"Doskonałość jest skazana na unicestwienie.
Równowaga musi zostać zachwiana."

Camilla Lackberg była drugą po Stiegu Larssonie moją ulubioną autorką serii kryminałów. Już od "Księżniczki z lodu" wiedziałam, że nie będę mogła się oderwać, więc kiedy 2 lata temu zakończyłam "Fabrykantkę aniołków" odliczałam dni do kolejnego tomu, na który trzeba było tak długo czekać. Pogromcę mam od pierwszego dnia polskiej premiery a dopiero teraz po 4 miesiącach ją przeczytałam i dotarło do mnie jak bardzo mi jej brakowało. Niestety cecha która tak bardzo mi sie u Camilli podobała po tak długim oczekiwaniu okazała sie kulą u nogi - jej zdolność do prowadzenia wielu wątków na raz, mnogość stałych postaci sprawiła, że niewiele pamiętałam i przydałoby sie przed przeczytaniem tego tomu odświeżyć sobie pamięć czytając ponownie wcześniejsze tomy. Nie moglam sobie przypomnieć co dokładnie stało się z Anną po wypadku, co się stało z Ernstem, Paulą itd. Z biegiem czasu powoli zaczęłam sobie co chwilę przypominać skrawki informacji, ale wciąż czułam frustrację, że pamięć mnie zawodzi. Mimo to ten tom w moim odczuciu rózni sie od pozostałych - przede wszystkim zakończeniem. Do tej pory mordercy spotykali się ze sprawiedliwością, ponadto standardowo uśpiła moją czujność i zaskoczyła mnie tym kim jest sprawca. Do tego polski wątek w książce zawsze jakoś milej się czyta :) Nie będę zachęcać do czytania, bo ci którzy poznali się na twórczości Camilli wiedzą, czego się spodziewać, a Ci którzy nie znają - odsyłam do tomu pierwszego - zapewniam, że z każdym następnym jest tylko lepiej :)

"Doskonałość jest skazana na unicestwienie.
Równowaga musi zostać zachwiana."

Camilla Lackberg była drugą po Stiegu Larssonie moją ulubioną autorką serii kryminałów. Już od "Księżniczki z lodu" wiedziałam, że nie będę mogła się oderwać, więc kiedy 2 lata temu zakończyłam "Fabrykantkę aniołków" odliczałam dni do kolejnego tomu, na który trzeba było tak długo czekać....