autorka wesołych książek dla dzieci nie zawsze miała łatwe życie. inspirująca historia

autorka wesołych książek dla dzieci nie zawsze miała łatwe życie. inspirująca historia

Dobrze się czytało, ta książka jest jak szczupak :)
Opatrzona fotografiami i rysunkami.

Dobrze się czytało, ta książka jest jak szczupak :)
Opatrzona fotografiami i rysunkami.

Biografia pewnie dobra, bo opowiadająca o Lindgren jako o osobie codziennej. Mającej swoje bolączki i nadzieje, realizującej pewne cele i marzenia, czasem ponoszącej porażki na swej drodze. Jak każda biografia pisana z boku, w jakiś sposób demitologizuje opisywaną postać, ale także przedstawia jej zwyczajne życie. Ale...

Osobiście mam problem z biografiami, które tak bardzo skupiają się na opisywanej osobie. O wiele lepiej czułbym się, gdyby opowieść o Lindgren była pretekstem do szerszej historii - poznania Szwecji tamtych lat, głównych idei trapiących ówczesne społeczeństwo i co najważniejsze - jak w tym wszystkim sama autorka się umiejscowiała. W książce Andersena jesteśmy w stanie przeczytać chociażby o kwestiach dotyczących walki o prawa zwierząt w Szwecji (których wielką orędowniczką była Lindgren),czy też o jej poglądach politycznych. Każdorazowo jednak autor skupiał się na swojej głównej bohaterce, przez co kończąc czytać tę pozycję automatycznie wynosimy ją na piedestał. Skoro nie znamy innych perspektyw, przyjmujemy punkt widzenia narratora, a to niekoniecznie poszerza nasze horyzonty.

Biografia pewnie dobra, bo opowiadająca o Lindgren jako o osobie codziennej. Mającej swoje bolączki i nadzieje, realizującej pewne cele i marzenia, czasem ponoszącej porażki na swej drodze. Jak każda biografia pisana z boku, w jakiś sposób demitologizuje opisywaną postać, ale także przedstawia jej zwyczajne życie. Ale...

Osobiście mam problem z biografiami, które tak...

Mogę patrzeć i patrzeć na tę okładkę...
Fotografia, która uwierzytelnia treść książki.
Treść, która wiele strun poruszyła we mnie. Zrodziła podziw, wzruszenie, uśmiech, współczucie, przyniosła czystą przyjemność. Sporo zamyśleń.

Bardzo dobrze napisana, cenię sobie wszystkie odniesienia do twórczości Astrid Lindgren. Zaowocowały one oczywiście sięgnięciem po nieznane mi lub zapomniane pozycje.

A sama Pani Astrid? Jej autentyczność, normalność, bezdyskusyjny talent, wrażliwość, poczucie humoru, ikra, odwaga... Długo jeszcze tak mogę... Ale i tak najcenniejsze pozostanie dla mnie to, że ocaliła w sobie duszę dziecka i podzieliła się nią z nami. Z dziećmi, którym dała poczucie zrozumienia. Z dorosłymi, którzy mogą przypomnieć sobie jak to jest być dzieckiem: i dla siebie i dla innych...

Mogę patrzeć i patrzeć na tę okładkę...
Fotografia, która uwierzytelnia treść książki.
Treść, która wiele strun poruszyła we mnie. Zrodziła podziw, wzruszenie, uśmiech, współczucie, przyniosła czystą przyjemność. Sporo zamyśleń.

Bardzo dobrze napisana, cenię sobie wszystkie odniesienia do twórczości Astrid Lindgren. Zaowocowały one oczywiście sięgnięciem po nieznane mi...

Dla kogoś, kto kocha "Dzieci z Bullerbyn" i kto czytał je tyle razy, że prawie nauczył się na pamięć, ta biografia jest cudowną podróżą sentymentalną i okazją do poznania Autorki.
Cuuuuuuuudownie się ją czytało!
Niesamowita kobieta!

Dla kogoś, kto kocha "Dzieci z Bullerbyn" i kto czytał je tyle razy, że prawie nauczył się na pamięć, ta biografia jest cudowną podróżą sentymentalną i okazją do poznania Autorki.
Cuuuuuuuudownie się ją czytało!
Niesamowita kobieta!

"Skąd się wzięły te wszystkie dzieci? Wszystkie te mocne, radośnie zbuntowane. zadowolone, bystre, opuszczone, słabe i nieszczęśliwe? Istniały już w duszy Astrid Ericsson czy też są to projekcje doświadczeń i przeżyć dorosłego człowieka?"

Astrid Lindgren swoją twórczością nauczyła nas patrzeć i rozumieć dzieci w zupełnie nowy dla nas sposób - z ogromnym szacunkiem, wolnością w kreacji własnych myśli czy postępowań. Jej książki są nieodzownym elementem każdego dzieciństwa - w moim największy wpływ miały "Dzieci z Bullerbyn", do których wracałam już nawet w dorosłym życiu. O ile twórczość Astrid Lindgren nie jest mi obca o tyle jej biografia była mi do tej pory mało znana. Na szczęście za sprawą książki Margarety Strömstedt "Astrid Lindgren. Opowieść o życiu i twórczości" mogłam w bardzo wzruszający i szczegółowy sposób wejrzeć w historię kobiety, która nie bała się mówić głośno o tym co myśli i czuje.

Książka Strömstedt także pozwala wejrzeć w proces twórczy autorki - poprzez analizę jej tekstów możemy zauważyć, że wiele inspiracji do swoich książek Astrid czerpała z własnego życia (autorka sama zresztą twierdzi, że to właśnie dziecko, którym sama kiedyś była jest dla niej największą inspiracją).Margareta Strömstedt była dość bliską przyjaciółką pisarki i sama przyznaje, że miała obawy, czy ta więź nie wpłynie na biografię - myślę, że nie ma tu koloryzowania lecz Strömstedt pewne rzeczy, te bardzo osobiste, związane z melancholią Astrid, zachowuje dla siebie i nie dzieli się nimi z czytelnikami. Jednak pewnie niedopowiedzenia wcale nie zaburzają nam obrazu Astrid - tej rezolutnej dziewczynki, która dość szybko dorosła i musiała zmierzyć się z trudami życia codziennego.

Astrid była także jedną z najbardziej wpływowych osób w Szwecji - dzięki jej społecznej aktywności znowelizowano kilka ważnych ustaw między innymi związanych ze zwierzętami czy z prawami dzieci (polecam Wam także przemówienie "Żadnej przemocy!", które Astrid Lindgren wygłosiła w 1978 roku, odbierając Pokojową Nagrodę Księgarzy Niemieckich).

Astrid Lindgren jest jedną z tych autorek, której książki wywarły na mnie ogromny wpływ, a w stworzonych przez nią historiach czułam się bezpiecznie i swojsko.
Mam nawet wrażenie, że to taka "babcia" wszystkich dzieci, która od małego pokazuje nam jak żyć i co w tym życiu jest najważniejsze!

"Skąd się wzięły te wszystkie dzieci? Wszystkie te mocne, radośnie zbuntowane. zadowolone, bystre, opuszczone, słabe i nieszczęśliwe? Istniały już w duszy Astrid Ericsson czy też są to projekcje doświadczeń i przeżyć dorosłego człowieka?"

Astrid Lindgren swoją twórczością nauczyła nas patrzeć i rozumieć dzieci w zupełnie nowy dla nas sposób - z ogromnym szacunkiem,...

Niezwykle ciekawa biografia okraszona przepięknymi fotografiami (nawet takimi z przełomu XIX i XX wieku) i rysunkami przedstawiającymi bohaterów z książek Astrid Lindgren.
W moim odczuciu książka dzieli się na dwie części.

Pierwsza część, opisująca dzieciństwo i młodość, przepełniona jest atmosferą harmonii, szczęśliwości, wolności. Wyłania się z niej obraz pięknego, bezpiecznego dzieciństwa Astrid Ericsson. Relacje łączące ją z najbliższymi (zwłaszcza dziadkiem, ojcem i bratem) są przedstawione przez Margaretę Strömstedt w tak przejmujący sposób, że czytelnik ma wrażenie, iż dotyka najwrażliwszych z życiowych strun Astrid. Opis dzieciństwa i młodości Astrid Ericsson pełen jest zabawnych rodzinnych anegdot. Jej rodzina z pokolenia na pokolenie pielęgnowała bowiem tradycję gawędziarstwa. Bohaterka biografii jawi się czytelnikowi jako osoba wrażliwa na piękno, posiadająca dobre poczucie humoru, a także odważna i szalona (gdy np. podpuszczona przez kolegów wyskakuje, obwiązana liną, z 3. piętra, czy już jako dorosła wdrapuje się na 1. piętro).
Nie dziwi zatem, że dla całkiem sporej liczby bohaterów pierwowzorami byli bliscy Astrid Lindgren, a wiele sytuacji z książek jest w istocie opisem rzeczywistości. Zaskakuje natomiast fakt, że pierwsza książka została napisana przez Lindgren dopiero w wieku 37 lat, a "Dzieci z Bullerbyn" powstały, gdy pisarka miała 40 lat. Tym bardziej doceniam z perspektywy czasu jej niezwykłą umiejętność postawienia się w roli dziecka i opisywania dziecięcych przeżyć i uczuć w taki sposób, że 7-letniemu dziecku czytającemu książkę o dzieciach z Bullerbyn wydaje się, że naprawdę czyta opowiadanie stworzone przez jego rówieśniczkę ze Szwecji- Lisę.

Druga część książki opowiada o trudach wczesnej dorosłości, początku twórczości, a w końcu już o starszej pani Lindgren, najbardziej rozpoznawalnej Szwedce, której książki zostały przetłumaczone na ponad 70 języków (stan na 1999 r., gdy powstała powyższa biografia) i która dosłownie jest zasypywana tonami listów rocznie i staje się autorytetem dla wielu (nie tylko dzieci). Ta część opisuje Astrid Lindgren jako kobietę, która w swoich późniejszych książkach i felietonach porusza coraz częściej tematy polityczno-społeczne, czym zachodzi za skórę najwyżej postawionym politykom, wywołując ogromne lawiny komentarzy. Bohaterka angażuje się w tematy bliskie jej sercu, a przede wszystkim prawa dzieci i ochronę przyrody. W tej części książki polityki jest całkiem sporo, co mnie osobiście nieco nużyło.

Astrid Lindgren do końca życia pielęgnuje w sobie, niezwykłe poczucie humoru, odwagę do odpowiadania często ciętymi ripostami i przede wszystkim wewnętrzne dziecko.

"W jej naturze jest coś z łobuziaka, który mimo podeszłego wieku nie traci ochoty na żarty i impertynencje. Odczuwa wręcz organiczną potrzebę wyrażania sprzeciwu, zrobienia czegoś na przekór. Gdy ktoś chce rządzić starszą panią, staje okoniem."

Książkę mocno polecam, szczególnie fanom twórczości Astrid Lindgren. Odradziłabym natomiast tym, którzy niewiele z jej książek przeczytali, a nadal planują, ponieważ jest tu całkiem spora ilość spoilerów w formie wielolinijkowych cytatów. Dzięki tej biografii mój obraz Astrid zmienił się dość mocno, szczególnie tej sędziwej pani Lindgren.

I na zakończenie jeszcze jeden cytat:
"A co będziesz robić teraz?- spytałam Astrid- Teraz, kiedy czujesz, że napisałaś swoją ostatnią książkę?
Dalej będę śnić na jawie, jeszcze więcej. Co wieczór, zanim zasnę, leżę i fantazjuję: raz po raz przeżywam najbardziej dziecinne historie, które przychodzą mi do głowy, a w których zawsze odgrywam główną rolę."

Niezwykle ciekawa biografia okraszona przepięknymi fotografiami (nawet takimi z przełomu XIX i XX wieku) i rysunkami przedstawiającymi bohaterów z książek Astrid Lindgren.
W moim odczuciu książka dzieli się na dwie części.

Pierwsza część, opisująca dzieciństwo i młodość, przepełniona jest atmosferą harmonii, szczęśliwości, wolności. Wyłania się z niej obraz pięknego,...

Piękna biografia! Pokazuje Astrid jako osobę, która dwa razy przeżywała swoje dzieciństwo a do tego wyjaśnia głębię jej utworów.

Piękna biografia! Pokazuje Astrid jako osobę, która dwa razy przeżywała swoje dzieciństwo a do tego wyjaśnia głębię jej utworów.

Ilekroć przychodzi mi na myśl „Mama Pippi Langstrump” zawsze zadaję sobie pytanie: jak to możliwe że nie otrzymała literackiej Nagrody Nobla? Ale tak to już jest, że nie wszystkim dane jest dostąpić zaszczytów. Częstokroć tacy autorzy otrzymują inną, znacznie wartościowszą nagrodę - oddanych czytelników. Im jestem starszy, tym częściej sięgam po biografie osób, których twórczość kształtowały mnie w bardzo młodych latach. Tym razem mamy do czynienia z ciepłą, życzliwą opowieścią – taką jacy byli bohaterowie jej książek. Z przyjemnością przypomniałem sobie poszczególne tytuły, które potwierdzają dobrze znaną tezę: dla dzieci trzeba pisać jak dla dorosłych, tylko znacznie lepiej. Jeżeli mogę mieć jakieś zastrzeżenie, to biografia nie opływa w tak wiele szczegółów jak inne książki tego typu. Wydana w podobnym czasie książka poświęcona Tove Jansson była bardziej wnikliwa, momentami wręcz obrazoburcza. Ale z drugiej strony poprzez mniejszą ilość detali sprawia, że książka jest lepiej zrównoważona. Bardzo miła, sentymentalna lektura.

Ilekroć przychodzi mi na myśl „Mama Pippi Langstrump” zawsze zadaję sobie pytanie: jak to możliwe że nie otrzymała literackiej Nagrody Nobla? Ale tak to już jest, że nie wszystkim dane jest dostąpić zaszczytów. Częstokroć tacy autorzy otrzymują inną, znacznie wartościowszą nagrodę - oddanych czytelników. Im jestem starszy, tym częściej sięgam po biografie osób, których...

Niezwykle szczegółowa i bogata biografia Astrid Lindrgen. Jako wielka fanka "Dzieci z Bullerbyn" musiałam ją przeczytać.

Niezwykle szczegółowa i bogata biografia Astrid Lindrgen. Jako wielka fanka "Dzieci z Bullerbyn" musiałam ją przeczytać.