Wilko , uroczy majątek ziemski , enklawa kobiecości i na wpół uśpionego erotyzmu , bujnej młodości i tęsknego oczekiwania . Takim przynajmniej zapamiętał go Wiktor . Spędził tutaj kilka niezapomnianych wakacji . Powrót tutaj po 15 latach jest dla niego próbą przerzucenia mostu nad tymi latami , próbą zawrócenie czasu i zrealizowania rzeczy , które nie zdarzyły się w przeszłości .

Julia , z która spędził kilka upojnych nocy pomyłkowo wszedłszy do jej pokoju by całą noc udawać , że leży we własnym łóżku podczas gdy Julia udawała , że śpi . Piękna Jola , w której chyba się podkochiwał . Kazia , która już wtedy posiadła tę smutną mądrość , że w życiu nie wszystko się udaje . Zosia , był jej korepetytorem , ale nigdy nie było między nimi prawdziwej bliskości . Tunia , wówczas dziecko , dziś piękna panna , chyba najbardziej podobna do Feli . Lecz gdzie jest Fela ? Umarła prawie 10 lat temu , o czym boleśnie przypomina zaniedbany grób na wiejskim cmentarzu .

Wiktor wkracza w to domostwo po raz pierwszy po wielu latach i jest to tak jakby cofnął się czas . Znów stoi otoczony rozradowanych twarzami , znów wyciągają się ku niemu ramiona zamieszkujących Wilko panien . Ale przecież czas , ta wszystkożerna świnia , zmienił kruche i wiotkie panny w stateczne matrony , mężatki i rozwódki , syte i rozleniwione .
Oczywiście nie tylko panny się zmieniły , zmienił się cały świat przez który przetoczyła się wielka wojna . I zmienił się także Wiktor , chociaż wciąż jest widziany przez mieszkanki dworku w heroicznym świetle dwudziestej wiosny życia . To magiczne minione lato powraca przefiltrowane nie tylko przez wspomnienia Wiktora lecz również przez pamięć mieszkanek dworku .

Czasu nie da się cofnąć i Wiktor nie wszedł i nigdy już nie wejdzie w życie sióstr . I nawet wspólnie spędzona z Jolą noc niczego nie może zmienić . Gdyż tak naprawdę ta noc też należy do dawno minionego lata . Atmosfera w Wilku wydaje się Wiktorowi podobna do stojącej wody i wie , że nie warto mącić jej powierzchni . I tak naprawdę nieodmieniona wydaje się być tylko Fela , która wciąż pozostaje we wspomnieniach Wiktora taką jaką ujrzał ją na łące po kąpieli , nagą w promieniach zachodzącego słońca . Cóż więc dal Wiktorowi pobyt w letnisku ? Czy bardzo go rozczarował ? Wyjeżdża stamtąd uświadomiwszy sobie , że trzeba było kochać , że tak wiele miłości przeciekło między palcami , że w gruncie rzeczy wszystko się odmieniło i niepodobna jest drugi raz wejść do tej samej wody .

Wilko , uroczy majątek ziemski , enklawa kobiecości i na wpół uśpionego erotyzmu , bujnej młodości i tęsknego oczekiwania . Takim przynajmniej zapamiętał go Wiktor . Spędził tutaj kilka niezapomnianych wakacji . Powrót tutaj po 15 latach jest dla niego próbą przerzucenia mostu nad tymi latami , próbą zawrócenie czasu i zrealizowania rzeczy , które nie zdarzyły się w...