Wywiad Krzysztofa Pyzi z Wojciechem Pokorą (a właściwie z Aktorem i z jego małżonką Hanną). Refleksje człowieka dojrzałego i doświadczonego nie tylko nt. sceny i jego ról - teatralnych i filmowych, ale także życia prywatnego. Wspomnienia bardzo szczere. W cytowanych opinii innych aktorów (Jan Kobuszewski, Cezary Żak),którzy z nim występowali na scenach Pokora jawi się jako człowiek niezwyczajnie skromny i zdystansowany - przede wszystkim wobec samego siebie.

Wywiad Krzysztofa Pyzi z Wojciechem Pokorą (a właściwie z Aktorem i z jego małżonką Hanną). Refleksje człowieka dojrzałego i doświadczonego nie tylko nt. sceny i jego ról - teatralnych i filmowych, ale także życia prywatnego. Wspomnienia bardzo szczere. W cytowanych opinii innych aktorów (Jan Kobuszewski, Cezary Żak),którzy z nim występowali na scenach Pokora jawi się jako...

Bardzo przyjemna książka - wywiad.
Ciekawe anegdoty i jeszcze ciekawsze historie Pana Pokory

Bardzo przyjemna książka - wywiad.
Ciekawe anegdoty i jeszcze ciekawsze historie Pana Pokory

Świetna książka o legendarnym i wybitnym aktorze, a przy tym pełna humoru. W sam raz na zimowe wieczory

Świetna książka o legendarnym i wybitnym aktorze, a przy tym pełna humoru. W sam raz na zimowe wieczory

Bardzo lubię czytać biografie i wywiady. Można wtedy poznać życie z innej perspektywy, zaczerpnąć czyjejś mądrości, spotkać się z doświadczeniami nam niedostępnymi, poznać czyjeś bóle i radości, a przede wszystkim w innym kontekście zobaczyć życie znanej nam najczęściej, choć zwykle tylko z pewnych symbolicznych dokonań osoby. Takie spotkanie pozwala odkryć człowieka i jego "tajemnice", które były motywacją takich, a nie innych zachowań i wydarzeń.
Wywiad Krzysztofa Pyzia odkrywa nam wybitnego aktora Wojciecha Pokorę takim, jakim go nie znamy. Był niezwykle skromnym, spokojnym człowiekiem. Kompletnie nie nadawał się do zajęć estradowych, bo kontakt z żywą publicznością podczas niekiedy siłą rzeczy improwizowanych występów kabaretowych go stresował. Z niezwykłą czułością wypowiadał się i traktował żonę Hanię, która była miłością jego życia. Była obecna w trakcie wywiadu i stanowiła podporę jego pamięci, która już nieco szwankowała (książka została wydana w 2015 roku, a więc 3 lata przed śmiercią aktora).
Największą miłością Wojciecha Pokory był teatr, choć na pewno szerszej publiczności zapisał się w pamięci jako aktor filmowy niezapomniany z ról w filmach "Poszukiwany, poszukiwana", "Brunet wieczorową porą", "Czterdziestolatek", "Alternatywy 4", "Kariery Nikodema Dyzmy", "C.K. Dezerterzy". Swoją drogą warto nadmienić, że Wojciech Pokora szczerze nie znosił swojej roli w filmie "Poszukiwany, poszukiwana" i to była jedna z nielicznych rzeczy, które wyprowadzały go z równowagi. Przez lata był zaczepiany na ulicy tekstami w stylu "Te, Maryśka, zupa ci kipi", trzy razy zmieniał numer telefon, bo dzwoniono do niego z propozycją pracy dla Marysi jako pomocy domowej, wydzwaniano do domofonu z pozdrowieniami dla Marysi przy okazji nocnych powrotów z zakrapianych imprez. Była to jednak jego pierwsza główna rola filmowa i ona własnie przyniosła mu sukces. Mimo to Pokora pytany, czy zdecydowałby zagrać się w tym filmie, gdyby wiedział o wszystkich konsekwencjach, twardo mówił: "nie".
Warto zwrócić jeszcze uwagę na jedną rzecz - na język, jakim posługuje się aktor. To elegancka polszczyzna z pięknie zbudowanymi zdaniami.
Szkoda jedynie, że książka nie powstała wcześniej, kiedy pan Wojciech był w lepszej formie i pamiętał więcej.

Bardzo lubię czytać biografie i wywiady. Można wtedy poznać życie z innej perspektywy, zaczerpnąć czyjejś mądrości, spotkać się z doświadczeniami nam niedostępnymi, poznać czyjeś bóle i radości, a przede wszystkim w innym kontekście zobaczyć życie znanej nam najczęściej, choć zwykle tylko z pewnych symbolicznych dokonań osoby. Takie spotkanie pozwala odkryć człowieka i jego...

Lubię biografie ludzi, których lubię :) Polskie kino czasów PRL zawsze mnie interesowało, a Wojciech Pokora jednym z najciekawszych aktorów komediowych, dlatego nie oparłem się lekturze. Sięgając po książkę liczyłem, że będzie ona istnym wulkanem ciekawostek, anegdot i wspomnień z czasów, gdy grał w filmach i na deskach sceny.
Niestety spotkał mnie zawód. Książce brakuje ikry- szczególnie w jej drugiej, "rodzinnej" części, autor i jego rozmówcy (bo obok Wojciecha Pokory ważną rolę odgrywa jego żona Hanna) prowadzą niezobowiązującą, ale przez to również mało wciągającą, dość mdłą rozmowę. Anegdot tyle co kot napłakał, pan Wojciech nie raz i nie dwa zasłania się niepamięcią (to mogę zrozumieć, bo kilka lat wcześniej przeszedł wylew),ale summa summarum rozwlekłe to i nieciekawe.
Kilka lat temu miałem okazję obejrzeć sztukę "Kto zabił starszą panią?" w Och-Teatrze, gdzie Pokora wystąpił w jednej z ról. Uderzyła mnie wtedy dziwna obojętność, odseparowanie aktora tak od sztuki, jak i publiczności, z którą nie nawiązał najmniejszego nawet kontaktu. W chwilach, gdy nie uczestniczył w przebiegu fabuły (ale pozostawał na scenie) jakby się wyłączał, wycofywał wgłąb siebie. I gdy czytałem książkę, która powstała w tym samym mniej więcej czasie, zacząłem rozumieć, że po prostu lepiej napisać się jej nie dało. Po prostu powstała jakieś 10 lat za późno. Szkoda.

Lubię biografie ludzi, których lubię :) Polskie kino czasów PRL zawsze mnie interesowało, a Wojciech Pokora jednym z najciekawszych aktorów komediowych, dlatego nie oparłem się lekturze. Sięgając po książkę liczyłem, że będzie ona istnym wulkanem ciekawostek, anegdot i wspomnień z czasów, gdy grał w filmach i na deskach sceny.
Niestety spotkał mnie zawód. Książce brakuje...

Przyłączam się do armii głosów ubolewających nad "opóźnieniem" tego jakże wyjątkowego projektu. Ileż więcej informacji można by uzyskać, gdyby prace rozpoczęto kilka, kilkanaście lat wcześniej. Pamięć jaka jest, każdy widzi, zatem nie widzę powodu, by okrojone za sprawą ulotności (choć w dalszym ciągu niezwykle bogate i barwne) wspomnienia pana Pokory oceniać w kategoriach "mniej wartościowych" (czy w ogóle "oceniać"). Nie mam też serca rugać autora.
Rozmowy - podobnie jak ich bohater - absolutnie wyjątkowe, zasługujące na zdecydowanie więcej uwagi!

Przyłączam się do armii głosów ubolewających nad "opóźnieniem" tego jakże wyjątkowego projektu. Ileż więcej informacji można by uzyskać, gdyby prace rozpoczęto kilka, kilkanaście lat wcześniej. Pamięć jaka jest, każdy widzi, zatem nie widzę powodu, by okrojone za sprawą ulotności (choć w dalszym ciągu niezwykle bogate i barwne) wspomnienia pana Pokory oceniać w kategoriach...

Wywiad rzeka z jednym z moich ulubionych aktorów. Książka ciekawa i godna polecenia nie tylko fanom Pana Wojciecha Pokory

Wywiad rzeka z jednym z moich ulubionych aktorów. Książka ciekawa i godna polecenia nie tylko fanom Pana Wojciecha Pokory

Wybitny aktor, przemiły człowiek i świetna książka!

Wybitny aktor, przemiły człowiek i świetna książka!

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Napisana dosyć rzemieślniczo w formie wywiadów prowadzonych przez autora z Panem Pokorą. Dużo humoru, sporo anegdot, ale po przeczytaniu odczułem spory niedosyt. To moje osobiste odczucie, ale jakby brakowało głębszego wejścia w życiorys bohatera...

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Napisana dosyć rzemieślniczo w formie wywiadów prowadzonych przez autora z Panem Pokorą. Dużo humoru, sporo anegdot, ale po przeczytaniu odczułem spory niedosyt. To moje osobiste odczucie, ale jakby brakowało głębszego wejścia w życiorys bohatera...

Po lekturze czuję pewien niedosyt. Zabrakło mi pełniejszego obrazu tych wielu lat pracy artystycznej, ale otrzymałam cudowny obraz kochającego się małżeństwa oraz skromnego aktora z wielką klasą.

Po lekturze czuję pewien niedosyt. Zabrakło mi pełniejszego obrazu tych wielu lat pracy artystycznej, ale otrzymałam cudowny obraz kochającego się małżeństwa oraz skromnego aktora z wielką klasą.