http://ruderude-czyta.blogspot.com/2015/07/39-tajemnica-domu-helclow-maryla.html

Zacznę od podzielenia się z Wami moimi przemyśleniami na temat okładki.
Nie trudno się domyślić, że zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia. Cudowna- pobudzająca wyobraźnię, jednocześnie trochę straszna, ale i delikatna. Na pierwszym planie znajduje się ciemna postać, możemy jedynie domyślać się, że jest nią kobieta. Idealna okładka dla kryminału. Według mnie graficy wykonali kawał dobrej roboty.
Materiał, który pokrywa jedynie dolną, ciemniejszą cześć okładki (wspominałam o nim przy okazji jednej z ostatnich recenzji) bardzo szybko się brudzi, a właściwie tłuści- pozostają na nim odciski palców, powiększające się i łączące z innymi, tworząc wielkie, nieestetyczne plamy.

Moja radość z otrzymania tej pozycji do recenzji była ogromna, cieszyłam się jak dziecko. Historyczny, XIX- wieczny Karków jako tło kryminalnych zagadek- idealnie!.
Niestety, poza cudownymi zapowiedziami, urzekającą okładką, świetnie wykreowaną główną postacią (Profesorowej Szczupaczyńskiej), no i wspomnianym wcześniej tłem historycznym- powieść (jak dla mnie) nie miała innych zalet.
Nie wiem, czy to ze mną jest coś nie tak, ale skoro książkę zalicza się do kategorii thriller/sensacja/kryminał (zgodnie z przyporządkowaniem wg lubimyczytac.pl), to oczekuję od pozycji chociaż odrobinę tej intrygi kryminalnej. Natomiast tu dostaję na tacy podane dwa zabójstwa i jedno zaginięcie. W czasie prowadzonego "dochodzenia" opisy Krakowa, mieszkańców i ich zachowań, całkowicie wybiły mnie z poszukiwania i typowania sprawcy. Gdzie ta gęsia skórka, której się spodziewałam?

Po przeczytaniu powieści, zaczęłam przeszukiwać strony internetowe w poszukiwaniu informacji, które miałyby mnie pocieszyć. Oto co napotkałam na swojej drodze:
"(...) kryminalna intryga rozwija się w tej powieści niemrawo, ale zabawa jest przednia, tyle że nie polega ona na rozwiązaniu zagadki śmierci rezydentek domu opieki, lecz na smakowaniu „przegiętych” opisów Krakowa i jego mieszkańców z końca XIX wieku, wyłapywaniu literackich aluzji i odwołań" (newsweek.pl).
Nic tylko załamać ręce. Nogi też mogę.
Zupełnie to do mnie nie trafiło, nie tego oczekiwałam od powieści. "Smakowanie" opisów byłoby ciekawe, kiedy właśnie tego od książki bym oczekiwała. To miał być kryminał. Zabawy żadnej nie miałam.

Jeżeli chodzi o język, którym pisana jest książka- nie jest to język lekki, książki nie czyta się lekko i przyjemnie. Powiedziałabym nawet, że czyta się ją opornie, biorąc pod uwagę jeszcze tempo rozwoju wydarzeń, opisy mieszkańców i napoczynanie masy wątków, nijak mających się do głównego wątku- tego kryminalnego.
Zachwyciła mnie natomiast postać Profesorowej Szczupaczyńskiej. Kobieta o bardzo specyficznym usposobieniu i silnym charakterze, momentami sarkastyczna, czasami miła i sympatyczna, analizująca wszystko we własnym zakresie.

Jestem ogromnie zawiedziona tą pozycją. Przez długi czas zbierałam myśli, co i w jaki sposób napisać o książce. Postanowiłam dać jej neutralną ocenę- 5/10, głównie z tego względu, że książka sama w sobie jest dobra, ale z kryminałem ma bardzo niewiele wspólnego. Widziałam, że bardzo duża ilość osób zachwyca się tą pozycją. Do mnie ona zupełnie nie trafiła.

Już dawno nie czułam tak ogromnego książkowego zawodu.

http://ruderude-czyta.blogspot.com/2015/07/39-tajemnica-domu-helclow-maryla.html

Zacznę od podzielenia się z Wami moimi przemyśleniami na temat okładki.
Nie trudno się domyślić, że zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia. Cudowna- pobudzająca wyobraźnię, jednocześnie trochę straszna, ale i delikatna. Na pierwszym planie znajduje się ciemna postać, możemy jedynie...