Zbiór ciekawostek o UE. Dziś już nie śmieszy (nie wiem czy kiedykolwiek śmieszyło) tylko przeraża. Jednak nie jest to nic nadzwyczajnego, co można ocenić wyżej. Ładnie wydana, bardzo szybko się czyta. Pozycja dla każdego.

Zbiór ciekawostek o UE. Dziś już nie śmieszy (nie wiem czy kiedykolwiek śmieszyło) tylko przeraża. Jednak nie jest to nic nadzwyczajnego, co można ocenić wyżej. Ładnie wydana, bardzo szybko się czyta. Pozycja dla każdego.

Każdy, kto miał styczność z europejskim prawem wie, jaka to kopalnia absurdów. Autor zebrał je (absurdy); prawdopodobnie w celach humorystycznych. Mnie to nie śmieszy, może bardziej irytuje. Co gorsza, nie śmieszy mnie nawet rozdział złożony z dowcipów.
Jeśli kogoś pasjonuje śledzenie kolejnych dowodów na głupotę sfery politycznej- może przeczytać. Reszcie odradzam.

Każdy, kto miał styczność z europejskim prawem wie, jaka to kopalnia absurdów. Autor zebrał je (absurdy); prawdopodobnie w celach humorystycznych. Mnie to nie śmieszy, może bardziej irytuje. Co gorsza, nie śmieszy mnie nawet rozdział złożony z dowcipów.
Jeśli kogoś pasjonuje śledzenie kolejnych dowodów na głupotę sfery politycznej- może przeczytać. Reszcie odradzam.

„Autor (…) wypowiada poglądy skrajnie niepoprawne politycznie (…) Wydawca ostrzega lojalnie: ta książka naprawdę podnosi ciśnienie”- notka wydawnictwa na okładce książki zainteresowała mnie tak bardzo, że nabrałam na nią apetytu. Czy jednak ta pozycja spełniła moje oczekiwania?

No, cóż… czy autor w ogóle wypowiada jakieś poglądy? Autor po prostu zebrał i zestawił obok siebie różne informacje podane w prasie lub w biuletynach informacyjnych UE oraz przepisał parę kawałów z Internetu, podzielił je i przyporządkował do odpowiednich kategorii. (np. „ideolo”, „przekręty” czy „unia powie ci co zjeść i wypić”). Co prawda, opatrzył je też swoimi krótkimi komentarzami w których przedstawił, jakże odkrywcze, wnioski na przykład o tym, że urzędnicy unijni są nieuczciwi i lubią pieniądze lub że propaganda unijna przypomina propagandę komunistyczną. Najbardziej jednak rozśmieszył mnie wstęp, w którym wydawca gorliwie tłumaczy się, że co prawda materiał zamieszczony w „Absurdach” jest być może „zbyt kontrowersyjny”, ale to przecież tylko żarty, to tylko subiektywne spojrzenie, i w ogóle jest przecież wolność słowa. Szkoda, że nie napisał jeszcze: „Wszelka zbieżność z sytuacjami rzeczywistymi przypadkowa”

Moja niska ocena tego dzieła także jest subiektywna. Nie twierdzę, że książka jest zła, beznadziejna i do wyrzucenia. Takie książki jak ta też są potrzebne, jeśli chcesz się pośmiać, zrelaksować, odprężyć. Niektóre kawały i rysunki rzeczywiście są zabawne. Przyda ci się również, jeśli na spotkaniu towarzyskim będziesz chciał/a zabłysnąć i powiedzieć jakąś ciekawostkę. Ja jednak jestem tą pozycją rozczarowana. Nie rozbawiła mnie do łez, a moje ciśnienie po jej przeczytaniu dalej jest w normie.

„Autor (…) wypowiada poglądy skrajnie niepoprawne politycznie (…) Wydawca ostrzega lojalnie: ta książka naprawdę podnosi ciśnienie”- notka wydawnictwa na okładce książki zainteresowała mnie tak bardzo, że nabrałam na nią apetytu. Czy jednak ta pozycja spełniła moje oczekiwania?

No, cóż… czy autor w ogóle wypowiada jakieś poglądy? Autor po prostu zebrał i zestawił obok...

książka ta, jest odpowiednikiem "Absurdów PRL". Bardzo do siebie pasują.

książka ta, jest odpowiednikiem "Absurdów PRL". Bardzo do siebie pasują.