Listy na wyczerpanym papierze

Osiecka to moja inspiracja, podziwiam i poznaje ją od lat. Powinnam się w tej książce zakochać. Ciężko mi było jednak przez nią przebrnąć. Może jestem za mało romantyczna a może to uczucie między Agnieszką a Jeremim było tak poetyckie i niemożliwe, że mnie przerosło. Nie umniejsza to jednak fenomenu listów, są cudne. Nie one mnie zawiodły, a raczej zawiodłam sama siebie, że taką mi sprawiły trudność. Prawdopodobnie jeszcze do nich nie dorosłam i wrócę za jakiś czas.

Osiecka to moja inspiracja, podziwiam i poznaje ją od lat. Powinnam się w tej książce zakochać. Ciężko mi było jednak przez nią przebrnąć. Może jestem za mało romantyczna a może to uczucie między Agnieszką a Jeremim było tak poetyckie i niemożliwe, że mnie przerosło. Nie umniejsza to jednak fenomenu listów, są cudne. Nie one mnie zawiodły, a raczej zawiodłam sama siebie, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O cudzie, co to za książka. Zanurzyłam się w niej w całości i chłonęłam każdą drobiną mojego ciała. Po prostu wspaniała, wyjątkowa, poruszająca.
Książka zawiera niepublikowaną wcześniej korespondencję Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory z lat 1964-1966.
Składają się na nią listy, kartki, telegramy, zapiski na odwrocie fotografii pisane ręcznie i na maszynie, notatki, telegramy, które słali do siebie, wszystkie zapiski dotyczące Agnieszki Osieckiej, Jeremiego Przybory i ich wyjątkowego, burzliwego, magnetycznego związku.
To literatura miłosna, można pomyśleć, że banał, infantylizm. Nic bardziej mylnego. Jacy autorzy, takie zapiski. A autorzy wybitni zarówno Agnieszka Osiecka, jak i Jeremi Przybora. Dwójka takich niezwykłych ludzi mogła stworzyć równie niezwykłą korespondencję, która jest obrazem, kwintesencją ich krótkiego choć burzliwego i niezwykle energetycznego związku.
Ona 28-letnia rozwódka po przejściach, piękna, szalona. On 49 lat, po raz drugi żonaty, mistrz słowa, w apogeum swojego talentu. Oboje wciągają nas do swojego świta, chwytają w szpony uczucia już od pierwszej strony.
Znajomość, uczucie burzliwe, ona uwodzi, on ulega, ale czy naprawdę tak było? Czy on był dla niej tylko starszym człowiekiem, zastępstwem ojca, gdy upominał, żeby dbała o siebie, czy może kimś więcej. Czy różnica wieku pomiędzy nimi, spora, bo 21 lat, znajduje odbicie w ich korespondencji?
I tak i nie. Najpierw jedno się bardziej angażuje, drugie jest zdziwione, póżniej oboje toną w tym związku, w uczuciach.
Uczucia są silne, różne na różnym etapie, czasami bywają bardzo silną, potężną miłością, czasami przyjażnią podszytą czułością. Bez wątpienia są to uczucia silne, potężne, emanujące magia i porywające czytelnika.
Książka zachwyciła mnie. Czułam wdzięczność za to, że zostałam dopuszczona do tak intymnego świata, czasami czułam się wręcz zawstydzona, niczym podglądacz.
Ich związek trwał krótko. Czas jego trwania był odwrotnie proporcjonalny do intensywności.
Kilkakrotnie zastanawiałam się, czy ten związek miał szansę, czy mógł się udać. Nie wiem. Nie znam odpowiedzi na to pytanie. Nie znam na tyle życiorysów, charakterów i różnych uwarunkowań obojga.
Listy... zaczynają się od wstępu Magdy Umer, niejako póżniejszej powiernicy związku, a kończy się tekstami piosenek, które powstały w wyniku uczuć dwojga artystów. Cudowne uzupełnienie wyjątkowej lektury.
Cóż więcej mogę napisać. Może tylko to, iż takich książek nie powinno się oceniać. Listy, zapiski, uczucia biograficzne powinny pozostać nieocenione. Nie da się ocenić uczuć, autentycznej relacji, namiętności. Czy może być jakaś skala, czy istnieje prawo pozwalające na ocenianie uczuć pomiędzy dwojgiem ludzi, uczuć autentycznych nie fikcji literackiej?
Mogę więc tylko was zachęcić do tej wyjątkowej lektury.

O cudzie, co to za książka. Zanurzyłam się w niej w całości i chłonęłam każdą drobiną mojego ciała. Po prostu wspaniała, wyjątkowa, poruszająca.
Książka zawiera niepublikowaną wcześniej korespondencję Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory z lat 1964-1966.
Składają się na nią listy, kartki, telegramy, zapiski na odwrocie fotografii pisane ręcznie i na maszynie, notatki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po emisji serialu "Osiecka" jak grzyby po deszczu zaczęły nowe wydania książek Osieckiej. Zainteresowanie z pewnością było spore, bo książki wydane jakiś czas temu nagle osiągnęły niebotyczne ceny na drugim rynku.
W odpowiedzi na takie zainteresowanie Osiecką, wydawnictwo Agora ponownie opublikowało listy Agnieszki i Jeremiego.
Nie odważę się oceniać pióra ani jednego, ani drugiego autora listów. W ogóle pozostałabym w tej ocenie nieobiektywna, bo od pierwszej strony zachwycałam się tym, w jaki sposób mężczyzna i kobieta mogą się do siebie zwracać.
W czasach, w których życie wypełniły komunikaty jak najkrótsze, wysyłane natychmiast, opatrzone dziesiątkami emotikon, które wyrażają znacznie mniej (paradoksalnie!) emocji, niż słowa. W czasach, w których na wiadomości odpisuje się natychmiast, nikt nie czeka na list tygodniami, a telefon, za pomocą którego wysyłamy komunikaty, towarzyszy nam non stop, sama idea listów wydaje się zupełnie abstrakcyjna. Proszę spróbować wytłumaczyć dzisiejszej młodzieży, że na odpowiedź od ukochanego, można czekać tydzień, dwa...

I w tym wszystkim, w tej kulturze ciągłego bycia w (pozornym) kontakcie, powstaje taka książka. Zbiór przepięknych listów, pisanych na byle czym, telegramów i pocztówek. Czytałam z zafascynowaniem, ciągłym uśmiechem i wielką tęsknotą do tamtych czasów. Tych, w których liczyło się jedno słowo, oczekiwanie, kiedy nikt nie pozostawał w ciągłym kontakcie, a jednak ludzie żyli znacznie bliżej siebie.
Przepiękny zbiór, pogmatwana miłość dwóch cudownych artystów, indywidualności. Czytanie "Listów..." to jak zaglądanie do ich najbardziej intymnego świata. Wiele jeszcze razy wrócę do tej książki. Budzi miłość, tęsknotę i myśl, że urodziłam się w zupełnie nieodpowiednich dla siebie czasach.
Lucyna Tomoń/ https://today-ornever.blogspot.com/2021/04/listy-na-wyczerpanym-papierze-agnieszka.html

Po emisji serialu "Osiecka" jak grzyby po deszczu zaczęły nowe wydania książek Osieckiej. Zainteresowanie z pewnością było spore, bo książki wydane jakiś czas temu nagle osiągnęły niebotyczne ceny na drugim rynku.
W odpowiedzi na takie zainteresowanie Osiecką, wydawnictwo Agora ponownie opublikowało listy Agnieszki i Jeremiego.
Nie odważę się oceniać pióra ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zacznę od tego, że jestem zdania, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać – listów, dzienników... One nie były pisane dla nas. Dlatego to nie będzie recenzja, ale zachęcenie do przeczytania "Listów na wyczerpanym papierze" i zachwycenia się nimi.

Nie widziałam jeszcze tak pięknych wyznań miłości. Jeremi i Agnieszka (pozwolę sobie pisać o nich w ten sposób bo - chociaż starsi są ode mnie o odpowiednio 84 i 65 lat - tutaj jawią się jako prawdziwi ludzie, do których momentami jest mi bardzo blisko, utożsamiam się z nimi)... No więc Jeremi i Agnieszka pięknie potrafili spisać, co im w duszy grało. Tak, że ja, czytając to ponad 50 lat później, wzruszam się do łez. Sama ich twórczość nie porusza mnie aż tak, chociaż bardzo ją lubię i doceniam.

Mam kilka swoich hipotez, jak to między nimi było, patrząc na treść tych listów, a także ich długość, ale to tylko przypuszczenia, nigdy prawdy nie poznamy. Jedno jest pewne – mimo pięknych słów nie była to miłość szczęśliwa. I szkoda trochę, że tą relacją unieszczęśliwili siebie i swe rodziny. Jedyne co zostało to piękne piosenki (prawie wszystkie te bardziej znane piosenki Przybory powstały właśnie w tym okresie, np. "Podła", "Już kąpiesz się nie dla mnie", "Bez ciebie"; a i Osiecka napisała dla niego "Na całych jeziorach ty"!) oraz te właśnie listy. I dobrze dla polskiej kultury, że taka miłość im się przydarzyła. A ja mimo wszystko momentami ogromnie im zazdroszczę tych listów, chciałabym kiedyś móc tak do kogoś pisać i żeby ktoś tak do mnie pisał, choć w niewielkim ułamku tak pięknie!

Zacznę od tego, że jestem zdania, że takich książek jak ta nie powinno się oceniać – listów, dzienników... One nie były pisane dla nas. Dlatego to nie będzie recenzja, ale zachęcenie do przeczytania "Listów na wyczerpanym papierze" i zachwycenia się nimi.

Nie widziałam jeszcze tak pięknych wyznań miłości. Jeremi i Agnieszka (pozwolę sobie pisać o nich w ten sposób bo -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękne.

Piękne.

Pokaż mimo to

„Listy na wyczerpanym papierze” stały się uzupełnieniem dla przeczytanych przeze mnie niedawno „Memuarów” Jeremiego Przybory. Tam autor romansowi z Agnieszką Osiecką poświęcił jedną czy dwie strony, nie podając nawet jaj nazwiska. Bardzo dyskretny dżentelmen :). Listy pary pozwalają trochę zerknąć w prywatność kochanków. Ale tak naprawdę nie wiele się dowiemy. To tak jakbyśmy zerknęli przez dziurkę od klucza, coś udało nam się dostrzec. Ale co to było ? Możemy się tylko domyślać …

„Listy na wyczerpanym papierze” stały się uzupełnieniem dla przeczytanych przeze mnie niedawno „Memuarów” Jeremiego Przybory. Tam autor romansowi z Agnieszką Osiecką poświęcił jedną czy dwie strony, nie podając nawet jaj nazwiska. Bardzo dyskretny dżentelmen :). Listy pary pozwalają trochę zerknąć w prywatność kochanków. Ale tak naprawdę nie wiele się dowiemy. To tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mistrzostwo słowa!

Chyba nigdy tak długo celowo nie zwlekałam ze skończeniem słuchania audiobooka, w doskonałym wykonaniu Magdy Umer i Piotra Machalicy. Tak to bywa, kiedy koniec jest znany a towarzyszące mu refleksje przygnębiające: ulotność wszystkiego, pięknych słów, miłości, życia...

Mistrzostwo słowa!

Chyba nigdy tak długo celowo nie zwlekałam ze skończeniem słuchania audiobooka, w doskonałym wykonaniu Magdy Umer i Piotra Machalicy. Tak to bywa, kiedy koniec jest znany a towarzyszące mu refleksje przygnębiające: ulotność wszystkiego, pięknych słów, miłości, życia...

Pokaż mimo to

Aż chciałoby się pokorespondować. Odnaleźć, albo, niech tam, stworzyć w sobie zatraconego bohemistę i przeżyć takie pisanie-czytanie. Bo ta książka to przecież przewodnik do uprawiania korespondencji miłosnej dla zaawansowanych, piękny, subtelny, pikantny na swój liryczny sposób.

Słuchałem sobie tego audiobooka, słuchałem, pięknie czytane przez Magdę Umer i Piotra Machalicę, aż tu nagle, na wydechu, między namiętnymi słowami kochanków, wychynęło pytanie. Czy my jesteśmy tylko wariacjami na temat zużytego przez nas tlenu (papieru)? Nieopisani, nierozumiani, sekunda po sekundzie zapominani. Nawet przez samych siebie. A te pokruszone szkiełka, które pozostaną po nas, nigdy już nie złożą się w całość i nie zaświecą blaskiem, ani odblaskiem. Cóż za wielkoduszna oszczędność powietrza. A miało być o miłości..........

Czy te listy były aż tak smutne jak ja sobie imaginuję? Pewnie nie. Ja czekam już na trawnik do koszenia, choć on stale będzie odrastał.

Książkę pozostawiam bez oceny. Piękna jest. Zasługuje na maksa. Nie da się jej jednak porównać z czym innym.

Aż chciałoby się pokorespondować. Odnaleźć, albo, niech tam, stworzyć w sobie zatraconego bohemistę i przeżyć takie pisanie-czytanie. Bo ta książka to przecież przewodnik do uprawiania korespondencji miłosnej dla zaawansowanych, piękny, subtelny, pikantny na swój liryczny sposób.

Słuchałem sobie tego audiobooka, słuchałem, pięknie czytane przez Magdę Umer i Piotra...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyczerpałabym cały papier, wypisała wszystkie długopisy, rozlała atrament i przykleiła ostatni znaczek, gdybym miała pewność chociaż raz tak pięknie napisać, jak Jeremi do Agnieszki. Żeby chociaż raz tak ułożyć słowa, jak swoje układała Agnieszka do Jeremiego.
-
„Listy na wyczerpanym papierze”
-
Leżałam skulona na łóżku. Nie tak dawno, chociaż w zupełnie innym miejscu. Na początku roku, a jakby lata temu. Wtedy zobaczyłam ją po raz pierwszy. Ktoś dodał zdjęcie z dopiskiem o najpiękniejszej książce o miłości. To wystarczyło, żebym zapragnęła ją przeczytać. Zaczęłam szukać i w przypływie szaleństwa chciałam kupić stare wydanie za kilkaset złotych. Marudziłam o niej mężowi przez kolejne tygodnie. A w lutym przyszedł mail. „Czy jest Pani zainteresowana wznowieniem...”
Czasami naiwnie wierzę, że wystarczy pragnąć, aby się spełniło.
-
Żadna książka tak bardzo nie kojarzy mi się ze zmianami, jak ta. Że będę ją czytać w miejscu, w którym jestem - nie przypuszczałam. Że tak pięknie można utrwalić miłość - nie przypuszczałam. Że łzy mogą być wciąż takie gorące, chociaż wylane 56 lat temu. Nie przypuszczałam.
-
O miłości przeczytałam wiele. Napisałam nawet. I to wszystko wydaje się tylko ułamkiem tego, co zawierają „Listy...”
Uczucie rozpisane na dwa lata. Tym większe, im oni dalej od siebie. Nieskończenie silne i wyczerpujące. Skazane na koniec. A może na zawsze bez końca? Wciąż przecież żyje, wypalone na papierze, pocztówkach i fotografiach. Żyje w piosenkach, które do dzisiaj nucimy. Żyje w tylu skrytych sercach, szepczących nocami do swojej miłości.
-
„Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze” to z czułością utkane teksty, które trzeba przeczytać, by dowiedzieć się, ile jeszcze nie przeczytaliśmy o miłości.
Zaczytana Querida

Wyczerpałabym cały papier, wypisała wszystkie długopisy, rozlała atrament i przykleiła ostatni znaczek, gdybym miała pewność chociaż raz tak pięknie napisać, jak Jeremi do Agnieszki. Żeby chociaż raz tak ułożyć słowa, jak swoje układała Agnieszka do Jeremiego.
-
„Listy na wyczerpanym papierze”
-
Leżałam skulona na łóżku. Nie tak dawno, chociaż w zupełnie innym miejscu. Na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Listy Na wyczerpanym papierze to zbiór korespondencji Agnieszki Osieckiej oraz Jeremiego Przybory. Korespondencja ta powstała na przełomie 1964 – 1966, kiedy to wyżej wspomnianą parę łączył romans. Uczucie, choć skrzętnie skrywane, zamknięte zostało w ramie przepięknych tekstów, które za sprawą zaangażowania przyjaciółki Osieckiej – Magdy Umer oraz Agacie Passent ujrzały światło dzienne. Ruch ten zasługuje tylko i wyłącznie na słowa uznania i aprobaty bowiem teksty Osieckiej i Przybory to na wielu poziomach proza wybitna literacko. Proza życia, przez którą przelewa się fala głębokiego, szczerego, ale i poniekąd tragicznego uczucia, które łączyło parę.

Zapiski posegregowano chronologicznie, co w trakcie lektury ułatwia zrozumienie relacji, jaka łączyła parę kochanków. To, co ujmuje w niniejszej publikacji to gro materiałów źródłowych, począwszy od skanów pocztówek czy telegramów, po odręczne notatki, zdjęcia, znaczki, pieczątki, wszystko w anturażu przejrzystej szaty graficznej. To nie tylko zbiór tekstów piosenek i wierszy, ale też przepięknie wydany album, którego lektura pozwala nie tylko poznać bliżej Osiecką czy Przyborę, ale realia kraju, w którym przyszło im żyć. Pozwalają na to liczne przypisy, które uzupełniają korespondencję, dając szerszy ogląd na jej treść.

Jednakże to nie oprawa graficzna jest najmocniejsza stroną Listów na wyczerpanym papierze, ale głębokie i dojrzałe uczucie, którymi przesycone są niniejsze teksty. To intymne, pełne niedefiniowalnego porozumienia oraz wrażliwości wyznania, przez które perli się wzajemny magnetyzm oraz pożądanie, przebija nieukojona tęsknota serca oraz to dojmujące, jedyne w swoim rodzaju poczucie niespełnienia dwóch bratnich dusz, które winny być razem, a z wielu względów być razem nie mogą.

Teksty te zahcwycają dbałością o piękno słowa, łatwością, z jaką ich autorzy łapią się za nie i nimi bawią. To swego rodzaju gra pomiędzy kochankami, tak ulotna, a jednocześnie jakże prawdziwa. Intensywna, wrząca i kipiąca, wypełniona szczerym śmiechem, ale i poplamiona łzami. Przy swej całej gwałtowności niepozbawiona wcale romantycznej, lirycznej i sentymentalnej nuty. Pełna dwuznaczności i podtekstów, zachwycająca na każdym możliwym poziomie. Listy na wyczerpanym papierze to niezwykłe świadectwo pięknego, niespełnionego uczucia, a także cudowny epistolarny dokument, którego lektura okaże się szczególnym i niezapomnianym doświadczeniem.

Listy Na wyczerpanym papierze to zbiór korespondencji Agnieszki Osieckiej oraz Jeremiego Przybory. Korespondencja ta powstała na przełomie 1964 – 1966, kiedy to wyżej wspomnianą parę łączył romans. Uczucie, choć skrzętnie skrywane, zamknięte zostało w ramie przepięknych tekstów, które za sprawą zaangażowania przyjaciółki Osieckiej – Magdy Umer oraz Agacie Passent ujrzały...

więcej

mniej

Pokaż mimo to