Rok temu we „Wnuczce do orzechów” Józef Pałys się zakochał, jego wieczny antagonista nie mógł więc być gorszy. Ignacy Grzegorz Stryba porzucony przez swoją Magdusię w autobusie spotyka koleżankę z gimnazjum, do której miał pewną słabość (z francuskiego feblik – słabostka). Agnieszka, spokojna wrażliwa artystka przytłoczona krzykliwymi osobowościami matki i siostry, również artystek odnajduje w Ignasiu bratnią duszę. Spędzają razem kilka dni po tym, jak po nieporozumieniu Aga zostaje wyrzucona z domu przez pijaną matkę. Ciepło rodziny Borejków natychmiast oczarowuje spragnioną miłości dziewczynę, a Ignacy czuje, że Agnieszka ponownie staje się jego feblikiem.

W tle rozgrywają się jeszcze perypetie jak zawsze narwanej Idy chcącej zakupić walącą się chatkę na wsi i poznającej przyszłą synową, rozmyślania Grzegorza nad istotą życia i remontu, Gabrysinie przemyślenia o dorastaniu dzieci oraz oczekiwanie na nowego członka rodziny.

Pani Musierowicz ponownie zaspokoiła moją potrzebę poczytania czegoś miłego. Z każdym rokiem zaczynam coraz lepiej rozumieć, co autorka chce przekazać czytelnikom. Nie chodzi tu o burzliwe romanse ani gwałtowne zwroty akcji. Tutaj miłość podchodzi na paluszkach i cicho szepce do ucha, a ludzka życzliwość wygania smutek i melancholię, zarówno z serc bohaterów, jak i czytelników.

Gdzieniegdzie pojawiają się głosy potępiające panią Musierowicz, narzekające na sentymentalność i błagające o zakończenie serii. Myślę, że tak twierdzą ludzie nieszczęśliwi, którzy boją się pocieszenia i nie chcą poddać się terapii życzliwości i ciepła. Szkoda mi ich, bo „Jeżycjada” może nie być literaturą przez duże „l”, ale przywraca wiarę w człowieka. Małgorzata Musierowicz tak jak Kornel Makuszyński potrafi dostrzec w ludziach dobro, a ich zgorzknienie przypisać brakowi miłości.

Niezmiennie polecam powieści Małgorzaty Musierowicz na podniesienie na duchu i zachwycenie się życiem.

Rok temu we „Wnuczce do orzechów” Józef Pałys się zakochał, jego wieczny antagonista nie mógł więc być gorszy. Ignacy Grzegorz Stryba porzucony przez swoją Magdusię w autobusie spotyka koleżankę z gimnazjum, do której miał pewną słabość (z francuskiego feblik – słabostka). Agnieszka, spokojna wrażliwa artystka przytłoczona krzykliwymi osobowościami matki i siostry, również...