Kolejna książka Bondy, o której czytałam, że za długa i niepotrzebnie przeciągnięta. I kolejna, o której mam zupełnie inne zdanie. Siadałam do niej jak głodny człowiek do wystawnej, pięknie podanej kolacji. Zapowiadała się świetnie i dokładnie taka była! Mimo objętości, nie przejadła mi się zupełnie i już ostrzę sobie zęby na kolejną część!
Jeśli chodzi o samego "Okularnika" - wątki współczesne o losach bohaterów "własciwych" przeplatają się zgrabnie z przytaczanymi historiami o czasach powojennych. Tło historyczno-kulturowe jest zarysowane przez Bondę wyraźnie, ale jednocześnie na tyle subtelnie, że nie przebija się na pierwszy plan. Zaciekawia za to i intryguje oraz skłania do samodzielnych prób połączenia wątków teraźniejszych z przeszłymi. Od początku bowiem widać, że we współczesnej zagadce dużą rolę odgrywają przeszłe wydarzenia i wypadki. I oczywiście sporo stron upłynie, nim wszystko stanie się w pełni jasne.

W gruncie rzeczy nie jest to książka łatwa. Wymaga skupienia, kojarzenia faktów i lepiej nie odkładać jej na zbyt długie przerwy w czytaniu ;) Widać, że Bonda stawia na czytelnika inteligentnego, wymagającego, lubiącego lekkie, skłaniające do myślenia niedomówienia. Dopracowuje każdy najdrobniejszy szczegół, dawkuje ważne informacje i wydaje się zza urwanych dialogów obserwować - czy czytelnik zdołał już połączyć fakty?
W trakcie czytania odrobinę się bałam, że nie zapamiętam wszystkiego, co potrzebne, by się nie pogubić. Z każdym nowym bohaterem, z każdym nowym wątkiem brałam głęboki oddech z jednej strony podziwiając kunszt autorki, z drugiej robiąc więcej miejsca w magazynie pamięci. Dlatego mam wrażenie, że lektura wspiera i rozwija też nasze szare komórki! ;P
Niesamowite jest dla mmnie to jak autorka opracowała tak skomplikowaną, złożoną fabułę. Nie ma tu przypadkowych postaci. Jest za to gęsta i splątana sieć powiązań między bohaterami, w której łatwo się zgubić.
Finał zaś szokuje. Po pierwsze - przez zupełnie niespodziewane zakończenie niektórych wątków, po drugie przez otwarte pozostawienie sytuacji głównej bohaterki, co sprawia, że ma się ochotę natychmiast rzucić na następną część!

Po lekturze "Okularnika" naprawdę warto jest przeczytać posłowie. Autorka podkreśla w nim, że książka jest jedynie inspirowana prawdziwymi wydarzeniami i nie zawiera jakichś prawd obiektywnych na temat antagonizmów polsko białoruskich. Myślę, że szczególnie ważne jest to dla osób, które wywodzą się z tamtych terenów, zamieszkują je obecnie czy po prostu interesują się tym tematem.

Dodam jeszcze, że za drobny smaczek uznaję pojawienie się na chwilę Huberta Meyera - znanego z innego cyklu autorki.

Wszystko razem tworzy rewelacyjną lekturę godną polecenia fanom Bondy i wielkich "tomiszcz", po których kac książkowy jest nieuninkniony ;)

Kolejna książka Bondy, o której czytałam, że za długa i niepotrzebnie przeciągnięta. I kolejna, o której mam zupełnie inne zdanie. Siadałam do niej jak głodny człowiek do wystawnej, pięknie podanej kolacji. Zapowiadała się świetnie i dokładnie taka była! Mimo objętości, nie przejadła mi się zupełnie i już ostrzę sobie zęby na kolejną część!
Jeśli chodzi o samego...