Często słychać głosy o tym, jak wtórne, schematyczne i przewidywalne są kryminały. Jak wszyscy są znudzeni tym gatunkiem (każdy pisze kryminały, mamy nadpodaż itd.). Czasem mówi się o tym, jak pięknie byłoby, gdyby te książki wykraczały poza swój gatunek (vide Miłoszewski). A więc, jeżeli ktoś chce przejść od słów do czynów, powinien przeczytać książkę Nowakowskiego. Wykraczanie poza gatunek w tym przypadku to zdecydowanie za mało powiedziane.

Werka777 pisze najdobitniej, lepiej nie umiem: „Człowiek z sową” to coś, czego warto spróbować, by wyrobić sobie na ten temat własne zdanie. Ja nie żałuję mojego czasu, który poświęciłam temu tytułowi. Doświadczyłam powiewu literackiej świeżości i ostatecznie otrzymałam rekompensatę za początkowe trudności i wytrwałe zmagania.

Uwaga! Książka jest do połowy trudna. Ostrzeżony recenzjami, zrobiłem sobie notatki z listą osób i krótkimi hasłami i to pozwoliło mi potem cieszyć się tekstem, a nie denerwować się na swoją pamięć (albo na autora, ale debiutantom takie rzeczy można wybaczyć).

Polecam tym, którzy szukają ambitniejszych pozycji, ale z odrobiną rozrywki. To rzeczywiście „literacka świeżość”.

Często słychać głosy o tym, jak wtórne, schematyczne i przewidywalne są kryminały. Jak wszyscy są znudzeni tym gatunkiem (każdy pisze kryminały, mamy nadpodaż itd.). Czasem mówi się o tym, jak pięknie byłoby, gdyby te książki wykraczały poza swój gatunek (vide Miłoszewski). A więc, jeżeli ktoś chce przejść od słów do czynów, powinien przeczytać książkę Nowakowskiego....