Można go lubić, można nie lubić, trudno przejść obojętnie, a ta książka praktycznie w ogóle nie rusza. Napisano już tu wszystko o powierzchowności, pisaniu na klęczkach... Pełna zgoda. "Cześć Boguś, cześć...

Bogusław Linda, wybitny aktor, pedagog, jeden z założycieli Warszawskiej Szkoły Filmowej, ceniący i chroniący życie prywatne. Myślę, że fakt ten, ma kluczowe znaczenie w odbiorze tej biografii, czytając ją, odnosi się wrażenie, że wywody są niepełne, zaś sam Bogusław Linda, celowo bądź nie, omija, a w mojej ocenie chroni w ten sposób sektor życia prywatnego. W biografii znajdziemy informacje o młodości aktora, ciekawym dodatkiem są tu zdjęcia, które troszkę ratują plan ogólny. Miłostki, teatr, tutaj można było się zatrzymać na dłużej, ponieważ widać, że Pan Bogusław, miał do przekazania wiele cennych informacji. O samym filmach, klasykach gatunku, w których grał, nie dowiadujemy się dużo. Często powtarzał, że jest rzemieślnikiem, a na ekranie nie lubi się oglądać, ciekawe czy to wrodzona skromność, czy może kurtuazja. Konkludując, książka nie zaskakuje, po przeczytaniu czuć pewien niesmak, ale nie jest to niestety wina Bogusława Lindy..

Bogusław Linda, wybitny aktor, pedagog, jeden z założycieli Warszawskiej Szkoły Filmowej, ceniący i chroniący życie prywatne. Myślę, że fakt ten, ma kluczowe znaczenie w odbiorze tej biografii, czytając ją, odnosi się wrażenie, że wywody są niepełne, zaś sam Bogusław Linda, celowo bądź nie, omija, a w mojej ocenie chroni w ten sposób sektor życia prywatnego. W biografii...