Aleksandra i Daniel Mizielińscy, absolwenci Wydziału Grafiki ASP, to solidna firma. Książki, które napisali czy zilustrowali, właściwie można kupować w ciemno. Ostatnio w wydawnictwie Znak emotikon ukazała się kolejna: Zjedz to sam. Firmuje ją pytanie skierowane do dzieci, bo dla nich to książka: Czy wiesz, że wszyscy mamy dziurę na wylot? Z jednej strony wkładamy jedzenie, a z drugiej wychodzi kupa. Tej drogi od pierwszego kęsa do wydalenia resztek dotyczyć będzie opowieść.

Bez nadęcia, ale i bez przesadnej oryginalności prowadzą czytelnika autorzy publikacji (kontrolowani przez lekarza medycyny K. Uznańskiego) przez układ pokarmowy człowieka. Zęby, język, przełyk, żołądek, jelita…., a także tłuszcze, białka, żółć i cały szereg czynności trawiennych. Znamy? Zdaje się, że tak, ale czasem dramatycznie szuka ojciec albo matka, czyli na przykład ja, odpowiedzi na pytanie, do czego człowiekowi dwunastnica czy – nie daj boże! – jak ona wygląda. Niby z biologii była piątka, ale żeby od razu tłumaczyć produkcję kupy i odpowiadać na pytanie, czy może być niebieska?

Autorzy ratują z opresji. I tekstem, i rysunkiem. Zatrudnili pana Borysa, siłacza, który chętnie prezentuje, gdzie tam u niego zainstalowany jest taki sobie… pęcherzyk żółciowy na przykład. Wiedzę przekazują w sposób rzetelny, wolny od potocznych błędów i uproszczeń, na przykład w sprawie kubków smakowych języka. Przy okazji sama dowiedziałam się, jak nazywa się piąty smak. Wszystko podane jest w sposób bardzo przystępny, niestraszne są nawet terminy naukowe. Istnieje szansa, że młody czytelnik zechce kontrolować to, co je, bo i o zbędnych kilogramach z książki się dowie.

A i dla wrażliwych kulturowo czy językowo coś się znajdzie, bo choćby o niejakiej wątrobie poczytać można w aspekcie kulturoznawczym.

Książka jest bardzo żywa kolorystycznie, rysunek charakterystyczny dla grafików, znany z ich innych książek. Pozwala odetchnąć od cudownych i cukierkowych ilustracji, które ciągle, o zgrozo, mają się nieźle w książkach dla dzieci.

Polecam więc na prezencik dla dzieci, najlepiej tych w szkole podstawowej, ale przecież i te młodsze przygotować można na to, czego uczyć się będą w przyszłości w mniej atrakcyjnej formie.

Justyna Radomińska