„Utopce” to piąty tom serii o policjantach z Lipowa. Ponownie spotykamy Daniela Podgórskiego, Klementynę Kopp i Emilię Strzałkowską i poznajemy ich dalsze losy bohaterów.

Weronika przyjęła oświadczyny Daniela. Niestety jednocześnie na szczęściu pojawiła się mała rysa w postaci przyjazdu przyszłej teściowej, która po rozwodzie z trzecim mężem na dobre zadomowiła się w ich życiu. Teściowa zabrała się do organizowania wesela według swojej koncepcji, więc atmosfera staje się coraz bardziej napięta. Nici z uroczystości, o jakiej marzył Daniel i o miejscowej tradycji.

W tomie „Z jednym wyjątkiem” policjanci dowiedzieli się, że okoliczne małe posterunki, w tym również ten w Lipowie ma zostać zlikwidowany ze względów ekonomicznych. Klementyna Kopp wymyśliła, że zaszantażuje Komendanta Olafa Czajkowskiego żeby nie zamykał posterunku w Lipowie, bo nie chciałaby rezygnować ze współpracy z Danielem Podgórskim. Relacje już się jakoś ułożyły, a ktoś nowy może wprowadzić niepotrzebne spięcia. Komendant jakimś sposobem dowiedział się o tym, że Kopp grzebała w jego starych sprawach. Z drugiej strony gdyby nie chciała to nikt by nie wiedział. Nie omieszkała powiedzieć mu o pomyśle z szantażem. Niespodziewanie Czajkowski zaproponował, że jeśli policjanci z Lipowa rozwiążą sprawę jego rodzinnej tragedii to ocali posterunek. Jednak nie mogli nikomu o niczym powiedzieć.

Utopce to miejscowość znacznie mniejsza od Lipowa, więc pojawienie się węszących w starych sprawach policjantów nie mogła przejść bez echa. Nazwę swoją zawdzięcza wodnemu demonowi z mitologii Słowian. Tajemnicze morderstwo ojca i brata komendanta sprzed lat zostało przypisane wampirowi i nikt nie drążył sprawy. Opowieści o wampirach w ogromnym gęstym lesie działa na wyobraźnię. Klementyna też zaczyna gdzieś znikać i się dziwnie zachowywać. Może dlatego, że zbliża się 01 listopada i myśli o Teresie nie dają jej normalnie funkcjonować. Daniel przez prowadzenie dodatkowego śledztwa poza obowiązkami w Lipowie nie ma czasu na przygotowania do ślubu co wywołuje konflikty.

W książce przeplatają się na przemian wydarzenia bieżące z tymi sprzed trzydziestu lat. Policjanci kręcą się w kółko, nie mają punktu zaczepienia i wygląda na to, że sprawa jednak jest nie do ruszenia. Co się stało z ofiarami? Dlaczego ich ciał nigdy nie odnaleziono? Do tego jeszcze szkielet tego wampira, którego otruto. Dlaczego śledztwo zostało tak spartaczone? Czy coś łączy te sprawy? Kto miał motyw? Przed policjantami z Lipowa jest mnóstwo pytań bez odpowiedzi. W śledztwie pojawia się coraz więcej potencjalnych podejrzanych oraz mylnych tropów. Czy ktoś będzie jeszcze pamiętał wydarzania sprzed tylu lat? W pewnym momencie układanka zaczęła się pojawia się ofiara. Czy uda się znaleźć mordercę zanim znowu zabije?

Zwroty akcji, trzymanie czytelnika w niepewności do samego końca to już znak firmowy Puzyńskiej. Zakończenie pozostawiło pewne niedopowiedzenia. Dobrze, że wkrótce ukaże się kolejny tom sagi. Zaczynając czytać serię nie przypuszczałam, że w tak małym środowisku można uśmiercić tyle osób i nie będzie to naciągane. Przyznaję jednak, że nie doceniłam Katarzyny Puzyńskiej. Jest w tym dobra. A z każdym tomem wciąga coraz bardziej, bo z jednej strony wątek kryminalny jest za każdym razem inny, natomiast wątek obyczajowy jest kontynułowany dzięki czemu coraz lepiej poznajemy bohaterów.

„Utopce” to piąty tom serii o policjantach z Lipowa. Ponownie spotykamy Daniela Podgórskiego, Klementynę Kopp i Emilię Strzałkowską i poznajemy ich dalsze losy bohaterów.

Weronika przyjęła oświadczyny Daniela. Niestety jednocześnie na szczęściu pojawiła się mała rysa w postaci przyjazdu przyszłej teściowej, która po rozwodzie z trzecim mężem na dobre zadomowiła się w ich...