Jako naukowca urzekła mnie skrupulatność, dociekliwość, dążenie Autorki do poznania i opisania prawdy. Konfrontowała stanowiska, oceny. Nie bała się podejmować trudnych tematów, a jednocześnie nie zniekształciła wizerunku Księdza. Pokazała Go jako człowieka, który był wielki w swej prostocie, człowieka o niezwykłej wrażliwości a jednocześnie poczuciu humoru i dystansie do samego siebie, o czym może świadczyć opowiadana przez Niego anegdota: "W jednej ze szkół podstawowych, które noszą moje imię, uczeń poproszony o wypowiedź na temat pana Twardowskiego, bohatera ballady Mickiewicza Pani Twardowska, powiedział - Na początku jadał, pił, hulał, ale potem nawrócił się i zaczął pisać wiersze". Nota bene, ks.Jan Twardowski był przeciwnikiem nadawania szkołom patronatu osób żyjących.
Dla mnie, jako dla przedstawicielki pokolenia, które zdobywało tomy poezji
ks. Jana Twardowskiego, przepisywało je, cytowało fragmenty nie dla popisu, lecz z przekonania, smutne jest to, co zdarzyło się po śmierci Księdza-Poety. To kolejny paradoks...

Jako naukowca urzekła mnie skrupulatność, dociekliwość, dążenie Autorki do poznania i opisania prawdy. Konfrontowała stanowiska, oceny. Nie bała się podejmować trudnych tematów, a jednocześnie nie zniekształciła wizerunku Księdza. Pokazała Go jako człowieka, który był wielki w swej prostocie, człowieka o niezwykłej wrażliwości a jednocześnie poczuciu humoru i dystansie do...