Bardzo dobra część! Razi tylko część zakończenia, kiedy Erika znowu robi coś na własną rękę i ładuje się w kłopoty,, jak zwykle nikt nie odbiera telefonu i oczywiście cudem ją ratują. Poza tym super

Bardzo dobra część! Razi tylko część zakończenia, kiedy Erika znowu robi coś na własną rękę i ładuje się w kłopoty,, jak zwykle nikt nie odbiera telefonu i oczywiście cudem ją ratują. Poza tym super

Tradycyjnie wątek śledztwa spoko, cukierkowe życie głównych bohaterów -Eriki i Patrika- ciężkostrawne.

Tradycyjnie wątek śledztwa spoko, cukierkowe życie głównych bohaterów -Eriki i Patrika- ciężkostrawne.

Często bywa tak, że kolejne sezony serialu, kolejne filmy czy książli z serii są coraz bardziej przewidywalne, mniej interesujące, naciągane. Z serią Fjällbacka jest wprost przeciwnie! Camilla coraz bardziej zaskakuje, buduje napięcie i wciąga.

Często bywa tak, że kolejne sezony serialu, kolejne filmy czy książli z serii są coraz bardziej przewidywalne, mniej interesujące, naciągane. Z serią Fjällbacka jest wprost przeciwnie! Camilla coraz bardziej zaskakuje, buduje napięcie i wciąga.

Czy jest chociaż jedna książka w tej serii, w której nie trzeba ratować głównej bohaterki, której brak instynktu samozachowawczego? 🤦🏼‍♀️ Zapowiadała się nieźle, ale końcówka niestety tak samo żenująca, jak w poprzednich...

Czy jest chociaż jedna książka w tej serii, w której nie trzeba ratować głównej bohaterki, której brak instynktu samozachowawczego? 🤦🏼‍♀️ Zapowiadała się nieźle, ale końcówka niestety tak samo żenująca, jak w poprzednich...

Interesująca i wciągająca fabuła poprzetykana międzyludzkimi relacjami między bohaterami serii. Relaksująca powieść. Polecam.

Interesująca i wciągająca fabuła poprzetykana międzyludzkimi relacjami między bohaterami serii. Relaksująca powieść. Polecam.

Saga o Fjällbace wciągnęła mnie bez reszty..każdą kolejną część i historię pochłaniam jak najlepszy kąsek. Najbardziej ubolewam nad tym, że zostały mi już tylko 2 części..

Jeśli ktoś będzie to czytał - może mógłby mi polecić coś w podobnym klimacie ...? Proszę...proszę... :)

Saga o Fjällbace wciągnęła mnie bez reszty..każdą kolejną część i historię pochłaniam jak najlepszy kąsek. Najbardziej ubolewam nad tym, że zostały mi już tylko 2 części..

Jeśli ktoś będzie to czytał - może mógłby mi polecić coś w podobnym klimacie ...? Proszę...proszę... :)

Do serii wrocilam po 10 latach i ta ksiazke juz kiedys czytalam wiec zaczelo mi switac jak to sie skonczy. Troche niedociagniec i niewyjasnionych watkow ale ogolnie bardzo mi sie ksiazka podobala.
Po odwiedzeniu Fjällbacki bylam niesamowicie zaskoczona jak w takiej malej miejscowosci autorka mogla osadzic serie z tyloma morderstwami. Nie mniej jednak Fjällbacka jak i cala seria godne polecenia.

Do serii wrocilam po 10 latach i ta ksiazke juz kiedys czytalam wiec zaczelo mi switac jak to sie skonczy. Troche niedociagniec i niewyjasnionych watkow ale ogolnie bardzo mi sie ksiazka podobala.
Po odwiedzeniu Fjällbacki bylam niesamowicie zaskoczona jak w takiej malej miejscowosci autorka mogla osadzic serie z tyloma morderstwami. Nie mniej jednak Fjällbacka jak i cala...

Dla mnie swietny kryminal jak kazda czesc z tej serii

Dla mnie swietny kryminal jak kazda czesc z tej serii

Czytałam z zapałem do pewnego momentu. Początek historii z przeszłości bardzo mi się podobał, ale im dalej w las tym dla mnie gorzej, w sensie bohaterowie okazali się jak dla mniej zbyt wielkimi zwyrodnialcami, zbyt popaprana psychika. Część mi na tyle zryła mózg, że nie miałam i nie mam ochoty sięgać po kolejne części. Ale to nie jedyny powód, druga sprawa to zmęczenie materiału. Najzwyczajniej w świecie znudziła mnie kolejna część praktycznie o tym samym. Jako że to ostatnia część jaką przeczytałam i nie mam zamiaru czytać więcej krótkie podsumowanie serii. Ogólnie czytało się bardzo dobrze, pierwsze części bardzo mnie wciagly tym bardziej że kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem. Jednakże im dalej tym bardziej schematycznie. Mam też zastrzeżenia co do bohaterów, przez tyle części praktycznie w ogóle nie nie rozwijają (poza Melbergiem - mimo że bardzo irytujący chyba jedyny który się zmienił i kibicowałam tej zmianie). Erica w ogóle się nie zmienia na tle Anny jest jak Mary Sue wszystko jej wychodzi, życie ma cudowne. Anna tak styrana zyciem, że aż się prosi o jedną pozytywna zmianę-niestety takowej nie otrzymujemy. Patrick nawet nie awansował. Brakuje mi też choć krótkich nawiązań co się działo dalej z bohaterami poprzednich części. Fijallbacka to jednak mała mieścina gdzie raczej wszyscy znają wszystkich a przynajmniej większość, większość zna wszystkie dziwne zdarzenia z przeszłość, a wiele postaci pojawia się na jeden tom i znikają jak kamień w wodę. No jednak jak na tak małą społeczność aż się prosi żeby od czasu do czasu autorka przypomniała co tam u starych bohaterów słychać. Ogólnie bardzo fajna seria, dobrze mi się czytało, ale raczej do niej nie wrócę

Czytałam z zapałem do pewnego momentu. Początek historii z przeszłości bardzo mi się podobał, ale im dalej w las tym dla mnie gorzej, w sensie bohaterowie okazali się jak dla mniej zbyt wielkimi zwyrodnialcami, zbyt popaprana psychika. Część mi na tyle zryła mózg, że nie miałam i nie mam ochoty sięgać po kolejne części. Ale to nie jedyny powód, druga sprawa to zmęczenie...

Dawno nie sprawdzałam, co dzieje się we Fjällbacce ale po kilku letniej przerwie postanowiłam wrócić i nadrobić tomy. ,,Pogromca lwów" to też, mój dopiero drugi kryminał, jaki czytam w tym roku i moje pierwsze wrażenie było, że ponownie trafiam na ten sam motyw co we wcześniej czytanych ,,Rodzanicach". Cóż, trudno uciec od takich skojarzeń gdy w obu przypadkach mamy do czynienia z małymi miejscowościami skutki zimą i zbrodnią, której ofiarą jest nastolatka, która wcześniej zaginęła. Jednak to tylko pierwsze wrażenia bo potem jednak kierunek akcji jest zupełnie inny, no i lokalny koloryt też dużo wnosi.

Patrick i jego współpracownicy muszą zająć się sprawą Victorii. Nastolatka zaginęła kilka tygodni wcześniej i właśnie się odnalazła. Wyszła właściwie znikąd wprost pod nadjeżdżający samochód. Jednak to nie odrażenia jakich doznała w trakcie wypadku będą przyczyną jej zgonu. Ktoś już wcześniej się nad nią znęcał i brutalnie ją okaleczył. Nie jest ona jedyną zaginioną nastolatką. Posterunek we Fjällbacce będzie musiał podjąć współpracę z innymi w całej Szwecji aby znaleźć ślady, które mogłyby pomóc pozostałe zaginione dziewczęta. Równocześnie Erica zaczęła pracę na nową książką opisującą zbrodnię z przed lat. Jej rozmówczyni od kilku lat przebywa w wiezieniu za zabicie męża. Tylko, że tak właściwie nie chce mówić o tym co się stało. A sprawa jest dużo bardziej skomplikowana i sięgająca do współczesności.

,,Pogromca lwów" to powrót do stylu, do jakiego przyzwyczaiła nas Camilla Läckberg. Trudne, skomplikowane, wyniszczające psychicznie śledztwo łagodzone jest przez absurdy codzienności. Nadal mamy gapowatego Mellberga, wścibską Erikę, która trafi nie tam gdzie powinna, codziennie utarczki z dziećmi i teściową. Jednak nawet szara rzeczywistość nie jest do końca w stanie przykryć tego co stało się z Victorią i jak bardzo śledczy będą musieli się zaangażować by dotrzeć do prawdy, która nawet na koniec nie okaże się taka oczywista jak byśmy chcieli. ,,Pogromca lwów" to historia czystego zła, szaleństwa i okrucieństwa, które rozgrywa się przez wiele lat tuż obok i nikt nie ma odwagi powiedzieć dość. Dopiero zupełny przypadek doprowadzi do tego, że makabryczne wydarzenia wyjdą na wierzch. To też kolejny raz opowieść o rodzinach, które nie są takie jak je widzimy i chcielibyśmy wierzyć, że są. Zło wcale nie jest widoczne na pierwszy rzut okaz a pozory mylą i to bardzo.

Dziewiąty tom serii o Fjällbacce czytany po tak długiej przerwie był dla mnie idealnym powrotem. Cała sprawa kryminalna jest skomplikowana, wielowątkowa i sięgająca daleko w przeszłość. Ma spory ciężar emocjonalny ale autorka dwoi się i troi żeby nie przytłoczyć ani czytelnika, ani swoich bohaterów. Zachowuje odpowiedni poziom emocji aby skutecznie przykuć uwagę aż do samego finału, i nawet wtedy serwuje najbardziej zaskakujący zwrot. Mimo, że pewne poszlaki pojawiają się od początku, to jednak trzeba czekać do samego końca by dowiedzieć się co właściwie się stało a będzie to z pewnością dla wielu szokujące. Jednak trzeba też pamiętać, że seria ta jest przede wszystkim rozrywką i to serwuje na naprawdę niezłym poziomie. Polecam!

Dawno nie sprawdzałam, co dzieje się we Fjällbacce ale po kilku letniej przerwie postanowiłam wrócić i nadrobić tomy. ,,Pogromca lwów" to też, mój dopiero drugi kryminał, jaki czytam w tym roku i moje pierwsze wrażenie było, że ponownie trafiam na ten sam motyw co we wcześniej czytanych ,,Rodzanicach". Cóż, trudno uciec od takich skojarzeń gdy w obu przypadkach mamy do...